Nieuw Argo gebouw - W.S.R. Argo

11 9
waarbij een roeier zo kwaad was dat
hij zijn paal aan diggelen gooide.
Ik heb hem toen – als straf - met
een slechte paal laten roeien. De
wedstrijd werd verloren. Hij heeft
daarna – geloof ik – een nieuwe
paal gekocht. De MC was dus ook
de “politieagent” die straf uitdeelde.
We waren overigens niet alleen
bezig met de vloot. We moesten ook
het gebruik van de ergometers in
goede banen leiden.”
Sybren: “Je bent continu bezig met
leden op te leiden om goed met
het materiaal om te gaan, wat het
gevoel geeft dat de MC nu vooral
politieagent moet spelen. Je moet er
bijvoorbeeld voor zorgen – ook tijdens
de wedstrijden – dat de roeiers
hun materiaal netjes behandelen,
de boten goed aanriggeren en
zorgvuldig neerleggen. Ik denk dat
wij vergeleken met de beginjaren
van Argo veel meer de beheerder
van het materiaal zijn dan de
reparateur.”
Een botendoop vormt een plechtig
moment in het bestaan van de MC
Adrie: “Je ziet dat de roeiers soms
gehaast de boten op de botenwagen
laden of er vanaf halen en daarbij
ontstaan onnodige schades. De
schades op het land zijn echt
zonde.”
De MC’s en de roeiers
Argo had in het begin een beperkt
aantal boten en de roeier was daar
Coen: “Als roeier moest
je een boot verdienen. Je
mocht pas in een ‘gele’
als je hard kon roeien.”
heel zuinig op. Nu hebben roeiers
hun eigen boot en als die kapot is,
is er wel een andere boot. De MC’s
waren de baas over het materiaal en
zij deden de afstelling. Nu hebben
de roeiers veel te vertellen over hun
boot en in welke boot ze roeien.
Helenius: “Er was een beperkt
aantal boten. Wij kenden geen
toewijzing van boten. De “Grote
Dorus heeft nog zo vaak
gezegd:”Niet het grindgat in! En jawel,
de Athena is op een paaltje onder
water gevaren en met behulp van de
boer aan de zuidkant van de Rijn uit
het water gehaald.”
Kees” was voor de zware heren. De
andere acht – de “Kleine Kees” -
voor de dames en de lichte heren.
We hadden ook niet zomaar geld
om een nieuwe boot te kopen. Zelfs
de aanschaf van palen kon niet
zomaar. Roeiers waren dus zuinig
op hun materiaal. Roeiers en oudroeiers
waren vaak betrokken bij de
aanschaf van nieuwe boten omdat
we eerst een werkactie hielden.
Wij waren streng tegen de roeiers
en in beginsel werd alleen door de
MC’s aan de boten geprutst. Wij
zorgden er bijvoorbeeld voor dat
bij de wedstrijden de boten werden
aangeriggerd.”
Coen: “Als roeier moest je een
boot verdienen. Veel boten hadden
vaste schoenen en daarom hadden
de boten ook vaste ploegen. Als
je wedstrijdroeier was dan mocht
je kunststof roeien. Je mocht
pas in de gele (Empacher) boten
als je hard kon roeien. Als je in
de witte boten zat, wist iedereen
dat je nog niet zo hard roeide. De
wedstrijdboten werden toegewezen
en de MC’s bepaalden wie er in welke
wedstrijdboot mocht roeien. De
roeiers kregen in de loop der jaren
wel meer kennis over afstellen van
boten en wat goede en minder goede
boten waren. Één van de coaches
- Gerd-Jan de Wit – organiseerde
afsteltrainingen. Een neveneffect
hiervan was overigens dat je roeiers
kreeg die “zeurden” om beter
materiaal, andere boten en steeds
weer iets wilden veranderen aan de
afstelling. De roeiers stonden er op
dat ze goed materiaal hadden.”
Er was voor mijn tijd ook een strijd
tussen coaches en MC’s. De MC’s
ARGONAUTIKA