De Boodschap van 1888 - Bazuin te Sion

Het is interessant om na te gaan hoe in ’t bijzonder dit aspect van de geloofsbelijdenis
overkwam via de predikant op de gemeente. In een oud leerboek over de geloofsbelijdenis
wordt bij de vraag “wat zijn de boeken?” het volgende opgesomd:
1. Het boek des levens.
2. Het woord Gods en dat wordt onderverdeeld in de wet en het
evangelie.
3. Het boek der consciëntie.
En als bewijs voor het laatste wordt Rom. 2: 15 en 16 aangehaald.
Dat was echter niet alleen vroeger zo, ook nu nog. In 1965 schrijft
professor Greydanus in zijn verklaring bij Openb. 20.
“De boeken werden geopend, die van de hemelse optekening hunner daden, en die
van hun consciëntie.” Blz. 301.
Het Protestantisme kent dus het boek van het geweten en dat is naar de mening van
het Protestantisme in volmaakte overéénstemming met het boek der aantekening
dat bijgehouden wordt door de engelen in de hemel.
De ontdekking van de boeken der aantekening door de moderne
wetenschap
Op een internationaal Congres over Psychologie in Montreal 1955 maakt Dr. Wilder
Penfield de volgende opmerking in een lezing die hij houdt:
“Het is mij te beurt gevallen, om gedurende onderzoekingen van de hersenschors,
een mechanisme te demonstreren in de menselijke hersenen waardoor hij de aantekening
van de stroom der gedachte vasthoudt. Wanneer het noodzakelijk werd om
onder plaatselijke verdoving het oppervlak van één der hersenkwabben te stimuleren
gebeurde het van tijd tot tijd dat kleine gedeelten van deze aantekening geactiveerd
werden, en een periode van vervlogen ervaringen terug werd gebracht met
een verrassende graad van levendigheid en bijzonderheid. Beelden, geluiden en het
denken van een voorgaande periode passeerden opnieuw de revue van de patiënt.”
Acta Psychologica 11: 47-69-1955.
Dr Penfield noemde zijn rede: “De permanente (blijvende)aantekening van de
stroom van het bewustzijn.” En zoals hij zegt is het zijn bedoeling om in deze rede
aan te tonen, op grond van zijn ervaringen als hersenchirurg, dat er een mechanisme
bestaat dat aantekening houdt van alle ervaringen, een “experiential recording mechanism.”
(een mechanisme voor het optekenen van ervaringen)
Het is van belang om de verschillende uitspraken die hij over deze herhaling van
ervaring gebruikt, op te sommen. Hij noemt het een “reproductie van ervaring” het
pag - 47