De Boodschap van 1888 - Bazuin te Sion

Johannes 8: 31-59 en 1888
HOOFDSTUK 1
In mijn persoonlijke studie van de Bijbel en de geschiedenis van de Adventbeweging
ben ik tot de overtuiging gekomen dat Johannes 8 dikwijls een uitstekende
illustratie is van bepaalde episodes in de kerkgeschiedenis. Zo ook van 1888. Om u
te laten zien wat er gebeurde zullen wij de teksten nemen en ze toepassen op 1888,
de Minneapolis Conferentie, en wel aan de hand van getuigenissen van zr. White.
In vers 31 richt Jezus zich tot de Joden die in Jezus geloofden. In 1888 richtte God
zich door middel van 2 broeders Jones en Waggoner tot de Adventgemeente, in het
bijzonder tot de leidende broeders – de gelovigen in Jezus in onze tijd.
Jezus had een boodschap aan deze mensen die in Hem geloofden want in vers 32
zegt Hij: “Als gij in mijn woord blijft, zijt gij waarlijk discipelen van Mij en gij
zult de waarheid verstaan en de waarheid zal u vrijmaken.” Maar als u verder leest
dan ziet u dat dit teveel was van het goede. Vrij? “Wij zijn nooit iemands slaven
geweest!” Maar Jezus antwoordt hun “Ieder die de zonde doet is een slaaf van de
zonde. De slaaf blijft niet eeuwig in het huis, de zoon blijft er eeuwig.”
Vers 30-36.
Zij werden gewezen op het feit dat zij slaven waren, daar zij de zonde deden.
Zo ook in 1888. De werkelijke steen des aanstoots was de verkondiging van de
gerechtigheid en het eeuwige leven dat de zondaar bevrijdt van alle zonde. Maar
dit kon alleen door in het woord te blijven, dieper door te dringen in de betekenis
van de drievoudige engelboodschap. Het grote feit dat verstaan werd was het
woord, men bleef niet in het woord. Op 1 sept. 1892 schrijft E. G. White een brief
aan br. Olson de toenmalige voorzitter van de Generale Conferentie. “De zonde die
bedreven werd in datgene wat plaatsvond in Minneapolis blijft in de boeken des
hemels aangetekend. Opgetekend tegenover de namen van degenen die het licht
weerstonden, en het zal in de boeken blijven totdat volkomen belijdenis gedaan is
en de overtreders in volkomen ootmoed voor God staan.” Letter O.19, 1892.
Deze boodschap die de broeders brachten was een boodschap, die, indien zij aangenomen
was, de gemeente vrij had gemaakt van alle banden en van alle zonde. Er
zijn twee getuigenissen van zr. White, onder de vele, die dit zeer definitief beweren.
In de R. H. 3-9-1889.
“De tegenwoordige boodschap – rechtvaardiging door het geloof is een boodschap
van God; zij draagt de goddelijke geloofsbrieven want haar vrucht is heiligheid…
pag - 8