lezen - FinPlan vzw

welke manier ze bepaalde financiële diensten en producten zouden kunnen
verkopen.
Ook de EU-dimensie mag niet over het hoofd worden gezien. Het gebrek aan
fiscale harmonisatie, met name inzake spaarinkomsten en successierechten, is een
belangrijke factor die de vrije dienstverlening (VDV) in België door in andere Lid-
Staten erkende financiële instellingen bevordert. De dichtheid van de bestaande
distributienetten en het exclusiviteitsprincipe zowel op het bancaire vlak als inzake
beleggingsdiensten waren vaak een hinderpaal voor de ontwikkeling van een
activiteit in VDV door kredietinstellingen. Omdat deze hinderpaal niet in dezelfde
mate bestond wat verzekeringen betreft, vooral rekening houdend met het
belangrijk distributiekanaal van de verzekeringsmakelaars, ontwikkelde er zich een
belangrijke activiteit in VDV voor de verzekeringsproducten van het type
« belegging » (tak 21, tak 23 en tak 26). De richtlijn betreffende
verzekeringsbemiddeling zal wellicht het aanbod van verzekeringsproducten op een
grensoverschrijdende basis versterken. De verzekeringstussenpersonen die in hun
Staat van herkomst zullen worden geregistreerd, zullen immers een Europees
paspoort bezitten. Indien de regelgeving niet verandert, zullen de bankproducten
daardoor nog minder aantrekkelijk worden in vergelijking met de
verzekeringsproducten.
Om voornoemde hindernis te omzeilen, hebben sommige kredietinstellingen die een
vergunning hebben verkregen in een andere Lid-Staat zich gewend tot
“alternatieve” tussenpersonen, zoals de aanbrengers van cliënten. Dit leidt tot
nieuwe problemen in verband met de controle en de naleving van de gedragsregels.
In de sector van de bemiddeling in financiële instrumenten dient op soortgelijke
trends de aandacht te worden gevestigd. Volgende tendensen worden immers
vastgesteld:
1. een verhoogde specialisatie tussen de interprofessionele bemiddeling en de
bemiddeling voor eindbeleggers: sommige entiteiten leggen zich toe op de
“wholesale” of de “B2B” (trading voor eigen rekening als “broker-dealer”,
“market maker” of OTC-tegenpartij, “clearing & custody”; structurering van
producten op maat enz.) en andere op de “retail”.
2. de toepassing van verschillende “retail”-distributiemodellen die afzonderlijk of
in combinatie worden gebruikt:
• traditionele distributie door een producent, hetzij via zijn eigen fysiek
netwerk (met inbegrip van de exclusieve agenten), hetzij via “directe”
distributiekanalen zoals een website of een call center;
• “cross selling”: een producent verkoopt zijn eigen producten en die van
andere producenten (banken, verzekeraars en beleggingsondernemingen) via
zijn traditionele of directe kanalen;
• verkoop door erkende financiële distributeurs, “derden en zelfstandigen”,
bijvoorbeeld de supermarkten voor multiproducten/-producenten die een
financieel portaal exploiteren, makelaars enz. ,
• distributie door zelfstandige tussenpersonen, zoals de makelaars, die zelf
niet als financieel tussenpersoon zijn erkend.
69