JG 20 nr 1 - Reynaertgenootschap

waarin de lanspunt nog natrilt
die hem uit het zadel tilt.
Quadhout, vol razernij en gram
bij ‘t zien van zijn dode krijgsman
wendt zijn paard en stormt in volle draf
op vorst Nobel, de Lioen, af,
die echter ‘t manoeuvre voorzag
en zijn paard de sporen gaf
in zijn stijgbeugels rechtopstaand.
Ridder Quathout van zijn kant
neemt zijn aanloop over braakland,
zodra hij koning Nobel zag
kokend van woede en van gram
en van ingehouden razernij
drukt hij zijn schild tegen zijn lijf.
De koning even moedig, even koen
rent op de jonge baron Quadhout toe.
Ze wisselen zonder enig oponthoud
zware slagen met hun lans van hout
op de schilden aan hun hals.
Quadhout breekt helaas zijn lans
en Nobel maakt daar gebruik van
om met een wraakzuchtig elan
zijn lans tot aan de oriflam
in zijn vijands lijf te steken.
Hij heeft hem van zijn paard gesmeten.
Dan komt daar opdagen Reynaert,
maar het is helaas te laat.
Zijn mannen komen ook toegelopen,
maar vergeefs, er is geen hoop meer:
het lijk van Quadhout ligt daar neer.
– We zijn, zucht Rein, te laat gekomen.
Maar nu zal hij mij kunnen tonen
wie mij trouw is en toegenegen,
want ik wil mijn jongen wreken.
– Reynaert, roepen al de barons,
wij staan gereed, reken op ons.
Dan herneemt de wrede mêlee
en gaan de slagen heen en weer;
niet te tellen zijn de dieren
die hier hun kostbaar leven lieten.
Niemand kon aan Reynaerts zwaard
het hoofd bieden of weerstaan.
Dan verschijnt, heel onverwacht,
Ferrant met een grote troepenmacht
van wel twintigduizend man sterk,
want Nobel was praktisch uitgeteld.
De schrik in Reynaerts kamp was groot
want ze zaaiden ellende en dood.
100
Tiecelijn, 20, 2007
Doden vielen in zo grote getale
dat ik het hier niet kan verhalen.
Groot was Reynaerts onbehagen,
maar daar komt dan ineens opdagen
Reynaerts oudste zoon Doordhage
aan wie niemand kan weerstaan.
Belijn wil in de aanval gaan
maar Doordhage met een enkele stoot
heeft zijn schild meteen doorboord
en, of het hem al dan niet behaagt,
de punt en een deel van de schacht
gaan dwars door zijn lever heen
en hij valt dood in het gras neer.
Dan hakt hij met één enkele slag
het hoofd van ridder Ferrant af.
Zo stelt hij in slechts luttel tijd
een tiental strijders buiten strijd.
Ook Reynaert toont zijn vechtersaard
en slaat met één slag Luipaard
en geeft hem zulk een harde stoot
dat zijn lans door zijn rug boort.
Hij trekt zijn speer weer uit de wond
en werpt hem stervend op de grond.
Er werd gevochten stout en koen.
En daar verschijnt Nobel de Lioen
gezeten op zijn staalgrijs paard
met aan zijn linkerzij het zwaard
en zijn lans vast in zijn rechterhand.
Naast hem menig hertog en graaf draaft;
met hem waren Frobert, de graaf,
en meester Hubert, de milaan;
beiden waren voor Rein vol haat.
Heer Frobert stort zich op Reynaert
veel sneller dan een adelaar.
Reynaert is op hem gebeten
en wil zich graag met hem meten;
hij wacht hem met getrokken zwaard
waarvan ‘t handvat een inschrift draagt.
Ook de Krekelaar houdt zich klaar.
Ze stormen op elkander af
en geven elkaar slag na slag
met hun zware en scherpe zwaard,
zo dat ze storten van hun paard
en dat ze languit nederlagen.
En daar verschijnt dan Doordhage
met veel ridders in volle vaart.
Ze helpen Reynaert op zijn paard
en ontwijken sluw de mêlee
en rijden spoorslags naar ‘t kasteel.