seizoen 2009/2010 nummer 2 - Rondom Voetbal

14
NOVEMBER 2009 JAARGANG 4, SEIZOEN ‘09 -’10 NUMMER 2 OUDE MEESTER
Oude
Meesters
OUDE MEESTER
Kom bij Gijs Uittenbosch niet aan met mooie praatjes.
Laat vooral niet blijken dat de Utrechter, 73 jaar oud inmiddels,
in zijn geboortestad wordt gezien als dé ontdekker
van latere internationals als Ronald Spelbos, Jan
Wouters en Rob de Wit. Die talenten voetbalden ‘toevallig’
bij de clubs waar hij training gaf aan de voetbaljeugd:
Velox en VV Utrecht. Een trainer maakt geen spelers, zo
luidt de filosofie van Uittenbosch, die nog met regelmaat
langs de voetbalvelden in Utrecht en in Stadion Galgenwaard
opduikt. Om te genieten van het spel dat hem zelf
zo veel vreugde schonk.
Door Hans Vos
Ineens, zonder aankondiging,
staat hij op van zijn fauteuil
bij het raam van zijn
Utrechtse appartement. Weg is
Gijs Uittenbosch, verdwenen
door een openstaande kamerdeur.
Snel is hij terug op zijn favoriete
zitplek in huis, met een
goed uitzicht op de woonbuurt
en een prima uitzicht op zijn
flatscreen televisiescherm.
Onder zijn arm draagt hij een
doos. Dé doos. Vanaf dat moment
krijgt zijn spraakwaterval
over zijn vroegere voetbaljaren
in Utrecht, bij zijn club Velox,
iets beeldends. Oude zwart-witfoto's
komen tevoorschijn, vergeelde
krantenknipsels
evenzeer. Het zijn, zegt Uittenbosch
voor alle duidelijkheid,
de verzamelde werken van zijn
echtgenote. Vrouwlief hield zijn
loopbaan op foto- en krantenpapier
bij. Zelf was hij niet zo’n
verzamelaar. Terwijl hij als de
linksbinnen in het elftal van
Velox, zeker in het succesjaar
1957-1958, regelmatig de kolommen
in de plaatselijke kranten
haalde. Dé doos mag tot de
rand toe vol zitten met herinneringsmateriaal,
zijn hoofd zit
nog vol anekdotes uit zijn actieve
jaren en zijn latere carrière
als jeugd- en hoofdtrainer in het
Utrechtse voetbal. In zijn flatwoning
in de wijk Overvecht
verhaalt Uittenbosch met dat
voor hem kenmerkende enthousiasme
over zijn dierbare voetbalsport.
Over de dierbare
jongens en mannen die hij op de
velden leerde kennen als medespeler
en later als trainer/coach.
De lach is zijn natuurlijke ‘metgezel’
bij al zijn verhalen uit de
oude doos. En dé doos staat
daarbij voor hem op de salontafel.
Waar de gedrukte herinneringen
voor het grijpen liggen.
En toeval of niet. Uittenbosch
drinkt er thee bij. Vast net als
toen, in de kleedkamer, in de
rust van al die wedstrijden die
hij speelde met Velox, eerst bij
de amateurs en later de profs.
Met Dick Zwezerijn, aanvoerder
Tom Sambeek, Cienus van Kooten,
Co Alflen, Piet Wallenburg,
zijn oudere broer Dick Uittenbosch
(nu 79 jaar), Jan van den
Berg, Jaap van der Horst, Leen
Morelissen en Wim Adelaar. En
met nog veel meer ‘voetballe-
FOTO: HANS VOS
Gijs Uittenbosch (73) kijkt met genoegen
voetbal’ bij Velox en zijn jaren als trainer/
‘Talent krijg je mee van
gers’. ,,Allemaal kwamen ze uit
volksbuurten, er was er niet één
die beschaafd Nederlands
sprak.’’ De naam van de een en
de ander rollen over de tong
van de kwieke Uittenbosch.
Tennissend houdt hij zijn lichaam
in conditie. En bovenal
veel sociale contacten in stand.
De stoel voor het raam is gedurende
de dag niet zijn vaste
plek, hij trekt er dagelijks nog
graag op uit. Ook naar de
Utrechtse binnenstad, daar
waar hij in 1936 geboren is. De
Springweg, tussen singel en
gracht, herinnert hem aan zijn
jeugdjaren. ,,Het huisje waar ik
in geboren ben, staat er niet
meer. Vroeger was het een echte
volksbuurt. Met steegjes, oude
huizen. Nu is het een yuppenbuurt.
Als ik dat geweten had,
dan had ik jaren terug al die
oude stenen opgekocht voor een
‘drollencent’ en was ik nu multimiljonair
geweest. Hahaha.’’
Om die lang vervlogen jongensjaren
te typeren, heeft Uittenbosch
aan één zinnetje
voldoende. ,,We voetbalden en
haalden kattenkwaad uit.’’ Hij
groeide op in het Utrecht van de
oorlogsjaren. Pas daarna, op z’n
twaalfde, werd Uittenbosch lid
van Velox. ,,Nu beginnen ze
veel te jong’’, zegt hij verwijzend
naar de ‘kabouters’ die bij
tal van voetbalverenigingen
rondhuppelen. ,,Met vier, vijf
jaar al voetballen bij een club,
dat is waanzin. Als die jongens
een jaar of twaalf achter elkaar
hebben gevoetbald, zijn ze het
zat. Terwijl het dan, op zestien-,
zeventienjarige leeftijd, eigenlijk
moet beginnen.’’ Voor jongens
met natuurlijke talenten maakt
de beginleeftijd als voetballer
niet uit, beweert Uittenbosch
stellig. ,,Die Kromme bij ons,
Wim van Hanegem, was zestien
toen hij in clubverband ging
voetballen. Die heeft het na
Velox toch aardig ver geschopt.
Talent krijg je mee van de Lieve
Heer. Niet één trainer kan dat
ontwikkelen. Hoe hard hij ook
schreeuwt vanaf de bank, daar
ga je niet beter van voetballen
hoor.’’ Aan technisch vaardige
spelers geen gebrek tegenwoordig,
zo constateert Uittenbosch
die bij veel clubs over de vloer
komt. ,,Ze halen alles uit met
een bal. Maar als ik dat zo zie,
kunnen ze beter bij Circus Renz
in de piste gaan staan. Ze poorten
dat het een lieve lust is, dan
is hun dag weer goed. Maar
vraag je ze om een pass over
twintig meter te geven, dan
hebben ze daar de grootste
moeite mee. Ze kunnen vijf man
“Ze halen alles uit met een bal. Maar
als ik dat zo zie, kunnen ze beter bij
Circus Renz in de piste gaan staan”
op rij passeren, maar het gaat
om de bal die ze afgeven. Al die
passeeracties hebben totaal geen
nut als de bal over de zijlijn of
achter het doel verdwijnt.’’
Achttien jaar geleden stopte Uittenbosch
als trainer/coach, 55
jaar oud was hij destijds. Het
Utrechtse DSO profiteerde als
laatste van ’s mans praktijkkennis.
,,Ik heb nog wel tot mijn
zestigste in de zaal gevoetbald.
Ja, afkicken was dat. Vergis je
niet, dat was nog vrij intensief.