Untitled - Tento.be

Antwerpen
Landschappen schilderde Rubens slechts sporadisch,
behalve dan in de laatste jaren van zijn leven.
Uiteraard gebruikte hij wel landschapselementen als
achtergrondtafereel in zijn historiestukken. Uit een
aantal van die werken blijkt een duidelijke interesse
voor het landleven. Voorstellingen van de aanbidding
der herders of de aanbidding der koningen zijn vaak in
een stal gesitueerd waar allerlei landbouwalaam
opgeslagen is. Maar in geen enkel werk komt zijn
interesse voor de boerenstiel zo duidelijk tot uiting als in
De verloren zoon. Het bijbelse gegeven is uiterst rechts op
de voorgrond weergegeven, als een bescheiden detail.
Bovendien is gekozen voor een ongebruikelijke scène uit
het verhaal. Veelal is ofwel de terugkeer van de verloren
zoon en de hereniging met de vader - het thema van de
vergiffenis dus - ofwel het losbandige leven van de
verloren zoon in beeld gebracht. Rubens stelde de
verloren zoon voor als varkenshoeder omdat hij op die
manier een stal en een erf kon weergeven. Het tafereel is
zowat een geschilderde inventaris van alle activiteiten,
dieren en voorwerpen die met een stal in verband te
brengen zijn.
Rubens was tevens een begenadigd portretschilder.
Als hofschilder van Albrecht en Isabella moest hij vaak
portretten van het aartshertogelijke paar schilderen.
In de praktijk werden dergelijke opdrachten door het
atelier uitgevoerd. De medewerkers baseerden zich
daarbij op een door Ru bens zelf uitgewerkt prototype.
Spaanse politieke en militaire prominenten die het
Brusselse hof bezochten lieten zich graag door Rubens
portretteren. Ook tijdens zijn vele reizen schilderde
Rubens talrijke portretten. Tot zijn cliënteel behoorden
buitenlandse vorsten en hoogwaardigheidsbekleders.
Maar ook veel burgers schoven aan om zich door hem te
laten schilderen. Hij wist zijn modellen steeds trefzeker
18
te vatten en creëerde als het ware een kader waarin de
geportretteerde zich thuis voelt: kracht en bravoure voor
militaire bevelhebbers, zelfbewustheid en allure voor
vorsten en hovelingen, deugdelijkheid en degelijkheid
- vaak met uitgesproken referenties aan de
huwelijkstrouw - voor burgers.
De verloren zoon
ca. 1617-19
olieverf op poneel, 145 x 225 cm
Antwerpen, Koninkliik Museum
voor Schone Kunsten
Portret van lsabella Brant
ca. 16 13
olieverf op poneel, 82 x 62 cm
Florence, Galleria degli Uffizi