JG 20 nr 1 - Reynaertgenootschap

45
seau du Malpertuis, qui sert de limite aux deux territoires. Ils commençaient par s’insulter,
franchissaient le ruisseau et c’était la bagarre.’
10. Zo ook ligt er binnen de gemeente Roussennac (12 – Aveyron) een gehucht dat, als je het
van de noordzijde binnenkomt, Espeillac heet, maar kom je vanaf de zuidzijde, dan vermeldt
het plaatsnaambordje Espeilhac. En tot voor kort stond er op een bewegwijzeringsbord naar
Rosoy-sur-Amance (52 – Haute-Marne) aan de D308 vanaf Montlandon de aanduiding
Rozoy s / Amance.
11. Op Internet te vinden onder www.riom.net als Ordre_du_jour_20050121.pdf.
12. Op Internet te vinden onder www.riom.net als PV050121.pdf.
13. Op Internet te vinden onder www.riom.net als PV050318.pdf.
14. Er zijn in Frankrijk talrijke toponiemen ‘(le) Perthus’, ‘(le) Perthuis’, ‘Perthuy’. De hameau Le
Mont Perthuis in de gemeente Villers-Canivet (14 – Calvados) en de lieu-dit Le mont Pertuis
in de gemeente Mesnil-Rousset (27 – Eure) heb ik niet in mijn lijst opgenomen, omdat de
woorddelen los van elkaar staan geschreven.
15. Of: Malus Pertusus, maar het toponiem wordt bijna altijd in de accusatief genoemd. Zie ook
http://poitou.ifrance.com/pagus.htm: ‘Malum Pertusum (locum), in pago Pictavo, vers 1000
(988-1031) (AHP III 519 p 313 et 314): toponyme du type Maupertuis, qui n’est pas rare’.
Desgevraagd citeerde de schrijver van die website mij uit de cartulaire van Saint-Cyprien
van Poitiers (n° 519, p. 313-314) : ‘item iiii juctos vinee in ipso pago, in ipsa vicaria, in locum
qui vocatur Malum Pertusum, ex una parte via publica, ex aliis terra Sancti Salvatoris’. Hij
voegt daaraan toe: ‘Le pagus est celui de Poitiers, la vicairie celle de Bessac, aujourd’hui
dans la ville de Niort. Rédet, l’éditeur du cartulaire, n’a pas proposé d’identification pour
Malum Pertusum. Ce ‘lieu’, qui ne devait pas être habité, sinon on aurait écrit ‘villa’, ne
devait pas être très loin de Niort et serait aujourdhui à chercher dans les Deux-Sèvres’.
Geraadpleegde bronnen
In druk
Alibert, L., Dictionnaire Occitan-Français. Selon les parlers languedociens, Toulouse, Institut
d’Études Occitanes, 1966. (Herziene editie 1988.)
Barberi, G.-F., Gran Dizionario italiano-francese e francese italiano. Tomo secondo. Parte italiana-francese,
Parijs, Garnier Frères, Libraires, 1854.
Beck, B. (inl.), Le Roman de Renart, Parijs, Gallimard, 1999. (Collection Folio Classique N o
3221.) [Tekst gebaseerd op de editie van Paulin Paris uit 1861.]
Boillot, J., Nouveaux pourtraitz et figures de termes pour user en l’Architecture, Langres 1592.
Reédition par Paulette Choné et Georges Viard. Parijs, Editions Klincksieck, 1995.
Bouwman, A. en B.Besamusca, Reynaert in tweevoud. Deel I: Van den vos Reynaerde. Bezorgd
door André Bouwman en Bart Besamusca. Deel II: Reynaerts historie. Bezorgd door Paul
Wackers, Amsterdam, Uitgeverij Bert Bakker, 2002. (Deltareeks.)
Grootaers, L. en G.G. Kloeke, Systematisch en Alfabetisch Register van Plaatsnamen voor
Noord-Nederland, Zuid-Nederland en Fransch-Vlaanderen. Herzien en bijgewerkt door Dr. W.
Pée en P.J. Meertens, ’s-Gravenhage, Martinus Nijhoff, 1934.
Gysseling, M., Toponymisch woordenboek van België, Nederland, Luxemburg, Noord-Frankrijk
en West-Duitsland (voor 1226), Brussel/Tongeren, Belgisch Universitair Centrum voor
Neerlandistiek, 1960.
Halma, F., Le grand dictionnaire françois & flamand (...), (4 me éd.), Amsterdam, Les Wetsteins &
Smith, 1733.
Hellinga, W.Gs, Naamgevingsproblemen in de Reynaert, Leuven, Instituut voor Naamkunde,
1952. (Serie Onomastica Neerlandica.)
Huygens, R.B.C. (red.), Reynardus Vulpes. De Latijnse Reinaert-vertaling van Balduinus
Iuvenis, Zwolle, W.E.J. Tjeenk Willink, 1968. (Zwolse drukken en herdrukken Nr. 66.)
Janssens, J.D. en R. van Daele, Reinaerts streken. Van 2000 voor tot 2000 na Christus, Leuven,
Davidsfonds, 2001.
Lulofs, F., Van den vos Reinaerde. De tekst kritisch uitgegeven, met woordverklaring, commen-
Tiecelijn, 20, 2007