JG 20 nr 1 - Reynaertgenootschap

6
en een oude man, die zwaar op zijn stok steunt, dominant in beeld. Het zijn arme
mensen die hun kreupele moeder in een houten karretje meevoeren. Door rechts
de lichte weg tussen de bomen te accentueren krijgt Collens diepte en suggereert
hij de lange weg die de bedevaarders al zijn gegaan.
Karel Collens was een gewaardeerde medewerker van De Scalden (zie verder).
Hij maakte vele ‘omlijstingen’ en illustraties voor de fraaie en zeer gezochte jaarboeken
van deze Antwerpse kunstvereniging. In het tweede jaarboek zien we niet
de in schijn vrolijke, maar de droefgeestige Collens aan het werk. Van Offel schrijft
over dit plaatje (afb. 4): ‘[Dit] was eene van de weinige werken waarmee Collens
uitte de zwaarmoedigheid van vele uren.’ De toeschouwer ervaart wat Collens met
wit en zwart kon bereiken. De voorovergebogen boer, die met enkele lijnen wordt
gestileerd en als een zwartvlak is ingevuld, vangt dominant de aandacht van de kijker.
Hij is zo krom gewerkt dat zijn hoofd bijna op zijn handen rust, die voor zijn wankele
lijf steun zoeken op een stok. Deze zwaarmoedig ogende man wordt nog tragischer
door de donkere achtergrond.
Collens had zijn atelier in een soort belvédère, boven op een der huizen aan de
Van Dijckkaai in Antwerpen. Hij had ook nog een landelijk buitenverblijf waar hij in
de zomer zijn Scaldenvrienden uitnodigde. Daar op ‘den buiten’ oogde Collens
opgewekt en vrolijk en was er van zijn zwaarmoedige aard niet veel te merken.
Tijdens zijn ziekte zocht hij er rust. Van daaruit is hij ook door zijn Scaldenvrienden
bij zijn dood in 1901 naar zijn laatste rustplaats gebracht.
afb. 4
Tiecelijn, 20, 2007