Naar een innoverend participatiebeleid - Thuis in de Stad

DE WIJK IN HET PARTICIPATIEBELEID
quette en gedragsregels op straat of op school. Cruciaal daarbij is dat deze
afspraken niet van bovenaf worden opgelegd, maar berusten op wat bewoners
onderling afspreken. De onderzoekers stellen vast dat de inzet van
burgers ook niet mag worden overschat. De ‘straatstress’ is zodanig groot
dat de stad beter eerst tussenkomt om de grote ergernissen weg te nemen.
Bij de laatste en volgens hen dus hoogste trede op de bindingsladder gaat
het om initiatieven en projecten die beogen dat er wederzijds hulp- en
steunrelaties ontstaan. Deze initiatieven kunnen zijn opgezet door de
overheid en/of door private personen. In de eerste plaats stellen de onderzoekers
vast dat zulke initiatieven in de praktijk vooral functioneren bij
vrouwen en bij kinderen of jongeren. In de tweede plaats gaat het bij de
onderzochte initiatieven niet om wederzijdse steunrelaties, die beleidsmakers
verwachten wanneer ze bijvoorbeeld meer sociale menging in de
buurt nastreven. Eerder is sprake van eenzijdige hulp van vrijwilligers aan
allochtone kinderen, jongeren en vrouwen. De steungevers zijn dan niet
alleen autochtonen, maar ook ‘gevestigde’ allochtonen. Tenslotte stellen
de onderzoekers vast dat ook het particuliere bedrijfsleven een belangrijke
rol kan spelen door het ‘adopteren’ van achterstandsbuurten, bijvoorbeeld
door als bedrijf in de buurt ook allochtoon personeel aan te werven.
“15 jaar geleden stelde het stadsbestuur vast dat er een probleem was
met Marokkaanse jongeren in Genk. De Marokkaanse gemeenschap
was toen heel versplinterd zonder een eigen organisatiestructuur. Greep
krijgen op die jongeren was moeilijk. De Stad Genk heeft de Marokkaanse
gemeenschap ondersteund. Dat heeft geleid tot eigen organisaties.
Deze bonding verstevigen is zeker nodig als aanzet tot ‘bridging’,
maar dat zal de eventuele spanningen tussen groepen niet opheffen.
Bridging gebeurt niet spontaan en daar vervullen de wijkwerkers een
belangrijke rol.”
(Verslag Stadsateliers Kenniscentrum Vlaamse Steden, 2007)
5.2.3 Participatie op wijkniveau en relatie met de stedelijke organisatie
Uit het vorige punt onthouden we dat de wijk een belangrijk beleidsniveau
kan zijn, mits een doordachte visie op de wijk en de doelen die men
met de wijkwerking nastreeft. Maatwerk was de rode draad tot nu toe:
men mag niet alle wijken over dezelfde kam scheren. Het spreekt voor
zich dat dit vele vereisten stelt aan de stadsorganisatie die eerder op uniformiteit
dan op verscheidenheid is ingesteld. De basisregels van de bureaucratie
zijn daarop gebaseerd. Vanuit politiek en ook juridisch oogpunt
is zogenaamde ongelijke behandeling ook lastig.
We gaan in op drie punten die volgens ons voor stadsorganisaties relevant
zijn: omgaan met burgerinitiatief inclusief wijkbudgetten, de frontlijnwerkers
in de wijk en de inbedding van de wijkwerking in de stadsorganisatie.
126