JG 20 nr 1 - Reynaertgenootschap

More documents

Recommendations

Info

komt bij Reynaert zeer hard aan. Hij was zeer triest en aangedaan. Hij ontbiedt zijn baronnen en spreekt: – Heren, we maken rechtsomkeert. We hebben mijn zoon, Rosvel, verloren. Nobel heeft hem gevangen genomen. Bedroefd keren de barons terug naar ‘t kasteel over de ophaalbrug en laten daar wachters achter. Ze ontdoen zich van hun wapens en gaan naar boven in de zaal waar de vorstin hen onthaalt glimlachend en zeer verheugd. – Mevrouw, wees niet verheugd, zegt Reynaert; God-lieve-Heer er is geen reden nu voor feest. Rosvel, ik ben er zeker van, Rosvel zit nu bij Nobel in de cel. Dit nieuws doet de vorstin zo’n pijn dat ze haast vallen gaat in zwijm. – Aai, huilt zij, wat heb ik God misdaan? Wee ons! Heer gemaal wat nu gedaan? Nu we verloren lieve Rosveel. ‘t Ware beter dat zij dit kasteel in vuur en vlam hadden gestoken. Laat de twee gevangenen komen en stuur naar de Lioen een bode, dat als hij Rosvel wil vrijgeven ge Bruin en Bruyant laat het leven. – Vrouwe, zegt Reynaert, gij hebt gelijk. Ik geef u daarvan het bewijs en ik ga nu zonder dralen uw rechtmatige eis verhalen. Hij klimt meteen naar de galerij en luid en klaar vandaar roept hij: – Luister naar mij, koning Nobel. Gij houdt gevangen mijn zoon Rosvel en ik Bruin en Bruyant de stier; Zeg mij meteen wat gij verkiest: ge laat mijn zoon Rosvel vrij of gij ziet helaas onverwijld hangend aan het hoogst rondeel Bruin en Brujant aan een zeel. – Baron, roept Nobel, ge zijt niet wel! Nooit ziet ge weer uw zoon Rosvel. Laat nu horen wat ge belooft. Reynaert verliest bijna het hoofd als hij dit antwoord heeft gehoord. Hij rent woedend naar Bruin de bere 98 Tiecelijn, 20, 2007 en de stier. Hij laat ze ketenen en brengen naar de galerij. Als ze daar geblinddoekt zijn legt hij een wurglus om hun nek. – Heren, roept hij, hou u sterk, uw laatste uur zal dra aanbreken. Wil echter uw koning smeken, dat hij vrijlaat Rosvel, mijn zoon, want anders zult ge, bij Sint-Antoon, beiden hangen hoog en droog. Als de twee baronnen dit horen wanen ze zich terecht verloren en luid roepen zij tot de vorst: – Heer, zonder losprijs of zonder borg worden wij hier opgehangen. Is dat, koning, uw verlangen? Nobel de Leeuw hoort hun geroep en ziet dat ze zijn geblinddoekt. Hij heeft zich tot zijn raad gericht: – Heren, vraagt hij, wat is mijn plicht? Voldoe ik niet aan Reins verlangen dan worden Bruin en Bruyant opgehangen. De barons antwoorden: – Heer Nobel, stuur hem terug zijn zoon Rosvel en laat de vos Reynaerde zweren dat hij vrijlaat Bruyant en de bere zoals ze zijn gevangen genomen met alles wat hun werd ontnomen. – Rechtvaardig lijkt mij wat gij raadt. Hij ontbiedt Rosvel voor zijn raad en hem plechtig zweren laat dat men vrij zal laten gaan de gevangenen bij zijn terugkeer. – Nobel, antwoordt hij, ik zweer ‘t. Hij neemt dan afscheid van de vorst en deze geeft hem een escort opdat zijn krijgers en soldaten aan Rosvel niet zouden raken. Leunend tegen een katapult wacht vos Reynaert met ongeduld en toen hij Rosvel ziet aankomen zet hij meteen de poorten open. Rosvel rijdt over de ophaalbrug en stuurt zijn escorte terug. Dan klimt hij naar de grote zaal waar hem wacht een gul onthaal. Nooit werd een zoon die was gevangen door zijn ouders zo ontvangen; vreugde en blijdschap weerklonken,
wijl in de ogen tranen blonken. Reynaert beveelt om zonder dralen Bruyant en Bruin de beer te halen. Men nam hun de blinddoek af en zij verlaten op een draf de burcht op hun Arabische paarden. Aan hun zij blinken hun zwaarden. Opgelucht zijn ze en zeer content. Ze houden halt voor Nobels tent en deze van vreugde uitgelaten drukt ze lachend in zijn armen. Terwijl hij vol vriendschap tot hen spreekt kust en omarmt hij ze steeds weer. – Toen ik u wist in Reins gevang, was ik voor u, barons, zeer bang, maar dankzij de genade Gods staat ge gezond weer voor uw vorst. Blij was Reynaert terug te zien zijn zoon en heelhuids bovendien, maar hij was toch ongerust over de wonde aan zijn rug. Hij heeft zijn uitrusting afgelegd en zijn dokters, zeer onderlegd, hebben de wonde en het vocht zeer nauwkeurig onderzocht. Zij verzorgden Rosvel zo goed dat zijn wonde was dichtgegroeid binnen een kleine veertien dagen. Dan kon hij weer wapens dragen. Nu Reynaert volkomen was genezen was hij weer te duchten en te vrezen. Hij liet zijn baronnen ontbieden en sprak tot deze edellieden: – Uw raad wil ik vandaag niet vragen, want wij moeten een uitval wagen om onze vijand te belagen en hem toe te brengen kwade slagen. Ze wapenen zich goed en vlug en alover de neergehaalde brug verlaten zij het kasteel tezamen. Waarom hun rit in ‘t lang verhalen? Zij storten zich in ‘s konings heer, maar het is niet ongewapend meer. en ‘t stelt zich manmoedig te weer om zijn huid duur te verkopen. Groot lawaai maken trommels en horens. Vooraan aan ‘t hoofd van zijn legioen 99 Tiecelijn, 20, 2007 strijdt koning Nobel, de Lioen. Gewapend is hij van kop tot teen en krijgshaftig als geen één. Als Reynaert Nobel ziet afkomen geeft hij zijn paard woedend de sporen en hij stormt in gestrekte draf met gevelde lans op hem af. Maar al bij hun eerste contact zijn beider lansen afgeknakt en zij rennen elkaar voorbij zonder kwetsuren of averij. Ysegrijn zittend op een paard, wel tweehonderd goudbezant waard, stuurt zijn ros naar de stier Bruyant en houdt stevig geveld zijn lans. Maar ook Bruyant komt aangesneld in volle draf, met veel geweld. Ze bevechten elkaar met wisselkansen en fijn aangescherpt zijn hun lansen. Ysegrijn gedraagt zich als een held, treft de stier met zo’n geweld dat hij zijn speer dwars door Bruyants lichaam heeft geboord. Hij valt onder die slag van zijn paard maar heeft daarbij zo’n kreet geslaakt dat heel het leger schrikt en beeft. Nobel, die de kreet vernomen heeft, wendt zijn paard meteen naar die kant. In ‘t gras ziet hij liggen daar Bruyant, wiens ziel zijn lijk al verlaten had. Toen Nobel hem daar levenloos zag. riep hij: Wee mij, ik heb te lang gewacht eer ik u hulp en bijstand bracht. Waarom ga ik terstond niet straffen die onverlaat en die verrader? Waarom niet wreken mijn baron op wie ik altijd rekenen kon? Hij spoort aan zijn Castiliaans paard en laat wapperen zijn standaard die zich ontrolt in de wind en door razernij verblind gaat Nobel in gestrekte draf zijn krijgers en barons vooraf. Een ruiter verlaat Reins rangen om de koning op te vangen, maar die geeft hem zulk een stoot dat de lans zijn harnas doorboort en uit zijn rug tevoorschijn komt in een vreselijke wond,
Page 1 and 2:
1 Egidius daer bestu bleven Mijn fa
Page 3 and 4:
■ Willy Feliers Scaldenkunstenaar
Page 5 and 6:
afb. 2 nie en de rust in het huis z
Page 7 and 8:
De Scalden 7 De kunstvereniging De
Page 9 and 10:
Edmond van Offel en De Scalden 9 Ed
Page 11 and 12:
11 ne volk bereiken. Het gebruik va
Page 13 and 14:
13 Hier kan Collens zich volledig u
Page 15 and 16:
Pol de Mont 15 Pol de Mont heeft ee
Page 17 and 18:
afb. 6 a afb. 6 b Tiecelijn, 20, 20
Page 19 and 20:
afb. 8 a afb. 8 b Tiecelijn, 20, 20
Page 21 and 22:
afb. 10 a afb. 10 b Tiecelijn, 20,
Page 23 and 24:
Besluit Karel Collens heeft maar ko
Page 25 and 26:
■ Nard Loonen In Frankrijk heeft
Page 27 and 28:
4. Varianten van het toponiem 27 Da
Page 29 and 30:
FIG. 2: Roman de Renart. Paris, BnF
Page 31 and 32:
Ter verduidelijking geeft FIG. 4 de
Page 33 and 34:
Malpertus Sévérac-le-Château (12
Page 35 and 36:
Maupertuis La Couarde (79) ha Maupe
Page 37 and 38:
01 Malpertuis Maupertuis, Tré- E J
Page 39 and 40:
6. Selectie en andere onzuiverheden
Page 41 and 42:
41 Het buurtschap Les Montpertuis,
Page 43 and 44:
43 sique pertundere (donner un coup
Page 45 and 46:
45 seau du Malpertuis, qui sert de
Page 47 and 48: ■ Jan van Alphen Een vergeten Rey
Page 49 and 50: In juni 1975 geeft de auteur op ver
Page 51 and 52: 51 De liederen van Broes vormen een
Page 53 and 54: Bert Broes Reinaert II Eerste Reina
Page 55 and 56: hoort: de vos preekt hier de passie
Page 57 and 58: 57 zaam leven slijt ver van veldbed
Page 59 and 60: ‘t Gevecht was uitermate bloedig
Page 61 and 62: 61 Ermelijne zeg weet je ’t nog s
Page 63 and 64: 63 Terwijl ik kraaide was hij aan
Page 65 and 66: 65 en honger, ziekte, last of leed,
Page 67 and 68: 67 vervanger van Nobel aan het hof.
Page 69 and 70: en hij begint uit volle keel het la
Page 71 and 72: daar ook een poot in de strop hing.
Page 73 and 74: duiken ze uitzinnig van razernij na
Page 75 and 76: toch krijgt ge er een paar, wees ge
Page 77 and 78: en elke waakhond heeft bezocht om t
Page 79 and 80: De mus springt op de kop van ‘t p
Page 81 and 82: zich zonder hemd tegen u vleit. Den
Page 83 and 84: en op ‘t water van een vijver foe
Page 85 and 86: Ze treden aan met hun legioenen van
Page 87 and 88: en gij, vriend, met uw zonen beide
Page 89 and 90: hoe een dier zo jong en zo klein to
Page 91 and 92: overhandigt ge deze brief aan mij.
Page 93 and 94: - Dat, vriendje, zegt ge zeer terec
Page 95 and 96: kunnen Reynaert niet eens raken. Hi
Page 97: en de manschappen van de vorst hiel
Page 101 and 102: Zij klimmen naar de binnenburcht di
Page 103 and 104: 103 de vorst. Reynaert tracht de ko
Page 105: Jaargang 20 nummer 1 1 Rik van Dael
show all

JG 20 nr 1 - Reynaertgenootschap

Create successful ePaper yourself

Delete template?

Save as template?