Naar een innoverend participatiebeleid - Thuis in de Stad

DE ROL VAN DE VLAAMSE OVERHEID IN HET STEDELIJK PARTICIPATIEBELEID
vorm van een toekomstproject. Dat zou onder andere kunnen betekenen
dat in enkele pilootsteden proefprojecten kansen krijgen voor een vernieuwde
werking van de gemeenteraad. Daarbij moet dan onder andere
in aangepaste begeleiding worden voorzien. Er is geen behoefte aan één
model: per stad kan een eigen traject worden uitgestippeld en de ervaringen
van de verschillende steden kunnen elkaar verrijken. We denken dat
een vernieuwd stedelijk participatiebeleid een dergelijk inspirerend project
verdient en dat de Vlaamse en stedelijke overheden op dit vlak tot een
interessant partnerschap kunnen komen. Vormingsprogramma’s voor
raadsleden horen daar zeker bij.
Het gemeentedecreet legt het kader vast voor de interne controle en de
externe audit. Het decreet bepaalt wat het oogmerk is van die interne
controle (art 99) en van de externe audit (art 265). Het nagaan van de
effecten van maatregelen op het vlak van participatie zou een deel van de
interne controle kunnen zijn. Een audit van het geheel van participatieinstrumenten
naar effectiviteit en maatschappelijk belang sluit evenzeer
aan bij onze visie. De gemeenteraad kan bijvoorbeeld zelf kiezen voor
een vijfjaarlijkse publieke evaluatie van participatie-instrumenten. Het
spreekt voor zich dat hierbij zelf ook brede consultatie nodig is.
Onze aanbeveling:
• Het heeft, met deze stand van zaken, volgens ons weinig zin om
op dit moment decretale verplichtingen te maken om het participatiebeleid
op te nemen in de strategische planning, om een gemeenteraadscommissie
te verplichten en om het participatiebeleid
verplicht te laten deel zijn van de interne controle en van de
externe audit. De uitwerking van de externe audit staat bovendien
nog nergens zodat een dergelijke verplichting nogal voorbarig
is. We vinden wel dat deze mogelijkheden meer moeten worden
belicht, dat daarrond een campagne wenselijk is en dat
goede voorbeelden ruim verspreid worden, dat dit onderdeel
moet zijn van vorming van raadsleden en van hervormingsprojecten
van gemeenteraden.
Dit alles zou volgens ons moeten betekenen dat de steden de kans krijgen
(we zien dat niet als een algemene verplichting) om een statuut voor de
raadsleden uit te werken, als deze een versterkte rol zouden krijgen in het
participatiebeleid. Uiteraard is een statuut voor ons geen wondermiddel
en is het in elk geval niet te zien als een geïsoleerde maatregel. Het maakt
voor ons deel uit en is het sluitstuk van een versterkte rol van raad en
raadsleden. Als van raadsleden veel wordt verwacht en als zij op dat werk
worden beoordeeld, dan moet daar een redelijk statuut tegenover staan
dat mensen de kans geeft om dit werk in behoorlijke omstandigheden uit
162