JG 20 nr 1 - Reynaertgenootschap

– Dat, vriendje, zegt ge zeer terecht.
Nimmer, zolang vos Reynaert leeft,
vorst Nobel hier nog toegang heeft,
dat zweer ik want evenzo luidt
mijn beslissing en mijn besluit.
Na het horen van deze woorden
gaf d’ eekhoorn zijn paard de sporen
en lang duurt zijn terugtocht niet
als hij al Nobels leger ziet.
De eekhoorn kon geen stonde zwijgen
en, al moest hij voortdurend hijgen,
hij bracht de koning onvervaard
de woorden over van Reynaert.
Nobel glimlacht als hij dat hoort,
maar wordt van toorn en woede rood.
Hij roept terstond bijeen zijn raad.
– Heren, zegt hij, hoor hoe kwaad
Reynaert de vos mij heeft gediend.
Hij is niet langer meer een vriend
daar hij mij de toegang verbiedt
tot mijn paleis en mijn gebied.
In de keizerlijke woning
liet hij zich uitroepen tot koning.
In Gods naam, baronnen, uw raad
en uw wapens tegen dit kwaad.
Bruin ging al voor de koning staan:
– Heer, we zullen morgen ten strijde
gaan
en voor de burcht het beleg slaan
en daarbij steenslingers inzetten
als Reynaert zich blijft verzetten
en uw kantelen blijft bezetten.
Als wij de verrader kunnen vangen
zal hij dra aan de galg hangen.
Geen losgeld zullen wij ontvangen,
want zonder proces zal hij hangen.
Zo denk ik en zo luidt mijn raad.
– Ge hebt een goed voorstel gedaan,
zei de koning en dan trekt heel
het leger naar ‘t kasteel.
Daar zij niet binnen kunnen gaan,
zullen zij hun tenten opslaan.
Nobel voelt weer zijn toorn opkomen
en heeft een dure eed gezworen,
dat, wordt Reynaert gearresteerd,
hij als een dief wordt getortureerd
en opgehangen of verast
of men maakt hem gewoonweg vast
aan de staart van een wild paard
93
Tiecelijn, 20, 2007
dat hem meesleurt in volle vaart.
Hij ontsnapt zijn straf niet voorwaar.
Dan laat hij balistas opstellen,
steenslingers en andere toestellen.
Als de vos Reynaert dat ziet
roept hij: – Wat gebeurt er hier?
Wat betekent dat? Denken zij
zo de hand te leggen op mij?
Een uitval doe ik nog vannacht
waaraan Nobel zich niet verwacht.
Hij laat zijn mannen wapens geven
en ook zijn twee zonen en zijn neve.
Dra zullen ze nu zien het leger.
Ze zijn tienduizend in getal
om deel te nemen aan de uitval.
Massaal trekken ze over d’ ophaalbrug
en rijden in gestrekte vlucht
naar het tentenkamp en de koning.
Als Doordhage hen ziet aankomen
verlaat hij ‘t koninklijke kamp
en dra zal hij met zijn eskadrons
erg schaden Nobels bataljons.
Ze stormen op de koning af.
Daar die nog niet gewapend was
was de verwarring totaal en groot
en kwam Nobel in grote nood.
Hij neemt zijn schild, grijpt zijn degen
en zonder verder te overwegen,
want een vorst Nobel is niet bang
stort hij zich koen in het gedrang
midden de kreten en het tumult
waarmee ‘t strijdtoneel is vervuld.
Daar vielen slagen ongeteld
in dit furieus wapengeweld.
Plots werd Nobel in ‘t nauw gedreven,
maar hem redde Bruin de bere.
Ook Bruyant, Bernard en Beaucent
kwamen hem ter hulp gesneld,
want Reynaert had met nieuw geweld
Nobel gedreven in de knel.
Beaucent, die een koen ridder was,
als eerste uit de rangen trad.
Toen Ysegrijn ‘t manoeuvre zag
ging hij over tot de aanval.
Zij wisselen uit harde slagen,
maar als de wolf niet kan verdragen
een slag door Beaucent toegediend
valt hij languit in het griend
en trekt Beaucent uit zijn schede