Musis april 2009 nr. 4 - Gemeente Schiedam

Liefdevol citeert hij: “Ik heette
matroos Vos omdat ik uit Schiedam
kwam, dat ligt tegen de havenstad
Rotterdam”. Deze, in de woorden
van Van Kooten “schattige”
toevoeging, lijkt vanavond volstrekt
overbodig. Schiedam staat op de
kaart.
Of Schiedam zich vanavond in zijn ogen revancheert is de
vraag. Gelukkig is de eerste rang bezet.
Poes is gek op biologen. Dus als het optreden van Kees
Moeliker wordt aangekondigd, haast hij zich naar boven.
Moeliker, conservator van het Natuurhistorisch Museum
Rotterdam, kreeg enige bekendheid toen hij een aantal jaren
geleden opriep schaamluizen naar hem op te sturen. Deze
bedreigde diersoort ontbrak nog aan de collectie van zijn
museum. Echt beroemd werd hij door zijn boek De eendenman.
Voor zijn beschrijving van een geval van homoseksuele
necrofilie bij eenden dat zich onder zijn ogen afspeelde,
ontving hij de Ig Nobelprijs voor onderzoek ‘dat je eerst aan het
lachen maakt en daarna aan het denken zet’.
Hij gaf de gevleugelde uitdrukking fuck a duck een nieuwe
dimensie. Op straat hoorde ik al roepen, maar ik heb het
vast niet goed verstaan: fuck a dead gay duck. Dat Moeliker
op hetzelfde podium staat als Van Kooten is geen toeval en
als dat het wel is, is het mooi meegenomen. Moeliker is wat
Van Kooten ‘natuurleuk’ noemt. Met zijn droogkomische
voordracht met lichtbeelden ter lering ende vermaak weet hij
het publiek uitstekend te amuseren.
Wegens succes geprolongeerd: Hard Gras. Voor Poes hoeft het
niet per se. Hij houdt niet van voetbal en al helemaal niet van
Nico Dijkshoorn. “Dat ’s net of ik naar mezelf zit te kijken”,
zie ik hem denken. Toch weet ik hem over te halen. Op het
eerste Boek & Bal was de uitgelaten baldadige show van Hard
Gras een hoogtepunt. Nu in de grote zaal van het Theater
aan de Schie ontbreekt die hilarische dynamiek. Komt het
door de afwezigheid van Matthijs van Nieuwkerk of door de
zaal? Ik durf het niet te zeggen. Bovendien blijkt ook de meer
ingetogen kant van Hard Gras de moeite waard. Anna Enquist
–voor wie het nog niet wist: haar honorarium van vanavond
maakt zij over aan het noodlijdende Feyenoord- draagt vijf
prachtige gedichten voor. Zij dicht bij wijze van spreken over
vers gemaaid gras als Kopland over jonge sla. Frans Thomése
leest droog een hilarisch verhaal voor uit zijn nieuwe boek J.
Kessels: the novel. Dat moet je kunnen en hij kan het. Hugo
Borst is duidelijk een liefhebber van Boek & Bal. Dit is zijn
derde. Hij laat er zelfs een wedstrijd van Sparta voor schieten,
maar volgt de wedstrijd op afstand en houdt de zaal op de
hoogte van de stand. Als laatste leest Herman Koch twee
verhalen voor. Om het verhaal waarin hij de computerweduwe
vergelijkt met de voetbalweduwe moet zelfs Poes –die niet van
voetbal houdt, ik vertelde het al- af en toe glimlachen. Ook hij
krijgt weinig aandacht als er op de televisie wordt gevoetbald.
Als het applaus is verstomd, merk ik dat Poes de benen heeft
genomen. Bij Wilfried de Jong met Ocobar vind ik hem terug.
Hij ligt aan de rand van het podium en kijkt nauwelijks op,
maar ik zie dat hij me opmerkt. Ik laat het maar zo, want dit
feestje laat ik me niet ontgaan. Na het officiële programma
De opheffing van Bob gaan de stoelen aan de kant en kan de
afterparty beginnen. Ocobar is een prima bandje, dat alles
kan spelen. Toehoorders worden uitgedaagd de microfoon te
pakken en mee te zingen. De zaal is één swingende massa,
vraagt om meer en krijgt meer. Zo vier je feest.
Poes is moe, wil naar huis, maar neemt nog even een kijkje
in de foyer waar we het staartje van het optreden van Young
Sinatras meepikken. Het is vol op de dansvloer. Die blijft vol als
de DJ het overneemt. Dat is anders dan voorgaande jaren.
“Zaterdag de domper. Literaire
avond in Schiedam. Kil zaaltje
met pakweg vijftien mensen, (…).
Dit is evident tweederangs.” Of
Schiedam zich vanavond in zijn ogen
revancheert is de vraag.
Gelukkig is de eerste rang bezet.
Kees van Kooten
Musis 12
13 Musis
Hij gaf de gevleugelde uitdrukking
fuck a duck een nieuwe dimensie.
Op straat hoorde ik al roepen, maar
ik heb het vast niet goed verstaan:
fuck a dead gay duck.
Nu bloedt het bal niet dood, maar blijft tot het einde toe
bruisend.
Door de nacht loop ik naar huis. Poes huppelt voor me uit.
Moe maar voldaan. Deze week stonden boeken en beesten
centraal. Menselijke en dierlijke eigenschappen werden nogal
eens vergeleken. Mijmerend denk ik aan
een kop in de krant deze week: CDA wil snel actie tegen
aalscholvers. En vraag me af waarom juist het CDA zich zo
ergert aan die vogels.
Er zijn mensen die vonden het te druk en te warm op Boek &
Bal. Die mensen vraag ik: waar maak je druk om en waar loop
je warm voor? Dit feest mag worden gevierd. Volgend jaar
weer en nog de jaren daarna.
Links: Wilfried de Jong
Onder: Hard Gras