De Boodschap van 1888 - Bazuin te Sion

meente. Dit laat ons een nieuw aspect zien van Gods karakter. Hij is niet degene
die alles voor de wind gaat. Zijn macht om te handelen is Hem bijna voortdurend,
gedurende de gehele geschiedenis van de mensheid uit de hand geslagen, door juist
degenen die Hem een handje willen helpen, en voorgeven Zijn volgelingen te zijn.
Ziet u het kruis in het karakter van God?
Het Hooglied en 1888
Dit alleen nu wordt prachtig geïllustreerd in het Hooglied. In Oktober 1958 schrijven
Wielant en Short het volgende aan de Generale Conferentie:
“En bovendien, de boodschap van Minneapolis was een uitnodiging van de Bruidegom
aan degene die Hij liefhad om zichzelf voor te bereiden om Zijn liefhebbende
en begripvolle Bruid te worden. Maar zij had haar kleed afgelegd; hoe zou zij dat
weer aandoen. Zij had haar voeten gewassen; hoe zou zij ze weer vuil maken? In
Zijn goddelijke en tedere aandrang, legde de teleurgestelde Verliefde Zijn hand
op de kruk van de deur. Maar de Bruid was niet gereed, nog steeds onwillig, nog
steeds onbeslist. Toen zij tenslotte, veel te laat, het waagde om de deur voor Hem
te openen, had Hij Zichzelf terug getrokken; de uitnodiging van de eeuwen moest
nu uitgesteld worden, om haar de ervaring van het zoeken te geven, totdat in de
volheid der tijden haar hart ziek zou zijn van liefde. Bedachtzame en eerbiedige
onderzoekers van de Heilige Schriften hebben al eeuwenlang gezien wat wij nog
niet gezien hebben, de duidelijke aanwijzing in de Laodicea boodschap naar het
Hooglied.” A Warning and its Reception p. 362.
U ziet in dit citaat een duidelijke heen wijzing naar Hooglied 5: 2-6.
“Hoor mijn geliefde klopt aan.”
“Zie Ik sta aan de deur en Ik klop.”
Bekende woorden, die niet alleen een individuele betekenis, maar ook een corporatieve
betekenis hebben. Een betekenis voor ons als gemeente in zijn geheel. Als
u nu verder leest in de volgende verzen, vooral in vers 7, dan ziet u daar hoe die
zoekende Bruid behandeld wordt, door hen die haar moeten beschermen. Dat is de
tragiek van onze gemeente. “De wachters die in de stad hun ronde (hun plicht) deden,
troffen mij aan, zij sloegen mij, verwondden mij, zij rukten mij het overkleed
af, de wachters der muren.”
Zeg niet, dat dit niet zo is want de getuigenissen zeggen het volgende:
“Wij moesten het laatste volk op aarde zijn dat ook maar in de minste graad toegaf
aan de geest van vervolging tegen degenen die de boodschap van God aan de
wereld brengen. Dit is de meest verschrikkelijke hoofdtrek van de ongelijkvormigheid
aan Christus sinds de Minneapolis vergadering. Op zekere dag zal dit gezien
worden in haar ware karakter, met al de last der ellende die daaruit voortvloeide.”
pag - 14