lezen - FinPlan vzw

S A M E N V A T T I N G
De reglementering over het prudentieel toezicht op kredietinstellingen,
beleggingsondernemingen en verzekeringsondernemingen vormt – zowel Europees
als nationaal – een relatief coherent en homogeen geheel. Met de richtlijn
betreffende financiële conglomeraten, die wellicht nog dit jaar zal worden
goedgekeurd, wordt trouwens een nieuwe, belangrijke stap gezet in de richting van
een toezicht dat rekening houdt met sectoroverschrijdende aspecten.
De reglementering over de distributie van financiële diensten is echter weinig
coherent en homogeen. Op communautair vlak werd recent een richtlijn betreffende
verzekeringsbemiddeling goedgekeurd. Voor bank- en beleggingsdienstenbemiddeling
bestaan er momenteel echter nog geen regels. Wel heeft de Europese
Commissie een aantal denkpistes in die richting aangegeven bij de herziening van
de beleggingsdienstenrichtlijn.
De Belgische wet van 13 april 1995 betreffende de handelsagentuurovereenkomst,
zoals gewijzigd in 1999, beschermt de zelfstandige agenten in hun contractuele
relaties met principalen, bankiers, beleggingsondernemingen of
verzekeringsondernemingen. Om de verzekeringnemer te beschermen, regelt de wet
van 27 maart 1995 de verzekeringsbemiddeling en de distributie van verzekeringen.
Zij onderscheidt verschillende categorieën van tussenpersonen, onder wie de
verzekeringsmakelaars. Zelfstandige tussenpersonen die werken voor
kredietinstellingen en beleggingsondernemingen, hebben echter geen eigen
wettelijk statuut dat de bescherming van het publiek tot doel heeft. Wel hebben de
Commissie en het Interventiefonds van de beursvennootschappen (CIF) de
kredietinstellingen en de beleggingsondernemingen die met zelfstandige
tussenpersonen werken, bij circulaire een aantal organisatieregels opgelegd. In die
circulaires wordt onder andere het exclusiviteitsbeginsel geponeerd.
Het heterogene karakter van die regels staat in schril contrast met de werkelijkheid.
Financiële groepen opereren immers steeds vaker via allerhande distributiekanalen,
waarvoor momenteel ook aparte regels gelden. Bovendien handelen dezelfde
personen vaak tegelijk als gevolmachtigd agent van een kredietinstelling of
beleggingsonderneming en als verzekeringsagent of -makelaar.
Deze studie besteedt uitgebreid aandacht aan de huidige Europese en Belgische
reglementering inzake zelfstandige tussenpersonen. Daarbij komen ook een aantal
problemen en lacunes aan bod die daaruit voortvloeien. Tegen de achtergrond van
de lopende werkzaamheden terzake in Nederland en in het Verenigd Koninkrijk,
schetst zij een aantal oriëntaties voor een hervorming van de financiële
bemiddeling.
3