lezen - FinPlan vzw

De vergelijking met de verzekeringssector gaat echter niet helemaal op, omdat er in
het verzekeringswezen geen producten zijn waarvan de verdeling voorbehouden is
aan exclusieve agenten. De noodzaak om de exclusiviteit te handhaven voor het in
ontvangst nemen van terugbetaalbare gelden van het publiek in een andere vorm
dan in de vorm van financiële instrumenten, zou dan ook tot gevolg kunnen hebben
dat de cumulatie wordt aanvaard voor de bankdiensten die de makelaars in
financiële instrumenten in die hoedanigheid zelf niet mogen aanbieden.
Hier moeten de verschillende belangen dus tegen elkaar worden afgewogen.
D. Omzetting van de richtlijn betreffende verzekeringsbemiddeling en
invoering van bepaalde bijkomende gedragsregels
Zoals al besproken, zal de wet van 27 maart 1995 op verschillende punten
aangepast moeten worden bij de omzetting van de richtlijn betreffende
verzekeringsbemiddeling 151 .
De vraag rijst of bij die gelegenheid een aantal gedragsregels op de
verzekeringsmakelaars toepasselijk moeten worden verklaard, ten minste dan toch
voor die verzekeringsproducten die – economisch gezien – sterke gelijkenissen
vertonen met beleggingen in effecten (tak 21, tak 23 en kapitalisatieproducten). Een
dergelijke uitbreiding van de gedragsregels wordt trouwens al aanbevolen in de
circulaire van de CBF aan de beleggingsondernemingen die hun dienstenpakket
wensen uit te breiden door – in de hoedanigheid van verzekeringstussenpersoon –
tak 23-producten aan te bieden 152 . De basisgedachte van die circulaire is dat,
wanneer een persoon de hoedanigheden van beleggingsonderneming en
verzekeringstussenpersoon combineert, de gedragsregels moeten worden toegepast
die het publiek de beste bescherming bieden.
Een eerste maatregel die in dat verband zou kunnen worden overwogen, bestaat erin
de makelaars te verbieden premies te ontvangen. Op dit moment is het al
gebruikelijk dat de bedragen die verschuldigd zijn bij de inschrijving op een tak 21-
of tak 23-overeenkomst, rechtstreeks door de verzekeringnemer aan de
verzekeringsonderneming worden overgemaakt langs girale weg, en dit zonder
omweg via een makelaarsrekening. Voor een betere bescherming van de
verzekeringnemer en omwille van het “level playing field” zou die maatregel bij
wet kunnen worden opgelegd. Een analyse van de impact van die maatregel op de
betrokken tussenpersonen is echter noodzakelijk.
Verder zou kunnen worden onderzocht of het al dan niet aangewezen is de
verzekeringsmakelaars die hun cliënten een belegging voorstellen in tak 21- of tak
23-producten of in kapitalisatieproducten, te verplichten om alle of een aantal van
de gedragsregels na te leven waarvan sprake in artikel 26 en volgende van de wet
van 2 augustus 2002 en inzonderheid de verplichting om informatie in te winnen
151 Zie hierboven (I.B.2.)
152 Circulaire D4/EB/2002/1.
89