Script Niemand is ooit verdwaald. Door Rick Fraterman Gebaseerd ...

Script
Niemand is ooit verdwaald.
Door
Rick Fraterman
Gebaseerd op de tentoonstelling
Niemand is ooit verdwaald.
Door
Eveline van Dalen
Martijn Dijksma
Paulien Föllings
Rick Fraterman
Eleanor Kathleen Grootoonk
Annegret Kellner
Britt Kootstra
Nanette Kraaikamp
Joris Kuipers
Diane Moolhuijsen
Cindy Moorman
Bert Moors
Regisseur
Martijn Dijksma
In
P/////AKT
12 t/m 27 januari 2008

overzicht

ecensie
Eigenlijk speelt het maar een ondankbare rol, het filmdecor. Zelden is het
meer dan een achtergrondje. Ja, het moet sfeer overbrengen, een gevoel
symboliseren, hooguit, maar verder doet het niets. Sterker nog: het mag de
aandacht niet eens afleiden van de gebeurtenissen.
Het is deze conventie waar de tentoonstelling Niemand is ooit verdwaald
mee breekt. Hier zijn de ‘decorstukken’ juist het startpunt van de film.
In de workshop ‘De kunst van het tentoonstellen’ kregen twaalf jonge kunstenaars,
die inhoudelijk en in discipline van elkaar verschillen, de opdracht
een gezamenlijke expositie te maken. Zij creëerden een filmset, waarbij hun
eigen kunst het scenario bepaalt.
Zoiets kan gemakzucht zijn. Om een expositie van twaalf uiteenlopende
kunstenaars een samenhang te geven, kan het zo, hupsakee, in een vormpje
worden gegoten. Nóg eenvoudiger is het dan om het werk als simpel
decorstuk weg te zetten.
Dat gebeurt hier niet. Sommige werken komen weliswaar letterlijk terug in
het scenario, anderen zijn meer verborgen.
Zo is het een prikkelend concept dat een kernvraag van zowel film en kunst
vangt: in hoeverre worden verhaal en emotie in het hoofd van de kijker
bepaald? En hoe valt dat te sturen met beeld (en geluid)? Het neemt wel
een bijna onoplosbaar probleem met zich mee: hoe roept een set een eenduidige
sfeer op waarbij de meest uiteenlopende kunstwerken elkaar aanvullen,
zonder dat het individuele verloren gaat?
Deze balans wordt het beste gevonden in de achterste ruimte van PAKT.
Er hangt een sfeer die Hitchcock-grimmig is, waarin dreiging, dood en
vergankelijkheid door elkaar heen lopen. Langs de vlieg van Eveline van
Dalen – driedimensionaal, aangevuld met één geanimeerd fladderend
vleugeltje – gaat het. Erachter lijken de Sleehonden van Paulien Föllings de
toeschouwer tegemoet te springen. Het onschuldige van hun papier-maché
buitenkant wordt tenietgedaan door de beangstigende schaduwen die ze
vormen op de muur.
Haar Gieren gluren vanuit hoekjes naar de poëtische projectie van Eleanor
Kathleen Grootoonk, die geboorte, leven en dood combineert. Ten midden
van dit alles, krijgt de opgenomen tekst over een ‘veilige eiland in de grote
onstuimige zee van het leven’, afgespeeld in een afgesloten ruimte (Cindy
Moorman) een nieuwe betekenis.
Het zijn stuk voor stuk kunstwerken die los van elkaar verhalen vertellen,
maar de som der delen ook – misschien wel een heel ander verhaal.
De combinatie in de eerste ruimte, daarentegen, is vrijblijvender. Vrolijker
en onschuldig ook. Juist omdat een duidelijke samenhang ontbreekt, voelt
het ontbreken van informatie over de motivatie van de kunstenaars opeens
als een gemis. Toch vult het luchthartige de grimmigheid prettig aan – als
twee kanten van een zelfde medaille. Scenarist Rick Fraterman voegt met
zijn knipoog naar Hitchcocks ‘McGuffin’ – dat net als het decor in films een
wat ondankbare maar onmisbare rol speelt – nog een extra laag toe. Zo laat
Niemand is ooit verdwaald genoeg ruimte voor eigen interpretatie, maar
niet te veel én het maakt nieuwsgierig wat de blik van de regisseur straks zal
toevoegen.
Floortje Smit

ecensie
Twaalf kunstenaars, één ruimte, twee weken. Een imaginair figuur op de set.
Kraaien op het dak, rennende honden in het atelier, een melktand op een
servetje, een kinderstoel en bloemrijke spierbundels. Zouden de gieren zich
expres achter de blauwe kamer verstoppen? De vlieg heeft zich opgeblazen
tot ongehoorde proporties en klapwiekt rustig met zijn ene vleugel. Ik hoor
water stromen, maar zie het niet. De vloer moet zwart en het ei mag absoluut
niet boven komen. Waar ben ik en wat doe ik hier? Bladeren dwarrelen
van de naakte man omhoog…….. Het is goed zo, ik snap het weer:
Niemand is ooit verdwaald.
Er is een script, maar er is geen film. Er is een camera, er wordt gedraaid,
maar er zijn geen acteurs. Er is geen licht, wel geluid. En suspense, veel
suspense. Maar geen ontknoping. Veel blijft in het duister. Het draaiboek
ziet er anders uit dan werd gedacht. Het verhaal dat ik maak, als kijker, is
een ander verhaal dan het script.
Twaalf kunstenaars gaan een experiment aan, zij leveren zich aan elkaar
over. Kunnen kunstwerken wel samenwerken? Is de curator een kunstenaar,
maar dan een ander soort? Spreekt het werk wel voor zich? Wat zegt het
dan? Misschien verstaan de mensen het wel niet. Wat zeggen de anderen?
De kunstenaar kent vele rollen, evenals de bezoeker. Beiden produceren
even zoveel betekenis.
De kunstenaars van deze tentoonstelling geven een aantal specifieke taken
uit handen en nemen een aantal nieuwe taken op zich. Er zijn filmische
elementen in de tentoonstelling gebracht om onderzoek te verrichten naar
de eigen rol. Hiermee is het proces van het tentoonstellen van kunst spannender
geworden. Deze vorm was een uitdaging: Zou het werk veranderen
in een façade? Zou het worden achtervolgd door de buurman? Is het werk
wel sterk genoeg om overeind te blijven?
Het combineren van verschillende beeldende elementen tot een visueel
geheel is specifiek een taak voor de kunstenaar. Door het inbrengen van een
narratief element, van een filmische presentatievorm, leveren deze twaalf
kunstenaars zich over. Toch zijn zij meer dan figuranten. De creditlijst is kort:
zij vervullen vele rollen. Zij regisseren waar zij het niet in de gaten hebben,
figureren wanneer er niet om wordt gevraagd en verbeelden een ander
script dan zij gelezen hebben. Een nieuw verhaal ontrolt zich. Een verhaal
dat nog niet eerder was gehoord. Een verhaal dat niemand van tevoren
kende. Steeds opnieuw kan niemand ooit verdwalen.
Luna van Loon

script
Iedere gelijkenis van figuren of werken in het script bij de tentoonstelling
met bestaande personen of situaties op de tentoonstelling moet worden
beschouwd als een gelukkig of ongelukkig toeval.
1.
Fade in
Long shot – Amsterdam – Een helicoptervlucht vanaf het IJ, over het
centrum, richting Zeeburgerpad, Amsterdam.
Full shot – Zeeburgerpad – Amsterdam. Het is ochtend. De zon schijnt.
Er lopen geen mensen over straat. Wel rijdt er een brommer op het Zeeburgerpad.
Tien kraaien op het dak van P/////AKT vliegen weg.
Zoom shot – P/////AKT.
Close shot – Een exposant staat voor de ingang, kijkt omhoog naar de
wegvliegende kraaien en belt aan.
Zoom out shot followed by Med. shot
Fade out
2.
Fade in
Full shot – Interieur P/////AKT – De ruimte is leeg. De tl-verlichting aan.
Pan shot – De voorste- en achterste ruimte.
Voice-over exposant – Ik kan me in eerste instantie weinig van McGuffin
herinneren tijdens de bijeenkomsten in P/////AKT. Hij leek zich weinig aan
te trekken van wat er om hem heen gebeurde. Het viel me na de eerste
bijeenkomst al op dat hij vijf minuten te laat binnen kwam en vijf minuten
voor het einde van de bijeenkomst weer vertrok. Welke bus hij nam, van
welke kant hij kwam, het is altijd een raadsel gebleven. Het enige wat we
van hem weten is, dat hij graag om zijn eigen as heen draait. Of McGuffin
dat nu schildert, verfilmt of er installaties van maakt, daar kwamen we niet
achter. Hij leek met de hele kunst van het tentoonstellen te spelen. Wij
waren de personages in een door hem verzonnen verhaal.
Zoom out – Doorgang naar de bar. De bel gaat. Vanuit de bar loopt

Rob van de Werdt richting de ingang.
Pan shot – Rob van de Werdt
Zoom shot followed by Close shot – De hand van Rob grijpt naar de deurklink
en drukt deze naar beneden.
Fade out
3.
Fade in
Full shot – Interieur P/////AKT – In de ruimte lopen de exposanten.
Pan shot – exposanten – Enkele exposanten praten met elkaar. Anderen
lopen door de ruimte op zoek naar een aanspreekpunt.
Fade out
4.
Fade in
Med. shot – Vier exposanten staan rustig (met de handen langs hun zij)
tegen een witte muur en kijken recht in de camera. De camera zoomt in op
exposant 1.
Exposant 1 – Ik moest voor de tentoonstelling maar een koor regelen. (11)
Dat kleurt zo prettig bij al die witte muren, vond hij. Kortom, de werkelijkheid
werd steeds veranderd en wij waren de spelers van zijn rêverie.
Pan shot followed by Close shot – Van links naar rechts naar exposant 2.
Exposant 2 – Als speler kon je daar ook niets tegenin brengen. Ik geloof
dat je hooguit met hem mee kon gaan in het verhaal. McGuffin doet me
dan ook sterk denken aan Alfred Hitchcock.
Zoom shot – Tussen twee gezichten door naar een tekst op de muut
De tekst (In het Engels) – Hitchcock once commented, “The writer and
I plan out the entire script down to the smallest detail, and when we’re
finished all that’s left to do is to shoot the film. Actually, it’s only when one
enters the studio that one enters the area of compromise.”
Zoom out shot
Pan shot followed by Close shot – Van links naar rechts naar exposant 3.
Exposant 3 – Zo maak je geen tentoonstelling.
Pan shot followed by Close shot – Van links naar rechts naar exposant 4.

Exposant 4 – Misschien als concept.
Zoom out shot – Vier exposanten staan tegen een witte wand.
Fade out
5.
Fade in
Med. shot – Interieur P/////AKT. Een exposant staat met zijn neus richting
een witte muur en schrijft met houtskool op de muur:
A McGuffin is a plot device that motivates the characters or advances the
story, but has little or no actual relevance to the story.
De exposant loopt rechts uit het beeld.
Med. shot – Tekst op muur
Pause
Fade out
6.
Fade in
Med. shot – Interieur P/////AKT – Doorgang naar trappenhuis
Een exposant loopt links het beeld in richting trappenhuis.
Zoom shot exposant – De exposant kijkt langs de wenteltrap omhoog.
Ze schrikt. Vanuit het niets loopt een magere man in een zwart pak de trap
af. Hij loopt alsof zijn voeten de treden niet raken.
Zoom shot – Laatste treden – Schoenen die de laatste treden afdalen.
Zoom out shot gevolgd door Med. Shot – Beide exposanten staan onderaan
de trap. Eén exposant stelt zich voor zonder een hand te geven en kijkt
de andere exposant niet aan maar kijkt richting de camera.
Zoom shot gevolgd door Two shot – Twee exposanten
McGuffin – Ik ben McGuffin. Ik ben in de rouw vanwege de modder onder
mijn schoenen die ik onderweg hiernaartoe heb meegelopen.
Exposant 2 – Begint te lachen en blijft lachen. Ze kijkt naar het pak.
McGuffin zwijgt.
Full shot – Beide exposanten lopen de grote ruimte in. Exposant 2 lacht
nog steeds. Links en rechts lopen andere deelnemers het beeld in.
Close shot – McGuffin

McGuffin – Ik hoop dat niemand zich stoort aan de modder aan mijn
schoenen. Ik heb namelijk nog niets kunnen vinden om de modder van
mijn schoenen te halen. De gesprekken vallen stil. De deelnemers kijken
verbaasd naar McGuffin.
McGuffin – Is de baas er al? Hij spreekt luid.
Pan shot – McGuffin – McGuffin loopt in een cirkel rond de groep, hij vangt
de gesprekken op en glimlacht daarbij. Hij vindt alles grappig.
Full shot – Buiten – P/////AKT - Christine fietst over het Zeeburgerpad. Ze
stopt. Stapt af. Zet haar fiets naast de ingang van P/////AKT tegen de muur.
Loopt naar de deur. Drukt de deur open en stapt naar binnen.
Zoom shot – Vogels op het dak – Buiten is McGuffins stem te horen.
McGuffin - De baas is binnen!!!
Zoom out shot – Buiten – P/////AKT – Verschillende soorten vogels vliegen
rond.
Voice-over – Er zullen nog vele stiltes volgen. Zoveel stiltes vallen er dat
een poging de bijeenkomsten in voorbereiding op de tentoonstelling te
beschrijven zich het beste laat omschrijven als een onbeschreven blad.
Fade out
7.
Fade in – Animatie
Close shot – Een opengeslagen schrift met lijntjespapier met een hand die
een pen vasthoudt. De hand trilt alsof zij de pen niet naar het papier kan
krijgen.
Voice-over – Achter het masker van zijn zwarte pak en de modder onder
zijn schoenen is McGuffin niemand. Hij staat daar niet bij stil. Hij ontwikkelt
zichzelf niet. Hij evolueert niet. Hij reist en verandert van persoonlijkheid.
Hij verrijkt zich in het vermogen nieuwe personages te scheppen. Nieuwe
manieren om te doen alsof hij de wereld begrijpt, of liever, om te doen
alsof je deze kan begrijpen. McGuffin klimt niet van de ene verdieping naar
de andere. Hij loopt op een vlakte van de ene naar de andere kant.
Een hand tekent een veertje in het opengeslagen schrift.
Het veertje weekt los van het papier. Een zucht wind blaast het veertje van
het papier.
Med. shot – Het papier en het veertje

Close shot – Een open raam
Followed by Fly shot – Het veertje. Het open raam. Langs de bloemen in de
vensterbank naar buiten, langs de waslijnen, de schoorstenen, de vogels, de
luchtpost, de wolken, de lucht. Het veertje daalt.
Full shot – Het veertje – Dwarrelt naar beneden.
Med. shot – Vanaf dak P/////AKT – 2 bezoekers voor de ingang van
P/////AKT. Er valt een veertje langs één van de bezoekers neer naast de
schoenen van de bezoeker.
Close shot – Het veertje
Fade out
8.
Fade in
Close shot – De deurbel van P/////AKT. Links in beeld verschijnt een linkerhand
die aanbelt.
Close shot – Interieur P/////AKT – De deurklink – Rechts in beeld verschijnt
een linkerhand die opendoet. De klink wordt naar beneden gedrukt. Het is
de hand van de gastheer.
Med. shot – De gastheer – Hij opent de deur.
Med. shot – Buiten – De deur P/////AKT – Twee bezoekers stappen binnen.
Two shot – De gastheer en twee bezoekers
De gastheer – Kom binnen, kom binnen.
Med. shot – Buiten – De deur P/////AKT – De deur valt dicht.
Full shot – Interieur P/////AKT – De ruimte is gevuld met bezoekers. Enkele
bezoekers komen voor een gratis kunstwerk.
Two shot – De gastheer en twee bezoekers
Twee bezoekers – Wij komen voor het gratis kunstwerk.
De bezoekers laten hun oog vallen op een serie doeken met onderbroeken
(10) en een serie tekeningen van jongens. (8)
Close shot – Schilderijen met onderbroeken en tekeningen met jongens
Two shot – De gastheer en twee bezoekers
De gastheer – U krijgt van mij een nummertje en mag dan plaatsnemen in
de wachtkamer. Deze vindt u achterin rechts om het hoekje. Eén voor één
worden later de nummers omgeroepen die corresponderen met de uitgedeelde
nummers. (12)

Full shot – Interieur P/////AKT – De twee bezoekers lopen naar achter.
De muren in P/////AKT zijn wit. De bezoekers lopen her en der.
Fade out
9.
Fade in
Zoom shot – Het mannetje in de muur
Close shot – Een bezoeker
Two shot – Het mannetje en de bezoeker
De bezoeker – Zit u daar goed?
Het mannetje – Ze belde me of ik op dit tijdstip de muren nog kon doorspoelen.
(7)
Close shot – De bezoeker – Hij kijkt verbaasd en loopt weg.
Fade out
10.
Fade in
Med. Shot – McGuffin
McGuffin – Waar is de baas?
Full shot – Interieur P/////AKT – Het publiek valt stil
Meerdere Close shots – gezichten publiek
Two shot – Een exposant en een bezoeker
Exposant – Hij doet iets met stiltes.
Bezoeker – Ik ben gek op performance kunstenaars.
Exposant – Hij voelt zich een decorstuk.
Close shot – McGuffin
McGuffin – Ik schrik.
Full shot – Interieur P/////AKT voorste ruimte – Midden in het beeld staat
McGuffin. In de achterste ruimte klinken rumoerige geluiden. Enkele bezoekers
rennen de voorste ruimte in. Er blaffen honden. (3)
Fade out

11.
Fade in
Close shot – Blaffende hond met rondvliegend beslijm
Close shot – Grote vlieg met wapperende vleugel
Two shot – Hond springt af op vlieg. Vlieg kan op tijd ontkomen. (1)
Full shot – Interieur P/////AKT achterste ruimte – De regisseur rent rechts
het beeld in. In zijn hand houdt hij een draaiende camera. Hij zoekt naar de
juiste hoek van waaruit hij dit tafereel kan filmen. (2)
Full shot – Interieur P/////AKT voorste ruimte – Rumoer van luid pratende
mensen.
Med. Shot – McGuffin – Hij probeert iedereen rust in te praten en schreeuwt
tegelijkertijd om de eigenaar van de honden.
Zoom shot – De eigenaar – Haar gezicht
De eigenaar – Papier hier!!! Papier hier!!!
Zoom shot – Twee bezoekers – Twee gezichten
Een bezoeker – Heeft ze het nu tegen die honden?
De andere bezoeker – Ja.
Fade out
12.
Fade in
Med. Shot – De gastheer (zijn glimlach op standje mooi weer) – Achter zijn
dranktafel
De gastheer – Alles loopt op rolletjes. Wijntje. Rood of wit. Wel leuk hoor
al die kunst. We make fun, fun, fun. De spoeling is hier nimmer dun.
Voetnoot – Vanwege omstandigheden is de volgende scène niet uit te
voeren. Alles is in het werk gesteld om deze scène te kunnen draaien. Toch
is ervoor gekozen deze scène wel in het script op te nemen. De reden: het
koor klinkt geweldig maar heeft afgezegd.
Pan shot – Interieur P/////AKT voorste ruimte – vertraagd vertoond
1. Het koor 2. Een blaffende hond 3. Een in het nauw gedreven vlieg
4. Het mannetje in de muur duikt weg 5. De wachtkamer 6. De bezoekers.
Zoom shot – Richting de ingangsdeur – Op de vloer ligt een in elkaar
verstrengeld stelletje. Het koorgezang ebt weg in de verte tot zij als sneeuw

voor de zon verdwenen is. Het gezang is te horen tot scène 13. Buiten is
het hevig gaan regenen.
Rechts komt een hand van de gastheer in beeld – En grijpt naar de deurknop
– Hij trekt de deur open
Two shot – De gastheer en twee verregende bezoekers
De gastheer – Bent u een acteur, figurant, bezoeker of iets in die trant?
U staat aan die en ik aan deze kant, maar komt u vooral binnen, ik sta veel
liever aan uw kant.
Med. shot – Exterieur P/////AKT – De twee verregende bezoekers
(Wat niet te horen is maar wel te zien. Op de rug van beide bezoekers
gekeken. Vanaf de overkant van het Zeeburgerpad.) Beide bezoekers menen
te vinden dat er niets klopt van wat de titel van de tentoonstelling zou willen
beweren. De beide bezoekers raken meer verward. De twee figuren blijven
in de regen staan en zeggen dat ze graag komen vertellen over hun dwaaltocht.
De gastheer verzoekt de beide figuren binnen te komen om eerst iets
te doen aan die andere tocht. Ze stappen binnen. De gastheer sluit de deur.
Het koor is hier nog te horen. Stop.
Fade out
13.
Fade in
Close shot – Het gezicht van de gastheer
De gastheer – Ziet u hem daar staan? Hij kan prachtig over de liefde
vertellen. Hij deelt zó graag liefdesverhalen dat het van de muren wil
afdruipen. (9) En ziet u hem daar zitten in de muur, naast het grote blok, hij
draagt zorg voor het wit dat tussen al dat prachtigs zit.
En die honden, die zijn eigenlijk heel erg lief. Het geschreeuw is ook niet
echt. Ik hoor een kraan lopen. (4) Zet, voor ik het vergeet, uw dwaalsporen
maar even te drogen in het paraplurek, dan heb ik voor u beiden heerlijke
warme choco met slagroom.
Voice-over – Deze geste van vriendelijkheid slaat bij één van de twee in
als een bom. Terwijl het buiten nog hevig regent, vergeet hij bij vertrek zijn
paraplu.
Full shot – De camera draait van het gezicht van de gastheer weg en filmt
hem op de rug. De gastheer loopt met beide bezoekers het publiek in en

verdwijnt.
Close shot – De gastheer vanachter zijn dranktafel
De gastheer – Zo ziet u maar weer. Buiten is het nat, hier binnen gebeurt
altijd wel wat.
Close shot – Luidspreker aan de muur
De luidspreker – Nummer 42, 68, 25 en voor nu het laatste getal 13.
Iemand. Niemand.
Full shot – Het publiek – Er gaat voorzichtig een handje omhoog.
Close shot – Luidspreker aan de muur
De luidspreker – Toch iemand. Komt u maar naar voren!!!
Full shot – Het publiek – Voorzichtig schuifelt door het publiek een magere
gestalte naar voren, tot hij of zij door de eerste rij mensen breekt. Het is
McGuffin.
Med. shot – McGuffin tussen het publiek in het midden
McGuffin – Je moet mij niet vragen ergens aan deel te nemen. Ik moet
blijven lopen. Ik verzin dingen om er onderuit te komen. Mijn aanwezigheid
is zo groot als die boom daar.
Het publiek spreekt synchroon en kijken allen verbaast en in camera
Het publiek – Maar hier binnen staan geen bomen!!!
McGuffin – Precies.
Het publiek – Wat voor gekke man ben jij dan?!!!
Full shot – McGuffin loopt langzaam weg van het publiek. Een exposant
roept hem na.
Close shot – De exposant
De exposant – Zeg binnenhuisvetter, Jan des Bovenkamer, Monologue
Interieurarchitect. En wij dan?!
Pan shot – McGuffin loopt richting het trappenhuis – Hij hoort al niet meer
wat het publiek hem toe roept.
Voice-over – Heeft hij ooit wel gehoord wat de mensen tegen hem
zeggen. Wil McGuffin eigenlijk niet gewoon wat zeggen. Zijn schouders
hangen naar beneden. McGuffin snapt het niet.
Close shot – McGuffin – In het trappenhuis
McGuffin – Snappen zij het dan wel? Wat is dan toch de Clou van dit hele
verhaal?!!! (5) Het is alsof niemand me ziet. Waarom heeft er niemand last
van de modder onder mijn schoenen! Ik verontschuldig mij er toch voor! Ik
voel me een onschuldige vle(u)gel vastgepind aan de muur. Ik zie mezelf

dubbel maar niemand ziet mij. Wie stal er mijn dromen en strooide zand in
hun ogen? (6)
Verschillende Close shots van het publiek
Fade out
14.
Fade in
Long shot – Exterieur P/////AKT – Zeeburgerpad
Het is donker omdat het laat is. Er klinkt in P/////AKT een schreeuw die
van Edvard Munch gestolen lijkt. Er stuiven vogels op vanaf het dak van
P/////AKT. Er rijdt een auto langs. De geluiden van het pratende publiek zijn
buiten niet meer te horen. Het lijkt binnen stil te zijn. Muisstil. Buiten is het
gestap te horen van iemand die een trap afdaalt. Dan is het weer stil. Er
vliegen andere vogels over. Er klinkt het geluid van een hand die een deurklink
naar beneden drukt. De deur van P/////AKT gaat open. Er stapt iemand
naar buiten. De deur van P/////AKT valt dicht. De persoon heeft een zwart
pak aan. Uit zijn jaszak haalt hij een papiertje. Uit een andere jaszak pakt hij
een rol tape. Met zijn tanden rukt hij een stukje tape van de rol en plakt de
ene helft op het papiertje, de andere helft met het papiertje op de muur. Hij
drukt het stukje tape extra aan met zijn duim en maakt drie, vier draaiende
bewegingen. Hij steekt de rol tape weer in zijn jaszak. Hij loopt verder het
Zeeburgerpad op en verdwijnt langzaam in het donker.
Zoom shot – Het papiertje vastgeplakt aan de buitenmuur van P/////AKT
– Er staat iets op geschreven
De tekst – Ik ben in rouw / Niet om de modder, en ook niet om jou / Ik
draaide een bocht in de weg / En weet je, heel hard draaien is niet meer
gezien worden / Als ik luister hoor ik je stappen / Bestaan zoals ik zelf besta
/ Ze zeggen, de aarde is gemaakt van hemel / Ik zeg, de leugen kent geen
oorsprong / Niemand is ooit verdwaald / Alles is waarheid / Ik ben weg
Zoom out shot – P/////AKT
Drop shot – Vallende beweging
Shot stop

WerKen
1 – Eveline van Dalen
Titel: untitled
Formaat: 1.85 m x 1.40 m
Materiaal: gemengde techniek
Jaar: 2008
2 – Martijn Dijksma
Titel: MacGuffin’s Favorite
Formaat: Video
Jaar: 2008
3 – Paulien Föllings
Titel: Sleehonden, vale gieren.
Formaat: variabel
Materiaal: metaal, kippengaas,
papier, gips
Jaar: 2007
4 – Rick Fraterman
Titel: untitled
Formaat: 1.78 m x 1.22 m x 1.20 m
Materiaal: gemengde techniek
Jaar: 2008
5 – Eleanor Kathleen Grootoonk
Titel: Éphémère
Formaat: 4 m x 4 m
Materiaal: gemengde techniek
Jaar: 2008
6 – Annegret Kellner
Titel: Sandman
Formaat: video
Tijd: video-loop
Jaar: 2007
Titel: Du faules Ei
Formaat: video
Tijd: 00,48 min
Jaar: 2007
7 – Britt Kootstra
Titel: B/W Reversal
Formaat: 8 mm filmloop
Tijd: 03:40 min.
Jaar: 2008
8 – Nanette Kraaikamp
Titel: untitled (vogels)
Formaat: 3 m x 1.38 m
Materiaal: houtskool, krijt op papier
Jaar: 2008
Titel: untitled (bellen)
Formaat: 2.60 m x 1.12 m
Materiaal: houtskool, krijt op papier
Jaar: 2008
Titel: untitled (kraai)
Formaat: 2.15 m x 1.50 m
Materiaal: houtskool, krijt op papier
Jaar: 2008

9 – Joris Kuipers
Titel: Scanning for Symbiosis
Formaat: 2.40 m x 2.90 m x 0.60 m
Materiaal: acryl op depron
Jaar: 2008
10 – Diane Moolhuijsen
Titel: Zonder titel (onderbroeken)
Formaat: 6 x 50 cm x 70 cm
Materiaal: olieverf op canvas
Jaar: 2008
11 – Cindy Moorman
Titel: VRN_0470/1057
Materiaal: gemengde techniek
Jaar: 2008
12 – Bert Moors
Titel: untitled
Formaat: 2.40 m x 1.20 m x 2.45 m
Materiaal: verschillende soorten hout
Jaar: 2008
Kunstenaars
1 – Eveline van Dalen
www.evelinevandalen.nl
eefie_80@yahoo.com
T: 0612611133
2 – Martijn Dijksma
daankrijt@gmail.com
T: 06-53173389
3 – Paulien Föllings
www.paulienf.nl
paulienf@hotmail.com
T: 06-15505571
4 – Rick Fraterman
www.themilkfactory.eu
rickfraterman@themilkfactory.eu
T: 020-6958294
5 – Eleanor Kathleen Grootoonk
www.eleanor-kathleen.com
eleanor.kathleen@gmail.com
T: 06-18344673
6 – Annegret Kellner
www.annegretkellner.nl
farbigevierecke@gmx.de
T: 06-55767627
7 – Britt Kootstra
www.brittkootstra.nl
brittbrittbritt@gmail.com
T: 06-41224098
8 – Nanette Kraaikamp
www.nanettekraaikamp.nl
mail@nanettekraaikamp.nl
T: 06-50237723
9 – Joris Kuipers
www.joriskuipers.exto.nl
joriskuipers1@hotmail.com
T: 06-48259241
10 – Diane Moolhuijsen
diane_mo@hotmail.com
T: 06-24597099
11 – Cindy Moorman
www.aandespaandersherkent
mendetimmerman.nl
info@cindymoorman.nl
T: 06-27398691
12 – Bert Moors
www.bertmoors.nl
info@bertmoors.nl
T: 06-23029563

coLoFon
‘Niemand is ooit verdwaald’ is een uitgave die hoort bij het project
‘De kunst van het tentoonstellen’. Dit project is een samenwerking van
Kunstenaars&CO met Stichting P/////AKT en externe professionals uit het
kunstenveld.
Recensies: Floortje Smit, Luna van Loon
Scriptschrijver: Rick Fraterman
Film: Martijn Dijksma
Beeldmateriaal: Cindy Moorman
Coördinatie publicatie: Eleanor Grootoonk, Eveline van Dalen
Druk: Raamwerken, Enkhuizen
Ontwerp: Bram Nijssen, Utrecht
Uitgave: januari 2008
Niets uit deze uitgave mag worden vermenigvuldigd of openbaar worden
gemaakt zonder toestemming van Kunstenaars&CO en P/////akt.
Kunstenaars&CO
www.kunstenaarsenco.nl
P/////AKT
www.pakt.nu
sponsoren