Kleurrijk Den Haag gevat in zwart en wit - De Oud-Hagenaar
Kleurrijk Den Haag gevat in zwart en wit - De Oud-Hagenaar
Kleurrijk Den Haag gevat in zwart en wit - De Oud-Hagenaar
You also want an ePaper? Increase the reach of your titles
YUMPU automatically turns print PDFs into web optimized ePapers that Google loves.
pag<strong>in</strong>a 8 D<strong>in</strong>sdag 5 oktober 2010 <strong>De</strong> <strong>Oud</strong>-Hag<strong>en</strong>aar Krant voor de 50-plusser D<strong>in</strong>sdag 5 oktober 2010 pag<strong>in</strong>a 9<br />
<strong>De</strong> werktijd<strong>en</strong> van de vijfdaagse<br />
werkweek war<strong>en</strong> van acht tot zes. <strong>De</strong><br />
eerste k<strong>en</strong>nismak<strong>in</strong>g met fi liaalhoudster:<br />
An de Groot <strong>en</strong> de verkoopsters<br />
mevrouw Hoed<strong>en</strong>maker, bijg<strong>en</strong>aamd<br />
Hoedje, Riet de Mos, bijnaam Mosje,<br />
Dicky Platje, die had haar naam<br />
al mee <strong>en</strong> e<strong>en</strong> oudere vrijgezelle<br />
hulpverkoopster, juffrouw IJsackers,<br />
bijg<strong>en</strong>aamd IJsje, was voor mij als<br />
vijfti<strong>en</strong>jarige, e<strong>en</strong> hele belev<strong>en</strong>is,<br />
maar voelde gelijk goed.<br />
Mijn eerste taak was de koekjes,<br />
bonbons <strong>en</strong> chocolaatjes bij te vull<strong>en</strong>.<br />
Het water liep uit mijn mond bij al<br />
die lekkernij<strong>en</strong> die door mijn hand<strong>en</strong><br />
g<strong>in</strong>g<strong>en</strong>, maar ik dorst uit mezelf ge<strong>en</strong><br />
koekje of chocolaatje te nem<strong>en</strong> (To<strong>en</strong><br />
ik er e<strong>en</strong>maal wat langer werkte liet ik<br />
het mij goed smak<strong>en</strong>).<br />
’s Middags mocht ik, z<strong>en</strong>uwachtig,<br />
aan mijn eerste klant e<strong>en</strong><br />
half Tiptop broodje verkop<strong>en</strong> <strong>en</strong><br />
afrek<strong>en</strong><strong>en</strong>. Het Tiptop brood was al<br />
gesned<strong>en</strong> <strong>en</strong> verpakt <strong>in</strong> de fabriek.<br />
Precies <strong>in</strong> het midd<strong>en</strong> moest je je<br />
duim<strong>en</strong> zett<strong>en</strong> <strong>en</strong> zo het papier door<br />
midd<strong>en</strong> scheur<strong>en</strong> om vervolg<strong>en</strong>s het<br />
halfje <strong>in</strong> e<strong>en</strong> pass<strong>en</strong>d zakje te do<strong>en</strong>,<br />
wat e<strong>en</strong> zekere handigheid vergde.<br />
Het halve broodje kostte 35 c<strong>en</strong>t. Dat<br />
bedrag moest je dan aanslaan op de<br />
nationale kassa met z’n prachtige<br />
<strong>De</strong> meisjes van Hus Solliciter<strong>en</strong><br />
Hus was e<strong>en</strong>s e<strong>en</strong> groot begrip <strong>in</strong> <strong>D<strong>en</strong></strong> <strong>Haag</strong>. <strong>De</strong> fabriek, waar ik als k<strong>in</strong>d veel speelde,<br />
stond <strong>in</strong> de Jacob Catsstraat, de achterkant kwam uit <strong>in</strong> de Rijswijksestraat. M<strong>en</strong>ige Hag<strong>en</strong>aar<br />
vond er zijn werk <strong>in</strong> de fabriek, als bakker, banketbakker, of op de blikk<strong>en</strong> zolder <strong>en</strong><br />
niet te verget<strong>en</strong> als broodbezorger. Die kwam bij de klant<strong>en</strong> thuis. Maar ook als chauffeur<br />
op vrachtwag<strong>en</strong> om de vele w<strong>in</strong>kels te bevoorrad<strong>en</strong>, waar ik, <strong>in</strong> oktober 1964, als leerl<strong>in</strong>g<br />
leerl<strong>in</strong>g-verkoopster begon.<br />
versier<strong>in</strong>g van smeedwerk. <strong>De</strong> kassa<br />
telde alle<strong>en</strong> de dagopbr<strong>en</strong>gst op. Dus<br />
niks telmach<strong>in</strong>es. Gewoon hoofdrek<strong>en</strong><strong>en</strong><br />
of potlood <strong>en</strong> papier<br />
<strong>en</strong> dan maar optell<strong>en</strong>.<br />
Gezellig<br />
Het brood werd bezorgd<br />
<strong>in</strong> zware ijzer<strong>en</strong> kratt<strong>en</strong>.<br />
Het eerste uur was<br />
het fl <strong>in</strong>k aanpot<strong>en</strong> om<br />
het brood <strong>en</strong> gebak op z’n plaats<br />
te legg<strong>en</strong>. Ook het ov<strong>en</strong>tje voor de<br />
saucijz<strong>en</strong> <strong>en</strong> ragoutbroodjes, die overig<strong>en</strong>s<br />
heerlijk war<strong>en</strong>, moest aangezet<br />
word<strong>en</strong>.<br />
Dan volgde de lijst met klant<strong>en</strong><br />
waarvoor het brood moest word<strong>en</strong><br />
weggelegd.<br />
aan mijn eerste klant e<strong>en</strong> t<strong>en</strong>. Het eerste uur was<br />
- In de w<strong>in</strong>kel -<br />
B r o o d f a b r i e k H u s ; e e n g r o o t b e g r i p i n D e n H a a g<br />
- <strong>De</strong> broodbezorger met zijn ijzer<strong>en</strong> hond -<br />
- Op vijfti<strong>en</strong> jarige leeftijd, startte ik mijn loopbaan <strong>in</strong> het fi liaal van Hus aan de<br />
Jan Luyk<strong>en</strong>laan 78. <strong>De</strong> Jan Luyk<strong>en</strong>laan lag <strong>in</strong> e<strong>en</strong> nieuwbouwwijk van de jar<strong>en</strong> 60 -<br />
Daarna was het koffi e dr<strong>in</strong>k<strong>en</strong> <strong>in</strong> het<br />
- v.l.n.r. Juffrouw IJsacker, Silvia Platje, Dikky Platje,<br />
Willy van der Salm -<br />
knusse keuk<strong>en</strong>tje. Dat war<strong>en</strong> de gezelligste<br />
m<strong>in</strong>ut<strong>en</strong> van de dag. M<strong>en</strong>ig<br />
vrachtwag<strong>en</strong>chauffeur die e<strong>en</strong> heerlijk<br />
bakkie meedronk met ons.<br />
<strong>De</strong> feestdag<strong>en</strong> war<strong>en</strong> het<br />
gezelligst om mee te mak<strong>en</strong>.Vooral<br />
met de Kerst<br />
was het hard werk<strong>en</strong> <strong>in</strong><br />
de w<strong>in</strong>kel met de verkoop<br />
<strong>en</strong> de vele bestell<strong>in</strong>g<strong>en</strong>.<br />
<strong>De</strong> fi liaalhoudster kookte<br />
speciaal voor ons, als warme lunch,<br />
macaroni, op het e<strong>en</strong>pits gastoestelletje<br />
<strong>in</strong> het keuk<strong>en</strong>tje. Als <strong>in</strong> de stampvolle<br />
w<strong>in</strong>kel niemand reageerde op<br />
ons: “Wie is er aan de beurt”, dan was<br />
de clou om te roep<strong>en</strong>: “Wie het laatste<br />
is b<strong>in</strong>n<strong>en</strong>gekom<strong>en</strong>, wordt geholp<strong>en</strong>.”<br />
Dan werd <strong>in</strong>e<strong>en</strong>s iedere<strong>en</strong> wakker <strong>en</strong><br />
was er ev<strong>en</strong> consternatie waar wij als<br />
verkoopsters veel lol om hadd<strong>en</strong>.<br />
Speculaas<br />
Met S<strong>in</strong>terklaas werd<strong>en</strong> er, om het<br />
lekker naar speculaas te lat<strong>en</strong> ruik<strong>en</strong>,<br />
speculaaskruid<strong>en</strong> onder de deurmat<br />
gestrooid. Trouw<strong>en</strong>s de speculaasjes<br />
van Hus mocht<strong>en</strong> er zijn, net als de<br />
vele andere product<strong>en</strong> die gemaakt<br />
werd<strong>en</strong> zoals: de harde mokka’s,<br />
die alle<strong>en</strong> <strong>in</strong> het week<strong>en</strong>d<br />
verkocht werd<strong>en</strong> <strong>en</strong> de maat<br />
hadd<strong>en</strong> van e<strong>en</strong> taartje,<br />
moorkopp<strong>en</strong>, tompouces,<br />
het Zeeuwse bru<strong>in</strong>brood, de<br />
kaneelbeschuitjes, parijseboll<strong>en</strong>,<br />
allerhande kr<strong>en</strong>t<strong>en</strong>koekjes,<br />
bitterkoekjes, de<br />
roombotercake, citro<strong>en</strong>cake<br />
<strong>en</strong> niet te verget<strong>en</strong> de buss<strong>en</strong><br />
<strong>Haag</strong>sche koek<strong>en</strong>. Het assortim<strong>en</strong>t<br />
was teveel om op te noem<strong>en</strong>. Hoewel<br />
ik alles ev<strong>en</strong> lekker vond, haald<strong>en</strong><br />
sommige m<strong>en</strong>s<strong>en</strong> er toch de neus voor<br />
op, die kocht<strong>en</strong> liever bij de duurdere<br />
<strong>en</strong> veel chiquere bakkerij<strong>en</strong>.<br />
K<strong>in</strong>g Corn<br />
In 1965 to<strong>en</strong> Nederland z’n tw<strong>in</strong>tigjarige<br />
bevrijd<strong>in</strong>g vierde,<br />
<strong>in</strong>troduceerde Hus het Zweedse <strong>wit</strong>te<br />
brood van K<strong>in</strong>g Corn. Het brood<br />
vloog over de toonbank. <strong>De</strong> smaak<br />
van dat brood uit de hongerw<strong>in</strong>ter<br />
wilde iedere<strong>en</strong> weer proev<strong>en</strong>. Volg<strong>en</strong>s<br />
de verhal<strong>en</strong> van mijn ouders moet het<br />
to<strong>en</strong> naar cake gesmaakt hebb<strong>en</strong>.<br />
Ook voor de broodbezorgers, met hun<br />
elektrische karretjes, was het brood<br />
niet aan te slep<strong>en</strong>. Later kwam ook het<br />
bru<strong>in</strong> brood K<strong>in</strong>g Corn Stout.<br />
<strong>De</strong> slogan daarbij luidde: ‘Vers tot op<br />
het kapje. Het <strong>en</strong>ige dat u weggooit is<br />
de verpakk<strong>in</strong>g’.<br />
- Slagerij van Dong<strong>en</strong> Jan Luijk<strong>en</strong>laan -<br />
Ook kwam er e<strong>en</strong> nieuw soort gebak<br />
uit: de sneeuwster.<br />
Cake gevuld met advocaat <strong>en</strong> slagroom<br />
die met poedersuiker<br />
was bestrooid. E<strong>en</strong><br />
heerlijke traktatie.<br />
Sneeuwster<br />
Elke week war<strong>en</strong> er nieuwe<br />
reclames, die wij altijd<br />
aan de klant<strong>en</strong> probeerd<strong>en</strong><br />
aan te prijz<strong>en</strong>, omdat wij<br />
op provisiebasis werkt<strong>en</strong>.<br />
Dus hoe hoger de omzet des te meer<br />
<strong>in</strong> je loonzakje. E<strong>en</strong> keer per jaar kon<br />
je V&D-cadeaubonn<strong>en</strong> verdi<strong>en</strong><strong>en</strong><br />
door je omzet te verhog<strong>en</strong>.<br />
<strong>De</strong> Jan Luyk<strong>en</strong>laan was e<strong>en</strong> gezellige<br />
laan met veel kle<strong>in</strong>e w<strong>in</strong>kels.<br />
Naast ons zat slagerij<br />
van Jan van<br />
Dong<strong>en</strong>, e<strong>en</strong> man<br />
met veel humor.<br />
Zijn vrouw kwam<br />
- L<strong>in</strong>ks de Hus broodfabriek aan de Jacob Catsstraat -<br />
e<strong>en</strong> keer terug met e<strong>en</strong> zakje koekjes,<br />
waar het gewicht niet van klopte. Het<br />
was twee of drie gram te we<strong>in</strong>ig, zij<br />
had het gewog<strong>en</strong> op de weegschaal <strong>in</strong><br />
hun w<strong>in</strong>kel. Vanaf die tijd ded<strong>en</strong> wij<br />
maar e<strong>en</strong> koekje meer <strong>in</strong> het zakje.<br />
Dat was e<strong>en</strong> van de leuke d<strong>in</strong>g<strong>en</strong> die<br />
je meemaakte bij Bakkerij Hus, e<strong>en</strong>s<br />
e<strong>en</strong> begrip <strong>in</strong> ons <strong>Haag</strong>je, waar m<strong>en</strong>ig<br />
Hag<strong>en</strong>aar iets over kan vertell<strong>en</strong>.<br />
- Dikky Platje koekjes afweg<strong>en</strong> -<br />
Op iedere <strong>Haag</strong>sche ontbijttafel<br />
was wel e<strong>en</strong> product van Hus<br />
te v<strong>in</strong>d<strong>en</strong>. Wat is er nog van over? In<br />
mijn geval de fi jne her<strong>in</strong>ner<strong>in</strong>g <strong>en</strong> wat<br />
foto’s van mijn eerste baan, waar ik<br />
het van leerl<strong>in</strong>gverkoopster, op mijn<br />
vijfti<strong>en</strong>de, bracht tot fi liaalhoudster op<br />
mijn achtti<strong>en</strong>de.<br />
- Willy An de Groot Mevr. Hoedemaker Riet de Mos -<br />
Voor mij war<strong>en</strong> het Tiptopjar<strong>en</strong>.<br />
Bedankt mijnheer Hus.<br />
Oktober 1964. Voor het eerst ga ik, als 15-jarige, solliciter<strong>en</strong><br />
als verkoopster bij Hus broodfabriek<strong>en</strong>. Het kantoor is <strong>in</strong> de<br />
Van Ostadestraat. Solliciter<strong>en</strong> ja, hoe doe je dat? Weet ik veel.<br />
Onderweg kom ik langs mijn tante <strong>en</strong><br />
oom <strong>in</strong> de Doedijnstraat. Zij hebb<strong>en</strong><br />
elf k<strong>in</strong>der<strong>en</strong>, dus altijd e<strong>en</strong> drukke,<br />
maar gezellige boel. Het touwtje<br />
hangt uit de klepperbus. Om tijd te<br />
rekk<strong>en</strong>, ga ik naar b<strong>in</strong>n<strong>en</strong>. <strong>De</strong> heerlijke<br />
lucht van tomat<strong>en</strong>soep komt mij<br />
tegemoet. Alles speelt zich altijd af <strong>in</strong><br />
de keuk<strong>en</strong>.<br />
“Zo Willy kom je op de lucht van<br />
soep af, je lust zeker ook wel e<strong>en</strong><br />
bordje?”<br />
“Ja lekker tante D<strong>in</strong>a, ik b<strong>en</strong> e<strong>en</strong><br />
beetje z<strong>en</strong>uwachtig, want ik ga solliciter<strong>en</strong><br />
bij Hus als verkoopster.”<br />
“Zo, dus nu ga je fi jn c<strong>en</strong>tjes verdi<strong>en</strong><strong>en</strong>.”<br />
“Ja, het lijkt mij hartstikke leuk verkoopster<br />
te zijn.”<br />
Mijn nichtje Connie vraagt: “Zal ik<br />
ev<strong>en</strong> met je meegaan Willy.”<br />
“Is dat dan niet gek, net of ik niet<br />
alle<strong>en</strong> durf.”<br />
“Welnee joh, ik ga niet mee naar b<strong>in</strong>n<strong>en</strong>,<br />
ik wacht buit<strong>en</strong> op je.”<br />
“Oké, graag dan” geef ik toe <strong>en</strong> d<strong>en</strong>k,<br />
‘v<strong>in</strong>d ik wel leuk <strong>en</strong> dan is het net of<br />
het niet zo <strong>en</strong>g is’.<br />
<strong>De</strong> soep is lekker, maar door de spann<strong>in</strong>g<br />
g<strong>en</strong>iet ik er niet zo van. Dan ga<br />
ik sam<strong>en</strong> met mijn nichtje op pad.<br />
Hoewel ze pas elf is, b<strong>en</strong><br />
ik blij met haar aanbod<br />
mij bij mijn eerste sollicitatie<br />
e<strong>en</strong> beetje te<br />
ondersteun<strong>en</strong>. Keuvel<strong>en</strong>d<br />
<strong>en</strong> etalages bekijk<strong>en</strong>d<br />
zijn we zo <strong>in</strong> de Van<br />
Ostadestraat.<br />
“Hier moet ik zijn Connie,<br />
kijk maar.” We lop<strong>en</strong><br />
de trap op, mijn knieën<br />
knikk<strong>en</strong>.<br />
“Zie jij iemand Con?” “Nee helemaal<br />
niemand.”<br />
“Zal ik op die deur daar klopp<strong>en</strong>?”<br />
“Ja Wil, doe maar, misschi<strong>en</strong> is er<br />
iemand.”<br />
Z<strong>en</strong>uwachtig, stilletjes hop<strong>en</strong>d dat er<br />
niemand is, tik ik zachtjes teg<strong>en</strong> de<br />
deur. Het liefst was ik direct naar huis<br />
gegaan.<br />
“B<strong>in</strong>n<strong>en</strong>”, hor<strong>en</strong> we aan de andere<br />
kant. Bang als e<strong>en</strong> kle<strong>in</strong> k<strong>in</strong>d duw<br />
ik voorzichtig de deur op e<strong>en</strong> kiertje<br />
op<strong>en</strong>. Achter e<strong>en</strong> bureau zit e<strong>en</strong> stevige<br />
man met e<strong>en</strong> grove bril.<br />
“Ja, kom<strong>en</strong> jullie maar b<strong>in</strong>n<strong>en</strong>”, zegt<br />
hij, gebar<strong>en</strong>d dat we b<strong>in</strong>n<strong>en</strong> moet<strong>en</strong><br />
kom<strong>en</strong>. Connie loopt mee naar b<strong>in</strong>n<strong>en</strong>.<br />
“Dag m<strong>en</strong>eer”, zeg ik b<strong>en</strong>ep<strong>en</strong>, “ik<br />
kom op de advert<strong>en</strong>tie, <strong>in</strong> de <strong>Haag</strong>sche<br />
Courant af, voor verkoopster.”<br />
“Zo dat kan, hoe oud b<strong>en</strong> je als ik<br />
vrag<strong>en</strong> mag?”<br />
“Afgelop<strong>en</strong> mei b<strong>en</strong> ik 15 geword<strong>en</strong><br />
m<strong>en</strong>eer.”<br />
Hij stelt zich voor als mijnheer Kooiman<br />
<strong>en</strong> vraagt: “Hoe heet jij?”<br />
“Mijn naam is Willy van der Salm<br />
m<strong>en</strong>eer <strong>en</strong> dit is mijn nichtje, ze is<br />
voor de gezelligheid ev<strong>en</strong> mee.” Zo,<br />
dat is eruit.<br />
“Heb je al e<strong>en</strong>s eerder gewerkt<br />
- Hoek l<strong>in</strong>ks café Jan Boelee, rechts Hus hoek Jacob Catsstraat Hoefkade -<br />
Willy?”<br />
“Nee m<strong>en</strong>eer, to<strong>en</strong> ik 14 werd b<strong>en</strong> ik<br />
van school gegaan.”<br />
“En al die tijd bij je moeder thuis<br />
geweest?”<br />
“Ja m<strong>en</strong>eer, ik heb mijn moeder <strong>in</strong><br />
het huishoud<strong>en</strong> geholp<strong>en</strong>, ik heb<br />
nog drie broertjes <strong>en</strong> e<strong>en</strong> zusje,<br />
maar nu wil ik graag werk<strong>en</strong>.”<br />
“Wel je kan als leerl<strong>in</strong>g-verkoopster<br />
bij ons beg<strong>in</strong>n<strong>en</strong>, lijkt je dat<br />
wat?”<br />
“Ja m<strong>en</strong>eer heel graag.”<br />
“Hier, vul dit formulier maar <strong>in</strong>, dan<br />
zal ik je zo vertell<strong>en</strong> wat je verdi<strong>en</strong>st<strong>en</strong><br />
zijn, <strong>en</strong> bij welke w<strong>in</strong>kel je gaat<br />
werk<strong>en</strong>.”<br />
Ik d<strong>en</strong>k, oh wat <strong>en</strong>g, e<strong>en</strong> formulier<br />
<strong>in</strong>vull<strong>en</strong>, wat zal er allemaal opstaan.<br />
Maar het valt mee. Ik vul mijn naam<br />
<strong>en</strong> andere gegev<strong>en</strong>s <strong>in</strong>.<br />
Dan moet ik wat rek<strong>en</strong>sommetjes<br />
uitrek<strong>en</strong><strong>en</strong>;<br />
gelukkig b<strong>en</strong> ik daar<strong>in</strong><br />
niet de stomste. Ik merk<br />
op dat ik niet meer<br />
z<strong>en</strong>uwachtig b<strong>en</strong> <strong>en</strong> het<br />
allemaal eig<strong>en</strong>lijk wel<br />
mee valt.<br />
M<strong>en</strong>eer kijkt het formulier<br />
na <strong>en</strong> knikt mij<br />
vri<strong>en</strong>delijk toe: “Nou<br />
Willy, je b<strong>en</strong>t aang<strong>en</strong>om<strong>en</strong> hoor.”<br />
Ik had er niet op gerek<strong>en</strong>d dat alles zo<br />
vlot zou verlop<strong>en</strong> <strong>en</strong> d<strong>en</strong>k: ‘Ja, wat<br />
moet ik daar nou op antwoord<strong>en</strong>’. Ik<br />
knik vri<strong>en</strong>delijk terug <strong>en</strong> kijk ev<strong>en</strong><br />
naar mijn nichtje. Ze geeft mijn e<strong>en</strong><br />
bemoedig<strong>en</strong>d knipoogje.<br />
“Je krijgt nog e<strong>en</strong> bevestig<strong>in</strong>g thuis”,<br />
- Simon de Wit hoek Doedijnstraat Hoefkade jar<strong>en</strong> 1964 -<br />
vervolgt de heer Kooiman <strong>en</strong> dan mag<br />
je maandag beg<strong>in</strong>n<strong>en</strong> <strong>in</strong> het Husfi<br />
liaal aan de Jan Luyk<strong>en</strong>laan 78. Weet<br />
je waar dat is?”<br />
“Nee m<strong>en</strong>eer, niet echt.”<br />
Hij legt het mij uit <strong>en</strong> ik merk dat het<br />
niet ver van huis is.<br />
“Je krijgt e<strong>en</strong> vast bedrag aan weekloon<br />
plus provisie.”<br />
Provisie?, provisie?, wat is dat nou<br />
weer.<br />
Maar ik knik hem begrijp<strong>en</strong>d toe, net<br />
alsof ik wel weet wat provisie is. Op-<br />
staand geeft hij ons e<strong>en</strong> hand <strong>en</strong> zegt:<br />
“Nou tot zi<strong>en</strong>s Willy, ik roep je nog<br />
e<strong>en</strong> keer op voor werkbesprek<strong>in</strong>g.”<br />
Werkbesprek<strong>in</strong>g? Jeetje, wat e<strong>en</strong><br />
gedoe. “Ja m<strong>en</strong>eer, dag m<strong>en</strong>eer.”<br />
E<strong>in</strong>delijk buit<strong>en</strong> heb ik weer praatjes.<br />
“Bedankt hè Con dat je b<strong>en</strong>t mee<br />
geweest.”<br />
“Ach joh, graag gedaan hoor. Het was<br />
best e<strong>en</strong> aardige man hè Wil?”<br />
“Ja maar b<strong>en</strong> toch blij dat het achter<br />
de rug is.”<br />
In gedacht<strong>en</strong> loop ik verder. Maandag<br />
al beg<strong>in</strong>n<strong>en</strong>.<br />
Raar eig<strong>en</strong>lijk dan<br />
kan ik zegg<strong>en</strong>: ‘ik<br />
ga naar mijn werk’.<br />
Hoewel, ik moet dan<br />
wel vroeg mijn bed<br />
uit. En ik moet ook<br />
kostgeld betal<strong>en</strong> zei<br />
m’n moeder. Nou ja<br />
we zi<strong>en</strong> wel. We lop<strong>en</strong><br />
via de Hoefkade terug.<br />
In de verte zie ik de<br />
mooie<br />
Husw<strong>in</strong>kel op de hoek van de Jacob<br />
Catsstraat.<br />
Iets verder <strong>in</strong> de straat, weet ik, is de<br />
fabriek van Hus. In het Kon<strong>in</strong>gslaantje<br />
won<strong>en</strong>de speelde ik vaak met de<br />
buurk<strong>in</strong>der<strong>en</strong> rond de fabriek van<br />
Hus. Ome Nelis de banketbakker van<br />
Hus aan de Rijswijksestraat was e<strong>en</strong><br />
gulle <strong>en</strong> aardige man. Van hem kreg<strong>en</strong><br />
wij vaak wat lekkers. En nu ga ik zelf<br />
bij deze fi rma werk<strong>en</strong>. E<strong>en</strong> blij gevoel<br />
maakt zich van mij meester. Ik beg<strong>in</strong><br />
aan mijn eerste echte baantje.<br />
“Con, ga mee, gauw je moeder<br />
vertell<strong>en</strong> dat ik aang<strong>en</strong>om<strong>en</strong> b<strong>en</strong>,<br />
mijn moeder zal er nu ook wel zijn.<br />
Half r<strong>en</strong>n<strong>en</strong>d snell<strong>en</strong> we ev<strong>en</strong> later de<br />
Doedijnstraat <strong>in</strong>.<br />
Ach mijn vrolijke nichtje Connie.<br />
Over mijn eerste baantje viel later<br />
e<strong>en</strong> grote schaduw. Hoewel ze pas 11<br />
jaar was <strong>en</strong> ik al 15, stond ze mij toch<br />
bij <strong>in</strong> e<strong>en</strong> voor mij nieuwe ervar<strong>in</strong>g<br />
<strong>in</strong> mijn lev<strong>en</strong>tje. Ik d<strong>en</strong>k hier altijd<br />
met e<strong>en</strong> weemoedig gevoel aan terug.<br />
Mijn lieve nichtje is nooit ouder<br />
geword<strong>en</strong> dan 11 jaar<br />
Door e<strong>en</strong> noodlottig ongeval is zij<br />
drie maand<strong>en</strong> na mijn sollicitatie om<br />
het lev<strong>en</strong> gekom<strong>en</strong>.<br />
In her<strong>in</strong>ner<strong>in</strong>g<br />
Connie Frau<strong>en</strong>felder