Grenzeloze Liefde: Liefdespoëzie DEEL 1 - Moussem

Hij was mijn noord, mijn zuid, mijn oost en west,
Mijn werkweek en mijn zondagsrust,
Mijn dag, mijn nacht, mijn woord, mijn lied;
Ik dacht dat liefde eeuwig was: zo is het niet.
De sterren zijn niet welkom nu: doof ze terstond,
Omwikkel de maan en ontmantel de zon;
Giet oceanen leeg en veeg de bossen schoon,
Want er is niets meer nu waar ooit nog iets van komt.
Koen Stassijns
1953
Spijkerschrift
brief aan Hannelore
Ik had je vandaag willen schrijven, een brief
met andere woorden een vergezicht,
maar het wit legde zijn hand op de plek
waar jij hoorde, de hemel trok dicht.
Ik stond als versteend in de wolken
te kijken, de zin van hun drijven, hun drift,
en regen dicteerde zijn spijkerschrift.
Als vanzelfsprekend vielen de tekens
niet licht te begrijpen, hoezeer ik ook keek,
betekenis week, haar hand werd een dolk en
zij mompelde iets wat wij nooit zullen weten.
Zwijgen bracht rust. Ik ben de mijne vergeten
maar trachtte een vader te zijn en vergat het
waarom en wanneer ik je laatst had gekust.
Matthew Sweeney
1952, Ierland
Sweeney
Zelfs toen ik zei dat mijn hoofd kromp
geloofde hij me niet. Andere dokter nemen, dacht ik,
maar waarom zou ik? We zijn allemaal hypochonders,
en die veren die door mijn poriën dringen
waren psychosomatisch. Mijn vrouw hetzelfde liedje
tot ik haar op een ochtend bij het zoenen pikte,
www.moussem.be