Grenzeloze Liefde: Liefdespoëzie DEEL 1 - Moussem

Hala Mohammad
Grenzeloze Liefde: Liefdespoëzie
DEEL 1
Ik keek je aan
en het leek alsof ik mijn eigen ogen zag
Ik raakte je aan
en het voelde alsof het mijn handen waren
Ik nam je in mijn armen
en besefte: je bent wel degelijk
jezelf
_ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _
Omdat je houdt van miniaturen
schiep God me
met een schoonheidsvlekje op mijn wang
Verwonderlijk
dat jij me nog steeds geen
bolletjesjurk hebt geschonken!
Taha Adnan ‘Het slagveld van de Liefde’
Liefde is knippen
en plakken
Liefde is versnipperen
en lijmen
Liefde is er in vormen
en kleuren
Liefde is een klucht van harten
Liefde is een oorlog
Aanval, aftocht, trompetgeschal
Daarom sla ik
op bevel van mijn hart
de trom van de liefde
En val aan als een degen
alleen
Ik, eeuwige vrijgezel,
verkende duizend-en-één geliefden
En heb nu het bewijs in handen:
De liefde is een onhaalbare
strijd.
www.moussem.be

Hala Mohammad
Jouw glimlach, oh mijn lief
jaagt
hellend naar het venster
vlinders achterna
_ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _
Voor jou
heb ik met een kus
mijn mond hervormd
en met een polsslag
mijn hart herladen
_ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _
Omdat de koude ijzig was
verborg hij me
onder de vleugel van zijn jas
Bij onze aankomst
tilde hij de zoom op
met zijn hand
en kon me niet meer vinden
Taha Adnan ‘Jouw hart zo wit als sneeuw’
Jouw hart zo wit als sneeuw
dwarrelt
in vlokken
neer
op mijn hart
en dooft er
vuur
en vlammen
Jouw hart zo wit als sneeuw
legt gevoelens
en luchthavens lam
Jouw hart zo wit als sneeuw
zet uit bij gebrek aan zout
dat men op brood
en wegen strooit
Zodat de straat herleeft,
het leven zijn smaak herwint,
www.moussem.be

kaas lekkerder wordt
en bittere wijn
zoet in de mond
Jouw hart, o mijn vervloekte liefde,
is als sneeuw:
het witte gezicht van de hel.
Hala Mohammad
Mijn geliefde heeft me niet gezien
toen hij me zag als was hij blind
Ik was het zelf die door zijn ogen keek
Mijn geliefde heeft mijn verbeelding niet geprikkeld
toen hij me prikkelde met zijn gekwelde ziel
Ik was het zelf die met zijn onthullingen stoeide
Mijn geliefde heeft me niets gefluisterd
toen hij me toefluisterde met zijn getier
Ik was het zelf die in zijn naam sprak
Mijn geliefde heeft me niet verlaten
toen hij wegging
wuivend met mijn hand
Ik was het zelf die hem verliet
wuivend met zijn hand
_ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _
Ik hou van je
als van mezelf
Ik hou van je
als was je
mij
_ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _
De liefde heeft het licht gedoofd
en ik heb haar aangehoord
Met al wat ik bezit
mijn kleren
mijn kast
mijn ramen
mijn muren
Waarna de duisternis door vlammen werd verteerd
_ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _
www.moussem.be

Voor de drempel
onder de bloempot
begroef ik
zijn voetstap
Sleutel tot zijn thuiskomst
Taha Adnan ‘Ik hoorde je op de radio’
Ik hoorde je
op de radio
Ik hoorde je
bij toeval
Door een storing van de frequentie
sloeg je stem in
Eerst troebel
dan helder
daarna daverend
en tenslotte van geraas vergezeld
Al hoopte ik op wat verkoeling
De geluidsgolven bleven
dor
Toch waakte ik aan jouw zij
na het lied
voor het kortnieuws
Je hebt lang uitgeweid
over de invloed van Adonis
in jouw poëzie
Over Pessoa en zijn pseudoniemen
Over Ritsos en zijn tijdgenoten
Over Bennis en Laâbi
Maar – O ondankbare! –
mij liet je na te vermelden
Ik, nochtans
je eerste leermeester,
je favoriete dichter
Je jatte de sigaretten
en de gedichten
van tussen mijn lippen
Je nipte uit mijn glas
en je hoofd begon te duizelen
www.moussem.be

Overspoeld door je weelderigheid
dook ik in jouw oester
onder een dons van verlangen bedolven
Daar waar de parel
door weekheid omgeven
verborgen ligt
Slapeloos waakte ik aan jouw zij
terwijl jij filosofeerde
Over inspiratie
en hermetisme
in de hedendaagse poëzie
Je vloeide over van woorden
Dezelfde woorden die ik
in de dagen van onze liefde
tegen je brabbelde
telkens ik dronken was
Alvorens we de metaforen
beproefden in bed
Ik gaf me over
aan de golven
van verlangen
en plukte de kersen
die verspreid lagen in je mond
Ik zoog ze op zoals ik
met je tepels deed
Toen we rode harten tekenden
op mijn blauwe bed
Mijmerend als een liefdesgedicht
was je
Toen nog niet bezoedeld
door het “ge-like” en geflirt
van critici op facebook
Wat zou ik je graag
uit je gedichten sleuren
mijn zedeloze bed in
waar de omhelzing
zijn gezang en gejammer kent
Wat zou ik je graag
meetrekken aan de vlechten
van je ontboezeming
en je opsluiten
als was je een cactusbloem
in mijn doornige hart
www.moussem.be

Wat zou ik graag...
Maar de liefde
heeft me overmeesterd
En mijn hart
door bliksemschichten
en wervelstormen getroffen
Of dacht je aan me
toen je mijn hart voortsleepte
door het stof van de weemoed?
Mijn onbezonnen hart
Wispelturig, liederlijk en onzedig als het is
Maar ik erken nu
Hoe verwaand het van me was je te verlaten
Hoe arrogant en nonchalant
Nu ik alleen ben geweest met jouw stem
geef ik toe:
nog steeds lamenteer ik om jouw liefde
nog steeds belijd ik haar.
Hala Mohammad
Ik zal naar jou mijn lichaam sturen
en zelf blijf ik hier
Voor een man als jij bevat dit genoeg
om van te houden
Wat voor een vrouw als ik
genoeg is
om overeind te blijven
Houd ik hier bij mij
_ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _
Op het juiste moment
al was het bij de gedachte aan een raam
hebben we elkaar ontmoet
Beeld je in, mijn lief,
dat elke plek
een lichaam is – niet meer dan dat –
vergankelijk
_ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _
www.moussem.be

De lente
verraadt mijn zucht naar liefde
Onder de voorjaarshemel
ben ik
een gedachte
in de schaduw van een leeuwerik
_ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _
Ten oosten van mijn verdriet
is er jouw geur.
En ten westen van mijn lichaam
vlijt jouw gelaatskleur zich neer.
Vanuit het noorden
stort jouw stem zich te pletter op mij.
En ik jammer bang
bekommerd om mijn geluk
Ik verzwelg een grotere teug droefenis, mijn lief
Ik belazer mijn angst
en bied jou onderdak aan
in de blauwe parel van mijn hart
Blauw
door een teveel aan twijfels
Taha Adnan ‘ In de Liefde’
In de liefde
– tijdens het spel van de liefde –
heb ik een hekel aan muziek
uit een recorder
Je hartslag is mijn gitaar
Je adem de toon van mijn ney
In de liefde
dansen we de samba
staand en op onze zij
is de liefde 't carnaval van de ziel
In de liefde
verfoei ik lang haar
Je lokken
verstikken mijn adem
In de liefde
hou ik niet van lakens
Laat mij je dekbed zijn
www.moussem.be

In de liefde
– tijdens het spel van de liefde –
heb ik een hekel aan liefdesfrasen
In de hunkering zegt de omhelzing
meer dan het woord
…
Waarom volstaat louter liefde niet,
mijn lief,
alvorens we slapengaan?
Erich Fried
1921–1988, Oostenrijk
Wat het is
Het is onzin
zegt het verstand
Het is wat het is
zegt de liefde
Het is tegenslag
zegt de berekening
Het is alleen maar pijn
zegt de angst
Het is uitzichtloos
zegt het inzicht
Het is wat het is
zegt de liefde
Het is belachelijk
zegt de trots
Het is lichtzinnig
zegt de voorzichtigheid
Het is onmogelijk
zegt de ervaring
Het is wat het is
zegt de liefde
DEEL 2
(Koen Stassijns)
www.moussem.be

Marina Tsvetajeva
1892–1941, USSR
… Ik zou met U willen leven
In een kleine stad,
Met eeuwige schemering
En eeuwig klokgelui.
En in een kleine herberg –
Het ijle getik
Van een oude pendule – als druppeltjes tijd.
En soms, in de avond, uit een zolderkamer –
Een fluit,
De fluitist zelf in het raam.
En grote tulpen voor de ramen.
En misschien zou u niet eens van me houden …
Midden in de kamer een grote tegelkachel,
Op iedere tegel – een afbeelding:
Een roos – een hart – een schip. –
En achter het enige raam –
Sneeuw, sneeuw, sneeuw.
Daar zou U dan liggen, – zoals ik U graag zie: loom,
Onverschillig en zorgeloos.
Af en toe het scherpe geknerp
Van een lucifer.
De sigaret gloeit op en dooft,
En lang – lang beeft aan het eind
Het korte grijze zuiltje van de as.
U bent zelfs te loom om het af te tikken –
En de hele sigaret vliegt in het vuur.
Wystan Hugh Auden
1907–1973, VS
Twaalf liedjes
IX
Stop alle klokken, maak de telefoon kapot,
Belet de hond te blaffen met een lekker bot,
Leg de piano’s het zwijgen op en breng met stille trom
De kist naar buiten, dat de rouwstoet komt.
Laat vliegtuigen cirkelen kermend boven ons hoofd
En in de lucht de boodschap kerven Hij is dood,
Knoop elke stadsduif crêpe strikken om de witte kraag,
Dat de verkeerspolitie zwartkatoenen handschoenen draagt.
www.moussem.be

Hij was mijn noord, mijn zuid, mijn oost en west,
Mijn werkweek en mijn zondagsrust,
Mijn dag, mijn nacht, mijn woord, mijn lied;
Ik dacht dat liefde eeuwig was: zo is het niet.
De sterren zijn niet welkom nu: doof ze terstond,
Omwikkel de maan en ontmantel de zon;
Giet oceanen leeg en veeg de bossen schoon,
Want er is niets meer nu waar ooit nog iets van komt.
Koen Stassijns
1953
Spijkerschrift
brief aan Hannelore
Ik had je vandaag willen schrijven, een brief
met andere woorden een vergezicht,
maar het wit legde zijn hand op de plek
waar jij hoorde, de hemel trok dicht.
Ik stond als versteend in de wolken
te kijken, de zin van hun drijven, hun drift,
en regen dicteerde zijn spijkerschrift.
Als vanzelfsprekend vielen de tekens
niet licht te begrijpen, hoezeer ik ook keek,
betekenis week, haar hand werd een dolk en
zij mompelde iets wat wij nooit zullen weten.
Zwijgen bracht rust. Ik ben de mijne vergeten
maar trachtte een vader te zijn en vergat het
waarom en wanneer ik je laatst had gekust.
Matthew Sweeney
1952, Ierland
Sweeney
Zelfs toen ik zei dat mijn hoofd kromp
geloofde hij me niet. Andere dokter nemen, dacht ik,
maar waarom zou ik? We zijn allemaal hypochonders,
en die veren die door mijn poriën dringen
waren psychosomatisch. Mijn vrouw hetzelfde liedje
tot ik haar op een ochtend bij het zoenen pikte,
www.moussem.be

haar voeten krabde met mijn klauwen, goeiemorgen
kraste tot ze schreeuwend uit bed sprong.
Ik verhuisde toen, ging wonen op een tak van de eik
tegenover het huis. Op die manier kon ik haar zien
als ze in de auto stapte, op weg naar haar werk.
Al was ik nu een kraai, ik viel nog steeds op haar,
vooral als ze dat korte zwarte gevalletje droeg
dat ik voor haar in Berlijn had gekocht. Geen idee
of ze me zag zitten. Ik zag haar nooit opkijken.
Wel zag ik dozen met mijn boeken de deur uitgaan.
Het nest was een probleem. Mijn vrouw had me vervloekt
omdat ik twee linkerhanden had, en die had ik nu nog.
Ook bleek ik geen geboren vlieger, dus zat ik
de hele dag, kletsnat en rillend, in die boom.
Telkens als ik iemand een fles wijn zag dragen
kraste ik. Een nassi van de Chinees was erger.
En op de dag dat ik mijn vrouw zag thuiskomen
met een man vloog ik eindelijk tegen onze muur.
Heinz Kahlau
1931–2012, Oost-Duitsland
Het paar
Zij lagen been aan been
sinds ze gestorven waren,
tot men ze vond.
Ze lagen zo
al zestigduizend jaren.
Toen loste men de hand die hem met haar verbond.
Edna St. Vincent Millay
1892–1950, VS
Nee, liefde is niet blind. Ik zie ook met één oog
je lelijkheid en andermans verfijnde charme.
Ik ken zelfs alle sproeten op je armen
en hoe je ogen veel te ver uiteenstaan, en je wenkbrauwen te hoog
om mooi te zijn. Nee, liefde is niet doof,
ik hoor ook met één oor je domme conversatie
www.moussem.be

en voel met handen, huid en haar je povere bibberatie
die grote passie moet verbeelden, hier in mijn alkoof.
En toch hou ik van jou veel meer dan omgekeerd.
En dat dit liefde zijn zou, heb ik nooit beweerd.
Dit is veeleer een soort eenrichtingsverkeer
waarin steeds ik het wijf ben, jij de heer.
En dat de wereld daarmee lacht, kan mij niet raken.
En als ik al te lijden heb, zijn dat mijn eigen zaken.
Jacques Prévert
1900–1977, Frankrijk
De dorre blaren
Ach, ik had zo graag dat jij het nog zou weten
die dagen toen ik zei: ik zie je graag
Wat was het leven mooi en zoveel beter
en ook de zon scheen heter dan vandaag
De dorre blaren liggen voor het rapen...
Je ziet ik ben het niet vergeten
De dorre blaren liggen voor het rapen
ook de herinneringen en de spijt
de noorderwind heeft alles voortgedreven
de koude nacht in van vergetelheid
Je ziet ik ben het niet vergeten
het liedje dat je zong voor mij
Een lied ons op het lijf geschreven
Jij hield van mij
en ik van jou
En wij zijn bij elkaar gebleven
jij hield van mij
en ik van jou
Maar het leven scheidt zoveel geliefden
van lieverlee
zonder geluid
en de zee wist zachtjes alle sporen
van hen die ooit beminden uit
De dorre blaren liggen voor het rapen
ook de herinneringen en de spijt
Mijn stille liefde was voor jou geschapen
en glimlacht nog als toen en dankt de tijd
Of dacht je soms dat ik je zou vergeten
Je was zo lief ik zag je toch zo graag
www.moussem.be

Wat was het leven mooi en zoveel beter
en ook de zon scheen heter dan vandaag
Jij was mijn zoetste hartendief
Wat moet ik toch met al die spijt
Het liedje dat je zong voor mij
hoor ik voor eeuwig en altijd
Een lied ons op het lijf geschreven
Jij hield van mij
en ik van jou
En wij zijn bij elkaar gebleven
jij hield van mij
en ik van jou
Maar het leven scheidt zoveel geliefden
van lieverlee
zonder geluid
en de zee wist zachtjes alle sporen
van hen die ooit beminden uit.
Hala Mohammad
Herinneringen behoren niemand toe
Ze zijn bezit van het verleden,
van de tijd
We vragen ze weer op
om het verleden te herschrijven
tot een nieuwe geschiedenis
DEEL 3
Herinneringen
vouw ik voor je open
Als wasgoed opgehangen aan dorre doornen
zonnebadend onder jouw blik
Aan jou om uit te zoeken
dewelke met jouw liefde rijmen
Verzamel ze allemaal, zo je wilt
Neem ze
Maar deel ze met mij, mijn lief
Zoals ook deze dorre doornen
en de rivier
elkaars deelgenoten zijn
_ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _
www.moussem.be

Mijn lief,
ik heb geen plaats
tenzij hier en nu
Waakzaam leef ik dit moment
als was het dat van mij
Ik maak mijn zinnen wakker
en samen wedijveren we met de tijd
Moe van het hollen
ben ik oud geworden
Steeds meer ontredderd door het tikken van de tijd
Tussen de vlokken van stof in de wind
ruikt hij de geur van mijn blote vlees
Hij herkent me
schenkt me nog een kans
en ontwricht me dan
Een huis op deze aarde
Mijn huis behoort de aarde toe
Ik ben er deur
noch roos
Naakt
veranker ik er mijn verblijf
En waar mogelijk mijd ik de deur
Ik dommel in
door een flauw licht omgeven
dat zelfs de tijd
niet oversteekt.
_ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _
Wat een zegen mag het heten
dat een vrouw als ik samenleeft
met een man als jij!
Niet enkel om het geluk
verenigd te zijn onder één dak
Of om de vrijheid de deur te openen
en weer te sluiten
Niet om het genot dat het universum bedwelmt
wanneer een van ons zich in bed naar de ander keert
en hem zoent
In de hoop hem de volgende ochtend weer te zien
En we lachen omdat we de liefde rekken
vanwege een overdaad aan liefde
's Avond vleien onze lichamen zich tegen elkaar
als voorspel
en leggen we onze levens te luister
www.moussem.be

En we zullen zijn in een bos
dat niemand eerder betrad
Als twee herten dartelend
pal onder de volle maan
in het hart van haar schijnsel
Alles wat een vrouw als ik
van de liefde
wensen mag
is te zijn bij een man als jij
Een man die
ondanks de gewenning
voorkomend blijft
_ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _
Behoed je voor vaste gewoonten,
mijn lief,
indien ik plots
vertrekken zou
_ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _
Ook al verlaat je het huis
je blijft bij mij
En als je dan terugkeert
keer ik terug met jou
Taha Adnan ‘Een Arabische date’
Mijn schatje,
waarom bleef je achterdochtige telefoon hardnekkig stil?
Ik was op ons afspraakje verschenen, stipt, met tijd nog voor twee sigaretten
Het operacafé zat stampvol als gewoonlijk
De klanten zagen er zo chic uit
Dat ik tegen ze afstak
Als een olievlek
Op een wit jasje
Een Vlaamse, verkleed als barones die net uit een klassieke film leek gestapt,
Hield mij wantrouwig in de gaten en had haar handtas stevig vast
Ik deed alsof ik het niet zag
En goot de biertjes een voor een naar binnen
Alsof ik net uit een dorstige woestijn was ontsnapt.
www.moussem.be

Mijn liefje,
Het bier kost hier maar liefst drie euro.
Waarom ben je zo hard?
Vond je dan echt niets goedkopers dan dit caféterras?
Een ongure zigeunerin vroeg me een roos te kopen
Maar jij, waar ben jij, mijn bloem?
Waar ben jij, verdomme?
Zelfs de zon scheen stilletjes, meevoelend
En liet mijn glas nu en dan oplichten
Maar jij, licht van mijn ogen,
waarom verlicht jij niet mijn gezicht?
Mijn mooie meisje,
Na ettelijke biertjes en zeven sigaretten later
Was de zon verdwenen
…
Ik kon alleen hetzelfde doen.
Hala Mohammad
Begeerte na begeerte
kleedde ik me uit
op zijn strand
Op de weidse gestalte van zand
onder de blote hemel
spreidde ik me open
Hij overspoelde me
en door zijn zout
is mijn lijf ontvlamd
_ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _
Kus
na kus
deed hij haar duizelen
In het paradijs van genot
tuimelde ze
als een appel
naar beneden
_ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _
www.moussem.be

Mijn hart
Het doet verkeerslichten verspringen
en werpt zich op het zebrapad
Als een gebedstapijt, door jouw voeten betreden
heen en weer.
Mijn hart
Het doet verkeerslichten verspringen
en het verspilt in een ogenblik
wanneer ik op jou wacht
het stedelijk vermogen
van rood
en groen.
_ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _
Wanneer de poëzie me angst inboezemt
Of mijn vrienden,
het onrecht,
de dood,
het bedrog of de herinnering...
Dan houd ik van je
Het is niet uit ontkenning
dat ik me in onzekerheid verlies
Beschouw me als een schilderij
in zwart wit
_ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _
Als de tijd even op zijn stappen zou terugkeren
naar de dag voor we elkaar hebben ontmoet
om ons toe te laten elkaar te leren kennen
dan hadden we elkaar tweemaal ontmoet
_ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _
Ach mijn lief,
wat weet jij over liefdesverdriet!
Over de leegte die ons omringt!
Over de seconden, de uren, de dagen, waarin het verdriet zich verschuilt
en die het toeval van onze scheiding verhullen
Ik krom mijn rug
en tors de tijd
Ik lok hem
en wieg hem in slaap
www.moussem.be

Ik zet hem op een dwaalspoor
de weg van het toeval in
Ik ontwar de tijd in uren
en begraaf zijn wijzers in de grond
In de hoop dat hij
ver van jou
tot ontploffing komt
Taha Adnan ‘Ik wil jou’
Je wilt mij
even goedhartig en bescheiden
als Mario in de film Il Postino
Je wilt mij
zo gedwee als de man van je nicht, de Armeniër,
maar zo kordaat als je vader
Je wilt mij
Vrolijk en monter aan je zij
maar nors in het bijzijn van ander vrouwelijk schoon
Je wilt mij
als een heer met klasse en etiquette
die bij het eten zijn mond sluit
maar in het liefdesspel zijn hart opent
om jou te herbergen
Je wilt mij
Helder
als de volle maan
Mysterieus
als de blik van de Mona Lisa
Zakelijk
als een politicus
Dromerig
als een dichter
Je wilt mij
Sierlijk
als een balletdanser
Struis
als een gladiator
www.moussem.be

Je wilt mij
Minzaam
in de omgang
Losbandig
in bed
Flexibel
naargelang wat de liefde
of situatie vergt
Maar ik, ik wil jou
gewoon
zoals je bent.
Hala Mohammad
Ik ben verloren
daar waar ik geen sporen vind
Ik smeek je, geef me wat spullen uit de warboel rondom jou
Gewoon
zodat ik ze rondom mij kan uitstallen
_ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _
Verwijt me niet, mijn lief
Ik heb de geschiedenis niet geschreven
evenmin de geografie
Door het drinken van een glas
kon ik me voor jou
transformeren tot een ander vrouw
In haar zal ik schuilen
al is het niet voor jou
_ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _
Mijn lichaam fladdert
als een vlinder op het altaar van de lente
En ik weet niet of
deze rode roos
waarvan ik de nectar gulzig ontnam
mijn hart is of mijn ziel?
_ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _
www.moussem.be

De mannen
die ik heb gekend
zijn elk als een vaderland
waarvan ik de nationaliteit draag
Voor allen
_ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _
Al mijn spullen verschrompelen plots
Mijn wereld krimpt ineen
Mij rest nog slechts dit lichaam
dat wat hij ook moge beweren
niet kan volstaan
om vrouw te zijn
_ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _
Ik leefde met hem samen
om te zien
hoe hij leven zou
zonder mij
_ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _
Het gezelschap van de muren
heeft haar geleerd
wat een venster is
_ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _
De gordijnen
beseffen niet
hoezeer het oog
hen nodig heeft
ter bescherming
tegen de straat
De gordijnen
beseffen niet
hoezeer de straat
hen nodig heeft
om te fantaseren
_ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _
www.moussem.be

Zonder liefde
leeft men niet
Men wacht
Zonder liefde
wacht ik niet
Taha Adnan ‘Je glimlach is mooier dan de nationale vlag’
Je gsm staat af
Op je vaste lijn geen antwoord
Je foto is van facebook verdwenen
En vervangen door de nationale vlag
die je glimlach verbergt
en de glans van je ogen
Ik scroll langs de wall
op jouw pagina
en verlies me in updates en geklik
Ik klop er het stof van droefheid
en stilte af
En hoop dat de hemel van het land
zal opklaren,
de wall zal opensplijten
en je betoverend gelaat weer bevrijd wordt
Als over een zaak van groot belang
Dacht ik bezorgd na en vroeg ik me af
of de wind van de revolutie over het land raasde?
Was de lente als een orkaan gepasseerd
om jouw afwezigheid in volle herfst
te doen bloeien?
Of heb ik die trein gemist
om als een passieve getuige
hier achter te blijven?
Ik zette Al Jazeera op
waar mondaine nomaden
in Arabische broederlanden
de revoluties voeden
Ze verzoenen er harten,
krabbelen haastig scenario's neer
en componeren lamento's
– à l'improviste –
Opgevoerd door koorzangers met tulband
onder begeleiding van een orkest
dat tot rouwstoet werd omgeschoold
www.moussem.be

Niets nieuws onder de Arabische zon:
Waar de dood volhardt
met het bloed tot aan de knieën
Ginds op de scène van de revolutie
is de tragedie een klucht
De machthebbers zijn er bloedzuigers
Het volk een zootje fanatici
hollend achter een oude vod
die ze als hun vaandel aanzien
Ze scanderen als een kudde figuranten:
“Het volk eist...”
Van op een afstand en met bevende hand
kon ik de afstandsbediening grijpen
En schakelde ik de revolutie uit
Om jouw lach in mijn mijmeringen
te zien wapperen
En mezelf, slaapwandelend,
onder jouw vlag te voegen
Jij bent mijn vaandel en mijn revolutie
En ik jouw verliefde volk,
jouw beminde leider
Ik nam de hoorn van de haak
– hiertoe door mijn hart gedreven –
Je gsm staat af
maar je vaste lijn rinkelt nu
Gerinkel... maar je neemt niet op.
Op facebook
Verhullen de nationale kleuren
Jouw glimlach
Jouw glimlach zoeter
dan de lente
dan alle seizoenen
Jouw glimlach prachtiger
dan de betogende massa's
Stralender dan het rebelse volk
dat “mijn vaderland” bezingt
Jouw glimlach bedwelmt
elke meute
Jouw glimlach is God's zegen
verankerd in mijn hart
www.moussem.be

Jouw glimlach
- ach, hartslag van me!-
is subliemer dan om het even welke vaandel,
is mooier dan de nationale vlag.
(Vertaling: Barbara Van der Hallen)
www.moussem.be