Kus- & sterfpleKKen in filmstad parijs

14 |
filmstad Parijs
Foto deze pagina:
Interieur van bioscoop
Le Champo.
Foto’s pagina 15:
> De immer vrolijke
ober van Brasserie
l’Île St.-Louis.
> De groentewinkel van
monsieur Collignon in de
Rue des Trois Frères is
ook te zien in Le fabuleux
destin d’Amélie Poulain.
> Opgetogen fans bij
de verschijning van
Madonna.
> De Champs d’Élysées,
filmlocatie van o.m.
A bout du souffle.
In Saint Germain gebeurt iets.
Mensen rennen. Dringen in de Rue
des Saints-Pères. Sommigen vloeken,
anderen hebben een verliefde blik
in hun ogen, alsof ze net hebben gehoord
dat hun amant met een verlovingsring op
een terras zit te wachten. ‘Wat is er aan de
hand?’, vraag ik aan een mevrouw die als enige
ongeïnteresseerd uit haar ogen kijkt. ‘Madonna’,
zegt ze, knikkend naar de drukte verderop in de
straat. ‘Ze schijnen daar te gaan filmen.’
Saint Germain
‘Wat is dat,
echt walgelijk?’
Toeval bestaat niet. We lopen in deze buurt omdat
het een filmbuurt is. Een van de vele, zeggen we
er meteen maar bij, want in Parijs wordt overál gefilmd.
In deze buurt alleen nogal veel. Vaak Franse
films met een artistieke inslag: Saint Germain is
een buurt van filosofen en kunstenaars. A bout de
souffle, dé beatfilm uit de jaren zestig van regisseur
Jean Luc Godard, met Jean Paul Belmondo en Jean
Seberg in de hoofdrollen, is hier opgenomen. Met
een beetje geluk kun je die film hier nog gewoon
zien, in Parijs draaien veel meer oude films dan bij
ons. Midden op de dag, bij stralend weer, zien we
‘m dus, samen met dertig(!) andere liefhebbers.
Met de jazzmuziek nog tussen de oren liepen we na
de film over Quai St. Michel, de plek van het Hôtel
de Suède uit de film, en zochten de cafés van de
film. En nu zijn we onderweg naar Rue Campagne
Première, waar de slotscène van A bout de souffle is
opgenomen. Michel Poiccard (Belmondo) vervloekt
Parijse filmfeiten
Parijs heeft 83 bioscopen die samen 376
schermen hebben waarop wekelijks 450 à 500
films zijn te zien. De cinémas trekken jaarlijks
ruim 27 miljoen bezoekers. Per jaar zijn er
meer dan 800 filmopnamen in de stad.
Op ruim 4000 locaties in Parijs is gefilmd.
er zijn Amerikaanse vriendin (Seberg) omdat zij hem
heeft verraden. Ze is vraiment dégueulasse, echt
walgelijk, roept hij stervend. Waarop zij zegt:
Qu’est-ce que c’est, dégueulasse? Wat is dat, echt
walgelijk? Maar de sterfscène moet wachten.
Er beweegt iets. Een personeelslid van het hotel
komt naar buiten. Een klein vrouwtje schiet er
achteraan naar de gereedstaande taxi. ‘Ma-don-ná!’,
scandeert het uitbundige publiek. ‘Ma-don-ná!’
Ze is het!
Madonna stapt niet meer uit te taxi. Gefilmd wordt
er ook niet. Maar we hebben haar gezien. Geheel
van ons à propos dwalen we verder door de wijk,
over Boulevard Saint Germain en door de daaromheen
liggende straatjes. In één ervan stuiten we op
een zwembad, het Piscine Pontoise, waarvan we
hebben gehoord dat dit het zwembad is uit de
romantische film Le fabuleux destin d’Amélie
Poulain. ‘Maar dát zwembad is dit niet!’, vertelt de
badmeester. ‘Wél is hier Kieslowski’s Trois couleurs:
Bleu gedraaid.’ Rondkijken is eigenlijk ook niet de
bedoeling.
‘Er zwemmen hier ook VIP’s.’ Maar vooruit, omdat
we uit Nederland komen, mag het. Het zwembad is
ongelooflijk. Badhokjes op de verdiepingen, en een
prachtig glazen dak. Een echt filmzwembad waar
niettemin serieus baantjes getrokken worden,
behalve door één man die zich verstopt heeft in een