De Boodschap van 1888 - Bazuin te Sion

HOOFDSTUK 5
DE WET VAN GOD IN DE 1888 BOODSCHAP III
De wet en het werk van Jezus in het heilige der heiligen
Resumé. Wij zijn tot nu toe enkele dingen tegengekomen die wij ons eerst weer
even duidelijk voor ogen moeten stellen.
1. De boodschap van 1888 was, indien zij aangenomen was, aanleiding
geworden tot de late regen, dé uitstorting van de Heilige Geest
in de laatste dagen.
2. In deze boodschap besloten lag nieuw licht over Gods wet.
3. Dit nieuwe licht over Gods wet bestond o.a. daaruit dat de wet een
levend iets is. De opvatting reikte over de juridische grenzen heen
en werd begrepen als een levend iets, een werkzame wet.
Het werd vergeleken met een natuurwet, een levend beginsel.
4. Deze levende wet betekende voor de zondaar dat zij in hem werkte als
“de wet der zonde en des doods”.
Wij hebben opgemerkt dat deze leer over de wet analoog liep met de erfzonde leer
in het protestantisme. Starbuck’s 9e stelling luidt:
“De oorspronkelijke zonde stelde zowel de natuurwetten als de zedenwet op tegen
de mens, en verdierf de gehele natuur voor zover als haar wetten in verbinding stonden
met s’mensen oorspronkelijke heerschappij, vandaar dat de zonde de oorzaak
is van alle abnormale werkzaamheid van de goddelijke wet.” Signs 8-8-1895.
En de 10e stelling “dat het menselijk geslacht onder de veroordeling van de wet
ligt.” Signs 15-8-1895. Dat was revolutionair in het Zevendedags Adventisme, want
dat was de erfzondeleer van het protestantisme ten voeten uit. Het moet dan ook
opgemerkt worden dat Paxton in de Shaking of Adventism (blz. 107) geen gelijk
heeft als hij beweert dat in de zestiger jaren van deze eeuw de erfzondeleer voor het
eerst naar buiten kwam. Dit moet absoluut afgewezen worden. De zondeleer van de
1888 boodschap was een zondeleer die zich in een heel nieuw raamwerk bevond en
daarom niet als zodanig erkend werd. Zij bevond zich in het raamwerk van de wet
van God en niet meer daar waar Augustinus haar geplaatst had in het raamwerk van
de natuur van de mens. Zij was dus niet de erfzondeleer maar Analoog daaraan.
(Vergelijk A. T. Jones G. C. Bulletin 1895 p. 266)
pag - 26