De Boodschap van 1888 - Bazuin te Sion

hart door het geloof.” Efeze 3: 17.
Omdat het leven van God alleen – het eeuwige leven – in Jezus Christus is, en als
Christus door het geloof in het hart woont, dan is het zo duidelijk als iets maar zijn
kan, dat het geloof het leven van God brengt tot hem die dat geloof beoefent.
Het is het leven van Jezus Zelf dat openbaar moet worden in onze lichamen; “want
voortdurend worden wij, die leven, aan de dood overgeleverd, om Jezus wil, opdat
ook het leven van Jezus zich in ons sterfelijk vlees openbare.” (2 Cor. 4: 11) En
het leven van Jezus wordt in ons openbaar, doordat Christus Zelf in ons leeft; want
“Christus leeft in mij; en het leven dat ik nu in het vlees leef, leef ik door het geloof
in de Zoon van God.” Gal. 2: 20. Dat is levend geloof.” S. T. 3-12-1896.
3. Dit eeuwige leven is een samenwerking en vereniging van het
goddelijk met het menselijke. A.T Jones:
“Laten wij daar eens even op doorgaan. Toen Christus onze menselijke natuur deelachtig
was, was Hij daar in Zijn goddelijke – Ik; maar Hij openbaarde op deze
plaats niets van Zijn goddelijke – Ik. Wat deed Hij met zijn goddelijke – Ik op die
plaats toen Hij ons werd? Zijn goddelijke – Ik werd altijd teruggehouden – ontledigd
– opdat ons boze, satanische ik teruggehouden mocht worden – ontledigd.
Welnu in het vlees deed Hijzelf niets. Hij zegt: “Uit Mijzelf kan Ik niets doen.” Hij
was er steeds. Zijn eigen goddelijk – Ik, die de hemelen maakte, was voortdurend
aanwezig. Maar van het begin tot het einde deed Hijzelf niets; Hijzelf was op de
achtergrond; Hij was ontledigd. Wie deed het dan wat gedaan werd in Hem? De
Vader die in Mij woont, “Hij doet de werken, Hij spreekt de woorden” – Wie was
het dan die de kracht der verzoeking weerstond in Hem in ons vlees? De Vader. Hij
werd “bewaard door de kracht Gods”; zoals wij “door de kracht Gods bewaard”
moeten worden. 1 Petr. 1: 15.
Hij was ons zondige ik in het vlees, en hier waren al deze neigingen tot zonde,
die opgewekt werden in zijn vlees, om Hem te laten toegeven aan de zonde. Maar
Hij bewaarde Zichzelf niet voor de zonde. Als Hij dat gedaan had zou dat een
manifestatie geweest zijn van Hemzelf tegen de macht van Satan, en dat zou het
verlossingsplan vernietigd hebben, zelfs als Hij niet gezondigd had. En, hoewel de
woorden die bij het kruis gesproken werden spot waren, was het toch de letterlijke
waarheid: “Anderen heeft Hij gered, zichzelf kan Hij niet redden.” Zo hield Hij
Zichzelf er volkomen buiten; Hij ontledigde Zichzelf; en door Zichzelf er buiten
te houden, gaf dit de Vader de kans om er in te komen, en te werken tegen het zondige
vlees en Hem te redden en ons te redden in Hem.” General Conf. Bul. 1895
p. 349.
pag - 36