Naar een innoverend participatiebeleid - Thuis in de Stad

90
PARTICIPATIE MAAKT STADSPROJECTEN
kijken, de inschakeling van experten, de omgang met communicatie
tussen actoren, de regeling van conflicten,… Het management
van processen is stadsbreed kijken naar de manier waarop processen
in meerdere stadsprojecten worden georganiseerd: hoe wordt er
gewerkt met stuurgroepen, met klankbordgroepen, met commissies,
hoe krijgt de betrokkenheid van diensten vorm, wie wordt als manager
van stadsprojecten ingeschakeld, hoe gebeurt de terugkoppeling
naar de politici,… Op beide niveaus is de professionaliteit van
de aanpak in onze steden absoluut nog veel te verbeteren. Er wordt
vaak te snel gehandeld en te weinig nagedacht, er is te veel kopiegedrag,
de juiste mensen worden lang niet altijd op de juiste plaats
gezet, er zijn te weinig afspraken waardoor processen te snel verzanden
en tijdens de processen is er te weinig professioneel management.
Initiatieven vanuit de Vlaamse overheid zoals de stadscontracten,
de conceptsubsidie voor de stadsvernieuwingsprojecten en
de masterclass stadsprojecten kunnen die kwaliteit verbeteren maar
elk stadsbestuur moet hier ook eigen keuzes maken voor investering
in professioneel management.
Aanbeveling 34
Over het oerwoud van procedures en openbare onderzoeken
Procedures van openbaar onderzoek zijn soms en helaas voor burgers
de enige mogelijkheid om zich te laten horen en invloed uit te
oefenen. Dit soort procedures blijft omwille van de rechtsbescherming
ook nodig. We merken wel een toenemend risico op overjuridisering
op waardoor nagenoeg alles voorwerp wordt van juridische
steekspelen en bescherming misbruikt wordt, ook door
burgerinitiatieven om om het even wat tegen te houden. In de verhouding
met participatieprocessen is het probleem dat klassieke
openbare onderzoeken burgers vaak in de statische rol van de bezwaarde
burger duwen die verplicht wordt om zich negatief in te
stellen (wat zie ik allemaal niet zitten ?). Dergelijke juridische procedures
bestendigen daardoor posities en rollen en laten geen rolontwikkeling
toe. Eens bezwaard, steeds bezwaard en wat de burgers
verlicht hoeven we niet te weten. Dergelijke procedures
doorkruisen participatieprocessen en leggen er een hypotheek op.
En god weet (eigenlijk weet nog alleen god), hoeveel procedures er
eigenlijk zijn. Hoe meer procedures, hoe minder proces of toch niet
de participatieve processen zoals hier bedoeld. We bevelen in het
algemeen aan om naar een nieuw evenwicht te zoeken tussen juridisering
(besluitvorming via rechtsregels) en participatie (besluitvorming
via communicatie).