lezen - FinPlan vzw

- geen enkele bezoldiging of vergoeding eisen van de consument die om hun
bemiddeling verzoekt.
Terzake dient te worden opgemerkt dat in april jl. bij de Kamer een wetsontwerp is
ingediend tot wijziging van de wet van 12 juni 1991 124 . Een aantal van de
voorgestelde wijzigingen hebben betrekking op de bemiddelaars en strekken er
concreet gezien toe de verantwoordelijkheid van de kredietbemiddelaar te
vergroten. Zo stelt het wetsontwerp voor om de kredietbemiddelaar te verplichten
een eerste solvabiliteitsraming te maken van de consument, en dit op grond van
inlichtingen waarover hij beschikt of zou moeten beschikken. De bemiddelaar zal
voortaan nog slechts een kredietaanvraag bij een kredietgever kunnen indienen,
indien hij redelijkerwijs kan aannemen dat de kandidaat-kredietnemer in staat zal
zijn aan zijn terugbetalingsverplichtingen te voldoen 125 . In het ontwerp wordt tevens
voorgesteld om de bemiddelaar zijn commissieloon te ontnemen als hij in zijn
verplichtingen tekortschiet en als de kredietovereenkomst waarvoor hij heeft
bemiddeld, ontbonden of verbroken wordt, of het voorwerp uitmaakt van een
termijnverval. Hoewel de aansprakelijkheid van de bemiddelaar afgeleid is van de
aansprakelijkheid van de kredietgever, is zij minder uitgebreid. De kredietgever
beschikt immers over andere informatiebronnen, meer in het bijzonder de
raadpleging van de Kredietcentrale van de Nationale Bank. Daarnaast beoogt het
ontwerp de gelijkstelling van de verkoper-kredietgever die zijn
kredietovereenkomsten of de schuldvorderingen uit de kredietovereenkomsten
onmiddellijk overdraagt aan een derde erkende kredietgever, met een
kredietbemiddelaar. Economisch gezien fungeert deze persoon immers als een
loutere tussenpersoon : het is de kredietgever-overnemer die in werkelijkheid de
voorwaarden van de kredietovereenkomst bepaalt. Tot slot dient te worden
opgemerkt dat het wetsontwerp voorstelt om de tussenkomst van subagenten te
verbieden 126 .
124 Parl. St. Kamer, 50-1730/001
125 Artikel 46 van het wetsontwerp: “De kredietbemiddelaar kan geen kredietaanvraag indienen
voor een consument waarvoor hij, gelet op de inlichtingen waarover hij beschikt of zou moeten
beschikken, onder meer op basis van de inlichtingen bedoeld in artikel 10, van oordeel is dat de
consument duidelijk niet in staat zal zijn de verplichtingen voortvloeiend uit de
kredietovereenkomst, na te komen. De kredietbemiddelaar mag de kredietaanvragen niet
opsplitsen. Hij moet aan de kredietgever de noodzakelijke inlichtingen bedoeld in artikel 10
mededelen. Eenieder die optreedt als kredietbemiddelaar moet alle aangezochte kredietgevers
in kennis stellen van het bedrag van de andere kredietovereenkomsten welke hij heeft
aangevraagd of ontvangen ten behoeve van dezelfde consument gedurende twee maanden
voorafgaand aan het indienen van iedere nieuwe kredietaanvraag.”.
126 In dit verband wordt in de memorie van toelichting opgemerkt dat “in de praktijk wordt
vastgesteld dat een aantal kredietbemiddelaars op hun beurt een beroep doen op
kredietbemiddelaars om consumenten aan te spreken en te bewegen tot het sluiten van
kredietovereenkomsten. De consument wordt op geen enkele wijze ingelicht (…). De
transparantie is totaal zoek. Bovendien weet de kredietgever niet steeds wie de onderagent is.
Sommige malafide personen maken van deze situatie gebruik om risicovolle financieringen toch
door te sluizen naar kredietgevers (timesharingcontracten, huwelijksbemiddelingscontracten,
enz.) Een verbod op de tussenkomst van onderagenten dringt zich derhalve op. Als gevolg van
de opmerking van de Raad van State werd een strafrechtelijke sanctie voorzien in geval van
inbreuk.” (Parl. St. Kamer, 1730/01, p.40).
59