JG 20 nr 1 - Reynaertgenootschap

en op ‘t water van een vijver
foeragerend heen en weer drijven.
Dit leuk spektakel rond het meer
verheugt de vos Reynaerde zeer.
Hij roffelt een paar keer op zijn trom
en al de eenden vliegen op,
maar ik denk dat ze op de vijver
wat verder toch zullen neerstrijken.
Reynaert voelt een groeiend verlangen
om er een paar eenden van te vangen;
hij maakt de valk los en zeer vlug
gooit hij de vogel in de lucht.
Klapwiekend, daarna in duikvlucht
ontplooit de valk zijn jachtinstinct.
Hij duikt doelmatig en gezwind
en slaat al gauw een eendje neer
en brengt de vogel naar zijn heer.
Reynaert neemt de buit vlug aan
en laat hem weer de lucht ingaan
en alweer slaat hij een eend
die kwakend neerploft in de beemd.
Heel tevreden over zijn valk
heeft Rein de eend al aangepakt.
De valk gaat alweer aan de haal...
Waarom verder zetten dit verhaal?
De valk slaat vier eenden te reke
en daarop had Reynaert niet gerekend.
Aan zijn zadel hangt hij zijn buit
en hij trekt er verder op uit,
content over zijn goede jacht
met op zijn vuist de vogel valk.
Hij was pas in het bos gekomen
of hij zag naar hem toekomen
heer slak van kop tot teen gewapend
en op zijn borst zijn rondas dragend
en met zijn lans ten strijd gestrekt
en met de helm goed vastgegespt.
Hij komt aangerend in volle vaart
van als hij Reynaert heeft ontwaard.
Grote vreugde welde op in zijn hart
want Rein had hem bezorgd veel smart.
Hij dacht meteen te nemen wraak
voor al het kwaad hem aangedaan.
Toen Reynaert zag heer Langzaamaan
wou hij liever naar Choisy gaan
zonder rijdier en zonder valk.
Maar Langzaamaan stormt op hem af
en al te driest naar Reynaert ijlt.
De vos wordt rood van razernij.
83
Tiecelijn, 20, 2007
Hij bindt de valk aan de zadelrand,
maar heer slak steekt met zijn lans
en stoot hem meteen van zijn paard,
zodat hij neervalt, uiteraard.
Wat verdoofd staat Reynaert op
en grijpt de riemen van zijn trom
en keert zich tegen Langzaamaan,
die voor een tweede stoot stond klaar,
maar Reynaert is hem te vlug af
en geeft hem met zijn trom zo’n slag
dat hij plomp van zijn strijdros valt.
Rein ziet dat heer slak is neergestort
en heeft zich op hem gestort;
hij rukt hem zijn rond schild los
en geeft hem een slag met zijn trom
zodat heel zijn hoofd is besmeurd
en zijn gezicht met bloed gekleurd.
Zijn lans ook heeft hij buitgemaakt
die lang en glad was en volmaakt.
In zijn lichaam Rein ze stoot
en heeft heer Langzaamaan gedood.
Dan springt Reynaert op zijn paard
en rijdt weg in volle vaart,
zijn zwaard hangt aan zijn zij,
in de hand ‘t gladde heft van de rode lans
die schittert in de zonneglans.
Blij zet Rein zijn tocht voort
terwijl hij vaak zijn paard aanspoort
tot meer vaart en in zijn rechterhand
houdt hij van Langzaamaan de lans,
een licht, solide en uitstekend wapen.
Het wild hangt hij aan zijn zadel
van ‘t paard des heren huisjesslak,
een rijdier zeer volgzaam en mak.
Wijl de vos speurt over het land,
zie daar komt een bode of gezant
in volle vaart naar hem gerend.
Die vaart betekent pertinent
dat het om iets belangrijks gaat.
Zodra de man Reynaert ontwaart
groet hij hem beleefd en hoofs:
– Dat God die heerst in d’ hemel hoog
u op uw pad mag begeleiden.
Rein antwoordt hem op hoofse wijze:
– Dat God u zegene, kompaan.
Zeg mij waar komt gij vandaan
en wat zoekt gij in dit oord?
– Heer, ‘t past dat gij de waarheid hoort.
Mijn meester, Nobel de Lioen,