Grenzeloze Liefde: Liefdespoëzie DEEL 1 - Moussem

haar voeten krabde met mijn klauwen, goeiemorgen
kraste tot ze schreeuwend uit bed sprong.
Ik verhuisde toen, ging wonen op een tak van de eik
tegenover het huis. Op die manier kon ik haar zien
als ze in de auto stapte, op weg naar haar werk.
Al was ik nu een kraai, ik viel nog steeds op haar,
vooral als ze dat korte zwarte gevalletje droeg
dat ik voor haar in Berlijn had gekocht. Geen idee
of ze me zag zitten. Ik zag haar nooit opkijken.
Wel zag ik dozen met mijn boeken de deur uitgaan.
Het nest was een probleem. Mijn vrouw had me vervloekt
omdat ik twee linkerhanden had, en die had ik nu nog.
Ook bleek ik geen geboren vlieger, dus zat ik
de hele dag, kletsnat en rillend, in die boom.
Telkens als ik iemand een fles wijn zag dragen
kraste ik. Een nassi van de Chinees was erger.
En op de dag dat ik mijn vrouw zag thuiskomen
met een man vloog ik eindelijk tegen onze muur.
Heinz Kahlau
1931–2012, Oost-Duitsland
Het paar
Zij lagen been aan been
sinds ze gestorven waren,
tot men ze vond.
Ze lagen zo
al zestigduizend jaren.
Toen loste men de hand die hem met haar verbond.
Edna St. Vincent Millay
1892–1950, VS
Nee, liefde is niet blind. Ik zie ook met één oog
je lelijkheid en andermans verfijnde charme.
Ik ken zelfs alle sproeten op je armen
en hoe je ogen veel te ver uiteenstaan, en je wenkbrauwen te hoog
om mooi te zijn. Nee, liefde is niet doof,
ik hoor ook met één oor je domme conversatie
www.moussem.be