lezen - FinPlan vzw

De zorg om het publiek te beschermen en gelijke concurrentievoorwaarden te
creëren voor alle betrokken sectoren brengt de studie tot het voorstel om een groot
aantal vereisten van de wet van 27 maart 1995 betreffende de
verzekeringsbemiddeling ook van toepassing te verklaren op de bemiddelaars die
werken voor kredietinstellingen en beleggingsondernemingen (registratie,
beroepskennis, betrouwbaarheid, …).
Naar het voorbeeld van de wet van 27 maart 1995 wordt in de studie ook de
mogelijkheid overwogen om bepaalde beroepsvereisten in te voeren voor de
werknemers van kredietinstellingen en beleggingsondernemingen die instaan voor
de distributie van spaar- en beleggingsproducten, én voor de werknemers die in
contact staan met het publiek om dergelijke producten te verkopen.
Ook de exclusiviteitsregeling op bancair vlak wordt in de studie gedetailleerd
geanalyseerd. De studie pleit voor het behoud van die regeling voor het in ontvangst
nemen van terugbetaalbare gelden in een andere vorm dan in de vorm van effecten.
Voor dat aspect van het bankbedrijf zou de exclusiviteit, die thans is
voorgeschreven door een circulaire van de CBF, zelfs een expliciete wettelijke
grondslag kunnen krijgen.
Om de concurrentie aan te scherpen in het voordeel van de consument van
financiële diensten, wordt in de studie overwogen om het statuut van makelaar in
financiële instrumenten in te voeren en, parallel daarmee, voor kredietinstellingen
en beleggingsondernemingen te voorzien in de mogelijkheid om op niet-exclusieve
basis een beroep te doen op de diensten van dergelijke makelaars. Aan het
makelaarsstatuut zouden diverse voorwaarden worden gekoppeld. Zo zouden
makelaars in financiële instrumenten geen gelden of effecten die eigendom zijn van
hun cliënten, in ontvangst mogen nemen, mogen houden of mogen terugbetalen.
Tegelijkertijd gaat de studie dieper in op de vraag naar een strenger statuut voor
verzekeringsmakelaars, vooral wanneer die producten aanbieden die de kenmerken
vertonen van een belegging (tak 21- en tak 23-contracten en kapitalisatieproducten).
Tot slot wordt in de studie de vraag gesteld of het aangewezen is de geplande
hervorming uit te breiden tot tussenpersonen voor consumentenkrediet en een
statuut uit te werken voor tussenpersonen voor hypothecair krediet en
valutahandelaars.
4