JG 20 nr 1 - Reynaertgenootschap

De mus springt op de kop van ‘t paard
en pikt driftig naar zijn ogen
dat het er haast één heeft verloren.
De voerder maakt zich razend kwaad
en wil Druwijn met zijn stok slaan
maar deze doet een sprong naar rechts
en de slag komt op het paard terecht
dat schielijk op de weg neerploft,
gebroken poten, bebloede schoft.
De voerman is voor pech geboren:
hij heeft zijn evenwicht verloren
en daarbij is de wagenas gebroken
en stort het vat wijn op de grond.
Druwijn loopt dan naar de hond
die in de haag nog zit verdoken.
– Morant, blijf daar niet weggedoken,
want lessen zult gij dra uw dorst
zoals ge het niet dromen dorst.
– Baron, dat de Heer u vergelde
om ‘t goede nieuws dat u komt melden.
De voerman is nog razend kwaad
omwille van zijn dode paard
en om de wijn die al bij stromen.
wegloopt tussen struiken en bomen.
Door die wanbof terneergedrukt,
heeft de voerman zich neergehurkt
en een scherp mes bovengehaald
om mee te villen zijn dood paard.
Maar Morant geeft geen zier om
des voermans razernij en wrok.
Druwijn zegt hem: – Bij God, ik merk,
dat de voerman verder trekt.
Ge hebt nu voedsel in overvloed,
gezouten vlees en ook vers goed
en voldoende drank daarbij.
Kom uit die struik, vriend, en volg mij.
Ze lopen samen naar de wijn
en Morant slokt; buik sta bij.
Daarop vraagt hem de mus Druwijn:
– Vriend, moet er nog wat anders zijn?
Is er nog iets dat uw lust wekt?
– Neen, Druwijn, alles is perfect.
Wees daarvoor hartelijk bedankt.
Dan zwijgen ze een tijdje lang.
Morant drinkt en eet zo overvloedig
dat hij zijn levenskrachten spoedig
herwonnen en hervonden heeft.
Dan tot de mus Morant spreekt:
– Druwijn, baron, ik dank u zeer
79
Tiecelijn, 20, 2007
omdat ge zo waart in de weer
om mij drank en eten te bezorgen.
Heer, dankzij uw goede zorgen
heb ik weer kracht en sta ik paraat
om te wreken al het kwaad
u door vos Reynaert aangedaan.
Bij deze woorden veert Druwijn op
en zegt tot Morant liefdevol:
– Beste vriend, dat zegt ge goed.
Niets ter wereld heb ik vandoen
tenzij mijn weerwraak op de vos.
Voorwaar ik ga er nu op los,
en gij, vriend, wacht op mij hier.
Ik ga zoeken het rosse dier.
Maar opgelet, blijf hier, Morant,
dat ik u moeiteloos vinden kan.
Ik vlieg nu rustig naar zijn burcht
zonder drukte en zonder gerucht
en lok hem naar hier met een leugen,
wat u gewis zeer moet verheugen.
Daarop trekt Druwijn erop uit
en blijft Morant achter in zijn struik.
Al fladderend over braakland
is hij aan Reynaerts hol beland
want hij wist precies waar het lag.
Daar hij van de vos geen schrik had
strijkt hij neer voor de woning
en hij ziet door de raamopening
Reynaert zitten in zijn living.
Druwijn schreeuwt dan zeer luid
zijn wraaklust en zijn woede uit:
– Kom mij doden, venijnige vos,
kom mij toeknijpen keel en strot.
Rosse schoft, vanuit deze hoek
verzet ik geen poot meer en geen voet.
Ik geloof dat mijn verdriet en smart
mijn denkvermogen heeft verward.
Kom mij uit mijn pijn en lijden,
kom mij onverwijld bevrijden.
Sinds ge mijn jongen hebt opgevreten
wil ik geen dag langer leven.
Reynaert lag daar rustig en vredig
en hield zich met niksen onledig
toen hij hoorde hoe Druwijn
uitschreeuwde zijn verdriet en pijn
en hoorbaar naar zijn einde smachtte.
Toen sprong hij op zonder te wachten
en hij liep op Druwijn toe.
De mus was zijn leven niet moe,