Het gebruik van Natuurbrug Zanderij Crailoo door mens en dier

van een hoge dichtheid aan sporen op het bed. De fout die gemaakt wordt is
daarbij nog eens soortspecifiek: een loopspoor van een ree is bij voorbeeld
eenvoudiger te identificeren, ook wanneer het op een sporenbed staat met veel
andere sporen, dan een loopspoor van een egel of hermelijn. Naar verwachting is
het werkelijke aantal bewegingen van dieren over de natuurbrug – of een deel
daarvan – daarom hoger dan is geregistreerd.
In dit onderzoek is gekozen voor de aanleg van vier sporenbedden op de
natuurbrug, gezien de enorme lengte van de natuurbrug – 800m lang vanaf De
Snip tot aan de Bussummerheide – en de wens om ook het gebruik van de
afzonderlijke ecoducten over de Naarderweg en het spoor te onderzoeken. Per
ecoduct zijn nu twee sporenbedden aangelegd, waarbij de sporenbedden voor de
ingangen van de ecoducten liggen, dus aan weerszijden net buiten de brugdekken.
Het nadeel van deze keus is dat het aantal passages op een van beide ecoducten
(Naarderweg of Spoor) en/of van de natuurbrug als geheel moet worden afgeleid
van de geregistreerde sporenpatronen op twee respectievelijk vier sporenbedden.
Hiervoor zijn heldere beslisregels opgesteld, waardoor de methode transparant en
repliceerbaar is, maar het resultaat blijft een schatting van het werkelijke aantal
passages. Bij aanleg van één sporenbed in het midden van de ecoducten kan het
gebruik van beslisregels voor het identificeren van passages over de afzonderlijke
kunstwerken (Naarderweg en Spoor) worden voorkomen; ieder loopspoor dat
het sporenbed middenop het ecoduct kruist is dan een ‘passage’. Voor het
bepalen van het aantal passages over beide ecoducten blijft dan echter een
interpretatieslag nodig, waarbij het aantal passages over de natuurbrug als geheel
geschat wordt op basis van de gevonden loopsporen op beide ecoducten.
Daarnaast is voor sporenbedden aan de ingangen van de ecoducten gekozen
omdat vooraf vermoed werd dat dieren de natuurbrug wel regelmatig zouden
aandoen (‘bezoeken’) maar niet altijd geheel zouden oversteken, gezien de lengte
van Ecoduct Spoor (130m) en de lengte van de natuurbrug als geheel. Met alleen
sporenbedden in het midden van de ecoducten zouden deze waarnemingen niet
worden geregistreerd.
Bij het opstellen van de beslisregels is een ‘worst case’-benadering gekozen,
waarbij het geschatte aantal passages eerder lager uitvalt dan het werkelijke aantal
passages, dan omgekeerd. Een uitzondering vormt het konijn: voor deze soort is
het werkelijke aantal passages van de natuurbrug naar verwachting lager dan de
schatting op basis van de hier gehanteerde beslisregels (zie ook paragraaf 5.2).
De aanwezigheid van onderzoekers op en rond de natuurbrug heeft mogelijk
enig effect gehad op het gebruik door zoogdieren. De onderzoekers begaven zich
immers in het voor publiek afgesloten gedeelte van de natuurbrug en zijn veelal
langer op de brug aanwezig geweest dan een gemiddelde passant. De verwachting
is echter toch dat, als een dergelijk effect bestaat, deze gering is. De natuurbrug is
voor publiek opengesteld en er passeren tijdens de dag een groot aantal mensen.
De aanwezigheid van mensen op de natuurbrug gedurende de dag is voor de
dieren daarmee een voorspelbaar fenomeen. Eventuele effecten van bezoeken
aan de natuurbrug van de onderzoekers gedurende de dag voor het aflezen van
de sporenbedden zijn daarom naar verwachting te verwaarlozen in vergelijking
met de eventuele effecten van de stroom recreanten die de brug dagelijks
passeert.
44 Alterra-rapport 1906