Nieuw Argo gebouw - W.S.R. Argo

Argonautika
Volume 4: Juli-uitgave
2013
periodiek der W.S.R. Argo
en Oud Argo
MC’s: toen en nu
Eeuwboek 100 jaar Argo
Nieuw Argo gebouw

1
Omslag: Botenbaas Adrie Brouwer repareert een houten boot
Redactioneel
Dit – 8ste – nummer van de Argonautika staat
wederom in het teken van het 100-jarige bestaan
van Argo. We bekijken ditmaal de ontwikkeling
van het materiaal gedurende die jaren. De redactie heeft
gesproken met oude materiaalcommissarissen uit 1962,
2002 en 2010 en zo de veranderingen in kaart gebracht.
Bij het lezen van deze Argonautika is het nieuwe
gebouw officieel geopend en volledig in gebruik
genomen. Er is een fotoreportage aan het nieuwe
gebouw gewijd zodat ook de (oud-)leden die het gebouw
nog niet hebben kunnen aanschouwen een kijkje
kunnen nemen.
Ook vindt u in de rubriek ‘Kort nieuws’ de verslagen
van de Batavierenrace die april jl. voor het eerst door
een Argoteam is gelopen en over Martijn Weterings die
een poging deed voor een 24-uurs ergometermarathon.
U vindt ook een bericht over de Argotentoonstelling in
het museum de Casteelse Poort.
Wij doen graag nog een keer een oproep voor in
‘De Oude Doos’. Heeft u iets leuks, opmerkelijks of
interessants voor deze rubriek, laat het weten aan de
redactie.
We hebben afscheid genomen van één van onze
redactieleden. Niek Kievit is op stage en aan het
afstuderen. We bedanken Niek voor de inzet en tijd die
hij heeft gegeven aan de vele Argonautika’s.
De redactie is op zoek naar nieuwe leden. Heeft
u interesse om mee te werken aan de volgende
Argonautika, schroom niet contact op te nemen met de
redactie.
Heel veel leesplezier toegewenst!
Inhoudsopgave
ARGONAUTIKA
3
4 Lustrum
7
Nieuw gebouw
symposium
Materiaalcommissaris: toen en nu
12 Elfstedentocht
13
16
Lustrumboek
Argo Sprint Bokaal

Waerde Argonauten en Oud Argonauten,
‘Argo bouwt voor de toekomst’ is de leus waarmee Argo 6 jaar geleden begon met een plan voor de Renovatie van het botenhuis.
Afgelopen maart was het na al die jaren dan eindelijk zover: de realisatie van het nieuwe gebouw van Argo is een feit! Een mijlpaal voor
de W.S.R. en een prachtig resultaat waar met zijn allen erg trots op kunnen zijn. De vele Argonauten en Oud Argonauten die hebben
bijgedragen aan het realiseren van het nieuwe gebouw wil ik daarvoor heel hartelijk danken. Zonder jullie was dit niet gelukt. Daarnaast
wil ik mijn bewondering uitspreken voor het werk wat de Renovatiecommissie de afgelopen jaren gedaan heeft. Ook zonder jullie was
dit zeker niet gelukt. Ik vind dat jullie enorm trots kunnen zijn op het behaalde resultaat.
Een nieuw gebouw, ontworpen en ingericht op het veelzijdige gebruik en de wensen van de huidige generatie Argonauten, maakt het
mogelijk de Argonauten van nu en die van de toekomst een prachtige tijd te laten beleven op Argo.
Op 2 juni jl. vond de Reünistendag plaats: een dag voor de Oud Argonauten om alle bekenden van
weleer te ontmoeten, maar ook om samen met de Argonauten het 100-jarig bestaan van onze vereniging
te vieren.
Een bijzondere gebeurtenis op deze dag is de benoeming van een bijzondere Oud Argonaute tot
erelid van Argo. Rianne Meester-Broertjes, jarenlang zeer betrokken en toegewijd in de roeiwereld is
daarmee het eerste vrouwelijke erelid van Argo. Rianne, enorm bedankt voor al die jaren dat je Argo
vertegenwoordigd hebt in roeiend Nederland!
Over roeiend Nederland gesproken: op vrijdag 5, zaterdag 6 en zondag 7 juli vinden de Argo Lustrum
wedstrijden plaats op de Bosbaan en ik hoop van harte iedereen daar te mogen treffen!
Met groene groet,
Rieks de Rink
Voorzitter der W.S.R. Argo
Beste Argonauten en Oud Argonauten,
Iedereen die al wat langer op Argo loopt, heeft door de jaren heen de vloot zien veranderen. Over 100
jaar bekeken zal die verandering nog groter zijn. Voor een roeivereniging is, naast de roei(st)ers, het
materiaal natuurlijk een zeer belangrijke factor. Zo belangrijk dat 25 jaar geleden het materiaal in het
lustrumboek zelfs als groene draad fungeerde.
Toch is het materiaal niet altijd doorslaggevend. In mijn tijd op Argo coachte ik samen met Max Kruisse
een 2-. Helaas was de boeg niet altijd even goed oplettend waardoor een aanvaring op het kanaal voor
een aanzienlijke schade zorgde voor de 2- maar ook voor de 1x die ze hadden geraakt. Als coaches leek
het ons een goed idee dat de roeiers eerst maar eens moesten bewijzen dat ze een andere wedstrijdboot
waard waren. De eerstvolgende wedstrijd is de toer 2- opgeladen. Een lekje werd vakkundig met een
stukje tape gedicht en ….blik was het resultaat.
Bij minder resultaat zijn we snel geneigd de schuld bij het materiaal te leggen. Een mechanisme dat - denk ik - al meer dan 100 jaar oud
is. Bovenstaande situatie laat zien dat het ook anders kan zijn. Een blik is altijd de verdienste van de roeier(s).
Argo kan trots zijn op haar vloot. Er wordt al jaren structureel in de vloot geïnvesteerd en ook als Oud Argo hebben we daar
geregeld een steentje aan kunnen bijdragen. In dit nummer worden we meegenomen in de verhalen van 100 jaar materiaal van de
materiaalcommissarissen. Ik zie er naar uit om de ontwikkelingen en de sterke verhalen, die daar vaak mee samengaan, te lezen.
Wanneer u deze Argonautika ontvangt, hebben we de reünistendag op 2 juni achter de rug. Het lustrumwedstrijd weekend hebben we
dan nog voor de boeg met op de vrijdagavond, traditioneel, de Argo Sprint en aansluitend op zaterdag en zondag de Argo Lustrum /
NSRF Slotwedstrijden. Dat lijkt me een mooie gelegenheid om met u terug te blikken op de reünistendag en te genieten van het roeien.
Ik wens u veel leesplezier.
Met groene groet,
Namens het Oud Argo bestuur, Elte-Jan Visser
2

3
Nieuw Argo gebouw
Tekst: AMC / Foto’s: AMC, Paparacie
Het nieuwe gebouw van W.S.R. Argo
is in gebruik genomen. Onder leiding
van de RenovaCie en bestuur De
Rink is er van september 2012 tot
mei 2013 gebouwd. Het leeuwendeel
is gedaan door vakmannen, maar in
de laatste maanden kwam er steeds
meer kluswerk voor de leden bij.
De kantine van het gebouw biedt
- vanuit brand-veiligheidseisen
- ruimte voor 275 personen. De
stevige bar heeft een dik blad en een
steunbeugel. De tap en de keuken
zijn van alle gemakken voorzien.
De NasCie is opgelucht dat ze haar
eigen, gloednieuwe keuken mogen
gebruiken, nadat ze lange tijd het
eten van de keuken van W.S.V.
Ceres naar de tijdelijke kantine
hebben verscheept. Een ruime
koelcel maakt de oude koelkasten
overbodig. De oude koelkasten zijn
verkocht.
De bestuurskamer is ruim
opgezet. Voor het bestuur is dit
een verademing na de tijdelijke
bouwkeet. Bestuur de Rink is na
de verhuizing hard doorgegaan met
werken. In de rest van het gebouw
moet nog wat geklust worden. Er
is een ruime vergaderruimte met
vergadertafel. Er is een kleinere
commissieruimte, waar de bokaal
voor de Argo-sprint pronkt in het
venster.
Het sanitaire gedeelte is hygiënisch,
degelijk en gemakkelijk in gebruik.
De toiletten zijn goed zuiver te
houden. Een breed urinoir in de
herentoiletten spoelt automatisch
door de bewegingsdetector.
De houten banken in de
kleedkamers hebben hun charme,
met mooie rekken en haakjes
voor tas en jas. De groene boot,
het embleem van Argo, die in de
douches is getegeld, is de kers op
de taart: een eyecatcher.
Tijdens het officieuze ingebruikname
feest op vrijdag 3 mei jl. zijn de
eerste fusten leeggedronken.
Een eerste pul is door Bavaria
aan iedereen geschonken en
de Lustrumcommissie heeft
symbolische honderd consumpties
weggegeven. DJ Trackpick heeft de
muziek verzorgd. Het feestgebruis is
tot in de vroege uren door gegaan.
Een klein, onoverkomelijk nadeel
van het gebouw is de warmte die
ontstaat als je er met meer dan
200 personen staat te zweten. Dit
is door barcommissaris Rob bij het
Lentefeest behendig opgelost met
een grote, gehuurde ventilator.
Het feest is georganiseerd door het
bestuur, samen met de FACcie. Die
Feest- en Activiteitencommissie is
onlangs ontstaan uit de CompetiCie.
Kortom, niets dan lof voor het
nieuwe gebouw. De officiële opening
vond plaats op 2 juni 2013, op de
Lustrum reünistendag.

Lustrum symposium “de sLeuteL tot succes”
Tekst: AMC / Foto: Paparacie
Een witte laag sneeuw bedekt
Wageningen, terwijl de aula van
de universiteit volstroomt met
oude en jonge Argonauten en
andere geïnteresseerden. Er is veel
belangstelling voor het Lustrum
Symposium “de sleutel tot succes”
en de aanwezigen genieten van de
eigen gemaakte Argo cake.
De symposium commissie heeft
een mooi programma opgezet
met een roeister uit de Holland
8, een sportpsycholoog, een
voedingsdeskundige en een oud
roeier c.q. coach. Allen vertellen
vanuit een specifieke insteek
over de mogelijke sleutels tot het
behalen van succes, met name in
de roeisport. Het programma wordt
aan elkaar gepraat door niemand
minder dan Gerrit Hiemstra, zelf
oud Argonaut en tegenwoordig
veelvuldig te zien als weerman bij de
NOS. Gerrit memoreert op ludieke
wijze zijn eigen roeitijd bij Argo en
zijn recente en hernieuwde start
met roeien.
Annemiek de Haan trapt af met een
vrolijk verhaal over veel trainen, hoe
leuk dat is en hoe dit één van de
sleutels is tot succes is. Ze vertelt
over haar ervaringen in de Holland
8 en de weg daar naartoe. Als
medaillewinnares op de Olympische
Spelen van 2012 in Londen weet zij
als geen ander wat het behalen van
succes is. Zo vertelt Annemiek over
haar intensieve trainingsschema’s,
de spanning van seat-racing,
concurrentie en competitie,
motivatie, voedingssupplementen
en de noodzaak van een
gebalanceerde groep die naar elkaar
toe groeit als roeivriendinnen.
Wim Keizer is sportpsycholoog en
hij start met de uitspraak dat je
tijdens de wedstrijd vooral niet naar
je coach moet luisteren. Hij is van
mening dat succes in hoge mate een
kwestie is van je mentale conditie.
Zijn marathonprestatie in New York
heeft hij kunnen volbrengen omdat
hij zichzelf had voorgehouden dat hij
op in de metro kon stappen als het
niet meer ging. Uiteindelijk stelde
hij die metro-stap steeds weer uit
omdat er nog wel een volgende metro
zou komen. Met deze mindset heeft
hij de marathon uitgelopen hoewel
hij volgens anderen daarvoor niet
genoeg conditie had. Aan de hand
van verschillende verhalen legt hij
uit wat een roeier meemaakt tijdens
de race en welke factoren hem of
haar storen en uit de concentratie
halen. Focus is naar zijn mening
cruciaal voor succes en de roeier
moet daarom niet afgeleid worden
door commando’s en geschreeuw
van de coach langs de baan.
Het grijze gebied tussen voeding
en doping is het speelterrein
van Renger Witkamp, professor
Voeding en Farmacologie aan
de Wageningen Universiteit en
Research Centre. Hij is er van
overtuigd dat voeding raakvlakken
heeft met je functioneren en dus
ook met sporten. Renger meldt
dat zijn werkveld te maken heeft
met termen als medicijnen,
voedingssupplementen, (super)
diëten, wonderpillen, en doping
en de vraag wanneer stoffen in
die categorieën vallen. Naar de
mening van een aantal mensen
leent de roeisport zich (gelukkig)
niet voor doping omdat er in deze
sport geen geld te verdienen valt.
Daar staan echter wel de verhalen
tegenover van de Bulgaarse dames
die er uitzagen als mannen en
de Russische vrouwen van jaren
geleden. Hij erkent overigens dat
voedingssupplementen zinvol zijn
zoals rode bietensap, cafeïne, multivitaminen
maar dat het deels een
kwestie is van “tussen de oren” en
omdat anderen het ook gebruiken.
Naar zijn mening bestaan er
geen wondervoedingsstoffen c.q.
wondermiddelen tenzij het gaat
over doping. Naar zijn mening zijn
een gezonde basisvoeding, de goede
genen en de juiste mentaliteit de
succesfactoren.
V.l.n.r.: Dagvoorzitter Gerrit Hiemstra en de sprekers Annemiek de Haan,
Wim Keizer, Renger Witkamp en Titus Weyschedé.
De laatste spreker is Titus
Weyschedé, Lid van verdienste
van Argo. Titus is daarnaast coach
van Argo en van nationale ploegen
(geweest). Hij start met de uitspraak
dat een nieuw botenhuis prachtig
is maar dat je daarmee nog niet
de Varsity wint. Hij memoreert zijn
eigen roeiperiode en het succes
op onder meer Henley. Goede
basisvoorzieningen zoals coaches
en boten zijn uiterst belangrijk
maar in de kern gaat het om roeiers
die 180% gemotiveerd zijn. Ook hij
is van de leer dat fysieke conditie
een sleutel voor succes is, maar
dat de mentale conditie minsters
zo belangrijk is. Eerstejaars roeiers
coach je op de techniek en daarna
gaat het om het coachen van de
mentale conditie. Hij vraagt zich
openlijk af wat er moet veranderen
als de Argo de Varsity weer wil
winnen. Zijn advies: koop Ondine en
vestig je aan de Amstel, ga shoppen
met je goeie roeier als die beter
opgeleid kan worden bij een andere
roeivereniging en met andere goeie
roeiers, of koop een goeie roeier en
win zo de Varsity!
Het slotstuk van het symposium is
een heuse kunstveiling met werken
van o.a. bootsman Adrie Brouwer
en andere kunstenaars (kennissen
van (oud) Argonauten). De veiling
staat onder leiding van de bekende
Wageninger en politicus Alexander
Pechtold, die voor deze gelegenheid
zijn oude beroep als veilingmeester
weer even oppakt. In rap tempo
komen de verschillende en sierlijke
stukken voorbij. Bij de eerste werken
wordt nog voorzichtig geboden,
maar bij het laatste werk “Kracht”
van Adrie Brouwer laten enkele oud
Argonauten hun betrokkenheid bij
de vereniging zien. Met verve slaat
de heer Pechtold dit werk af voor €
650, geboden door Gerrit Meester.
Gerrit doneert het schilderij direct
aan Argo ter aankleding van het
nieuwe gebouw.
Na de gezellige borrel met
Wageningse hapjes en onverwachte
ontmoetingen, rijk aan nieuwe
ideeën en sleutels tot succes en de
goede voornemens om elkaar weer te
ontmoeten op de reünistendag op 2
juni a.s. keert een ieder huiswaarts.
4

5
competitieseizoeN 2013
Tekst: AMC, Matty Baars / Foto’s: Matty Baars, Kleinmaerfijn
Gyas-Hunze
Nadat ook de laatste ijsschotsen
weggesmolten zijn, gaat de Gyas
Hunze dit jaar – in tegenstelling
tot het voorgaande jaar – wel op de
oorspronkelijke datum door. De kou
is echter nog niet weg, waardoor
menig Argonaut en tegenstander
goed ingepakt met thermo op de
Groningse grachten verschijnt.
Voor de eerstejaars is deze wedstrijd
een goed meetpunt om te zien hoe
fit men uit de winterperiode is
gekomen. Voor de ouderejaars is het
menens, want met deze wedstrijd
worden de eerste punten van de
NOOC Vlietbokaal verdeeld.
Omdat de botenwagen geparkeerd
staat vlak bij het terrein van Gyas,
kan er ruim warm geroeid worden
door de ploegen. Zo’n 6 km hebben
de roeiers in de benen voordat ze
bij de start aankomen. Tijdens het
warmroeien kunnen de roeiers
nog om zich heen kijken en het
markante Groninger museum, het
historische stationsgebouw en de
vele bruggen aanschouwen. Op de
terugweg, tijdens de race zullen ze
namelijk zo gefocusseerd (moeten)
zijn dat ze geen aandacht kunnen
hebben voor de omgeving.
Met een korte voorstart mogen
de ploegen achter elkaar door de
grachten snellen, waarbij inhalen
toegestaan is. Dit is echter een
riskante onderneming. Bij sommige
bruggen gaat het voor enkele
R.I.S.K. en Optima Forma na
hun overwinning op de Skoll Cup
ploegen dan ook mis en vindt een
spektakel van in elkaar gehaakte
palen plaats.
Helaas hebben de Argonauten nog
niet de benodigde fitheid verkregen.
De taarten gaan met andere
verenigingen naar huis.
NOOC Openingstoernooi
Het kenmerkende beeld van 23 en
24 maart jl. is de roeier met blauwe
vingers en sneeuw in zijn haar.
Dat zware weer is voor TSR Vidar
de reden om de eerste rondes af
te gelasten en alleen de A-finales
door te laten gaan. Het feest op
zaterdagavond is uitbundig en
er wordt veel gebrast rond de
traditionele met vet ingesmeerde
paal. Er worden geen taarten
behaald.
Skoll cup
In het weekend van 13 en 14
april jl. vindt de Skoll Cup plaats.
Dit is een wedstrijd waar geheel
competitie- en clubroeiend Argo
aan meedoet. Op zaterdagochtend
vroeg vertrekt er dus een overvolle
botenwagen richting de Bosbaan.
Zoals is voorspeld, is de zaterdag
regenachtig, maar goedgezinde
roeiers maken dit helemaal goed!
Verrassend op deze dag is de
HClub8+. Zij komen goed mee met
het veld en mogen verschijnen in de
A-finale. Aan het eind van de dag
mogen zij trots zijn op een 6e plek
op de Skoll Cup.
Op de zondag is mooi weer voorspeld.
Vol goede moed verschijnen de
eerste roeiers rond een uur of half
8 met een zonnebril op, op de
Bosbaan. Helaas zijn de weergoden
ons niet heel gunstig gestemd en
moeten de regenbroeken al gauw
weer aan. Na het middaguur is er
dan eindelijk het beloofde zonnetje
en Argo roeit lekker! Al gauw
kunnen alle Argonauten naar het
erevlot rennen om daar te zingen
voor Optima Forma. Die worden
eerste in poule D4. Daarna kan er
nog een keer gezongen worden voor
R.I.S.K.. Die bereiken de eerste plek
weten in poule H3. Argo stijgt dik in
het klassement!
SRG
Afgelopen 27 en 28 april jl.
wordt de grote vrees van elke
Competitiecommissaris en
Tweede Materiaalcommissaris
werkelijkheid: de Studenten
Roeiregatta Groningen wordt
geroeid te Harkstede! Elk jaar is het
weer spannend: hoe veel wind staat
er? Zijn de golven niet te hoog? En
overleven onze boten de wedstrijd?
Eenmaal in Groningen aangekomen,
staan we met verbazing te kijken:
er is een stralende zon, een goede
organisatie en een perfect gladde
baan! Dit keer roeien alleen de
eerstejaars deze wedstrijd, als
onderdeel van de NOOC-bokaal.
Maar liefst 13 Argoploegen reizen
af naar Groningen om in de 1000
meter op de 6 ploegenbaan te
knallen.
Op zaterdag is het de beurt aan de
Heeren van poule 1, 3 en 6 en de
Damesch van poule 5. In de ochtend
vinden de voorwedstrijden plaats.
De grote verrassing is de ploeg Tieta-tanic
die als eerste over de finish
komt en zich meteen kwalificeert
voor de A-finale. Ook Dikke Schik
weet veel ploegen achter zich te
laten en kan zich klaar maken
voor een A-finale. Na uren en uren
wachten kunnen s ‘middags de
ARGONAUTIKA

finales beginnen. De Heeren in
poule 1 behalen een 2e en 4e plaats
in de B-finale. Hierdoor behoren ze
tot de top 10 van beste eerstejaars
roeiers van Nederland! De spanning
heeft er bij andere Argoploegen
ingehakt. Zo laat in de middag
lukt het net niet om de felbegeerde
taarten binnen te slepen voor Argo.
Gelukkig is de sfeer en gezelligheid
op de kant helemaal top en worden
er weer goede verhalen verteld over
Argo door de luidsprekers.
Na een knusse nacht doorgebracht
te hebben in het ouderlijk huis van
onze voorzitter, komt dag 2 van de
compowedstrijden in het Noorden.
De Damesch van poule 3 en 6 en
de Heeren van poule 4 liggen op
het strakke water van Groningen.
De godinnen van het water zijn
Lennie’s Ladies die zich direct in
de A-finale weten te varen. Ook
Dioscuri en Gaia gebruiken hun
krachten goed en mogen door naar
de A-finale. In de finales wordt er
sterk geroeid door de Argonauten.
Helaas net niet sterk genoeg maar
wel tweemaal een 2e plek voor Argo
en een promotie in de poules!
Kleinmaerfijn en de Stampertjes
roeiden dit voorjaar de klassieke Voga
Longa in Venetië
Kort Nieuws
Martijn Weterings (rechts) tijdens zijn 24-uurrecordspoging
op de ergometer. (Foto: Johan Hoeke)
24-Uursrecordpoging ergometeren
De meeste roeiers hebben een haatliefde verhouding met de ergometer.
Sommigen onder ons zijn echte ergometerbeulen; anderen zien
het als een noodzakelijk kwaad en stappen als ze gestopt zijn met
wedstrijdroeien nooit meer op zo’n ding. Argonaut Martijn Weterings
behoort duidelijk tot de eerste categorie, want hij is wel te porren voor
een 24-uursrecordpoging ergometeren. Februari jl. wordt de poging
ondernomen, samen met twee kompanen. Helaas voor Martijn moet
hij halverwege de sessie opgeven vanwege een blessure aan een pees
in de lies. De twee anderen hebben de 24 uur wel uitgeroeid. Dat
Martijn een echte ergometerbeul is, blijkt uit zijn verlangen om een
dergelijk 24-uursrecordpoging vaker te gaan doen. Hij denkt aan om
de één of twee jaar.
Tentoonstelling 100 jaar Argo
Ter gelegenheid van het honderdjarig bestaan van WSR Argo is in het
museum de Casteelse Poort in Wageningen een tentoonstelling over
de geschiedenis van Argo. De tentoonstelling is te zien van 1 april tot
29 september 2013.
Argo als relatiebemiddelbureau
In het honderdjarig bestaan van Argo zijn er veel liefdes ontstaan.
Sommige kortstondig en niet langer durend dan één in- of uittraining.
Maar er zijn ook veel duurzame relaties ontstaan. De verzendlijst van
de Argonautika naar de oud-leden laat dat duidelijk zien. Van één
zo’n stel kreeg Oud Argo een heel mooie motivatie voor een gift. Die
willen we u niet onthouden.
“Deze zomer zijn wij 20 jaar bij elkaar en de eerste zoen was op de
uittraining, na een zwempartij, in 1993. €100 voor elk gelukkig jaar,
dat wij sindsdien hebben gehad, levert €2.000 op als bijdrage aan
de verbouwing. Met vriendelijke , niet-meer-zo-groene groet, José en
Jan-Ruud de Ruiter-Matthijsse”
Argoteam op de Batavierenrace
Voor het eerst is er dit jaar een team van de W.S.R. Argo bij de
Batavierenrace. Het initiatief is genomen door secretaris Nicole van
Riel. Marlijn van der Berg heeft de organisatie op zich genomen. De
hardloopwedstrijd is onder andere door leden, die geblesseerd zijn
en niet kunnen roeien, aangegrepen om een sportprestatie neer te
zetten. Het Argo team, met nummer 299, eindigt op plaats 72. Het
feest op de campus van Universiteit Twente werd bedreigd door slecht
weer, maar enkele Argonauten hebben er een topavond beleefd.
6

7
de mAteriAALcommissAris vAN Argo, toeN eN Nu
Argo bestaat 100 jaar en ogenschijnlijk lijkt er niet veel veranderd. In het botenhuis liggen nog steeds skiffjes,
tweetjes, vieren en achten. De materiaalcommissarissen (MC’s) lopen nog rond en er komen al 100 jaar kapotte
boten binnen. De MC’s Helenius Rogaar (1961, MC in 1962/1963), Coen van der Steen (1999, MC in 2002/2003),
Sybren Sikkes (2007, MC in 2010/2011) en de botenbaas Adrie Brouwer (2010) blikken terug op hoe het toen
reilde en zeilde en wat de MC’s en de botenbaas nu doen bij Argo.
Tekst: AMC / Foto’s: AMC, Paparacie, Helenius Rogaar, Coen van der Steen
De MC’s, de botenbaas en hun
materiaal
Argo is begonnen met een beperkt
aantal houten boten, houten
palen met smalle bladen en een
kleine werkplaats. Begin jaren ‘80
werden de eerste kunststof boten
aangekocht. Nu, 100 jaar later,
ligt er een goed onderhouden vloot
met polyester boten en kunststof
palen met bigblades. Er was het
Bootenfonds (opgericht in 1930) en
later ‘Het Vlootplan’ voor de aanschaf
van boten. Het Bootenfonds werd
opgericht als ondervereniging van
het W.S.C. Ceres. Leden van Het
Bootenfonds betaalden contributie
Helenius: “De Jutphaas
was splinternieuw en
het vlaggenschip van de
vereniging. Daar mocht
je alleen naar kijken”
(ƒ 2,50 per jaar), en de vereniging
hield inzamelingsacties en
organiseerde jaarlijks de ‘Varsity
Toto’. Tegenwoordig wordt er in het
kader van het Vlootplan structureel
geld opzij gezet.
Helenius: “We hadden destijds
onder meer 2 achten (de Grote en de
Kleine Ankeus), 3 gladde vieren (de
Calais, de Zetes en de Jutphaas),
een dubbelvier voor de dames, een
overnaadse vier, een paar tweetjes,
één of twee skiffs en wat tubs. De
Jutphaas was splinternieuw en het
vlaggenschip van de vereniging.
Daar mocht je alleen naar kijken.
Er werd af en toe een nieuwe boot
gekocht maar dan moest er geld
zijn in het Bootenfonds, werd er
naar Oud Argo gekeken, werden
werkacties gehouden of probeerde
je geld los te peuteren bij een bedrijf.
Zo is bijvoorbeeld de Dinteloord
geschonken door de gelijknamige
suikerfabriek. In die tijd kwam als
oefenmateriaal ook de eerste C4
van hechthout, door ons “plakhout”
genoemd, binnen.”
“De roeiers – er waren toen alleen
wedstrijdroeiers – moesten een boot
vaak delen met andere ploegen.
Als er een boot kapot was, hadden
meerdere ploegen daar last van.
Er was immers geen andere boot
beschikbaar.”
“Alles was van houtfineer en het
repareren van deze boten vroeg
nogal wat handwerk. Je moest heel
voorzichtig de scheuren uitzagen,
vullen met een strook fineer,
lijmen met 2 componentenlijm,
goed schuren zodat alles weer
mooi aansloot en dan lakken. Een
kapotte boot was meestal een halve
week uit de vaart.”
“De boten werden jaarlijks gelakt
met de kwast na grondig schuren
met waterproof schuurpapier. Voor
het lakken moest de boot naar
het slachthuis en later naar de
Niemeijerstraat (WVSV gebouw).
Lopend over straat werd de boot
daarnaar toe gebracht.”
“Er waren simpele dollen en het
afstellen gebeurde met meer of
minder ringetjes boven of onder.
De palen waren van essenhout en
kwetsbaar. Er werd meestal op het
kanaal geroeid en de palen kwamen
nogal eens tegen de kant, tegen een
Rijnaak of raakten beschadigd bij
het aanleggen. We hadden dus ook
veel paalreparaties.”
“De MC’s waren verantwoordelijk
voor het onderhoud van het
botenhuis. De houten wanden
werden behandeld met chromosoot.
Uiteraard werden daarvoor ook
leden ingeschakeld. Vooral de
nieuwe botenloods van vurenhout
vroeg goed onderhoud.”
Coen: “Ik heb als MC ook de
houten boten meegemaakt maar
er waren al veel meer kunststof
boten. De bladen waren vooral
bigblades maar sommige coaches
vonden dat je eerst met de smalle
bladen moest roeien omdat je dan
pas goed leerde roeien. Die boten
waren vooral voor de eerstejaars of
regio en competitieroeiers. De MC’s
waren minder bezig met reparaties
aan boten en palen. Ze richtten zich
op de ontwikkeling van de vloot en
wie er in welke boot mocht roeien.
Technisch was er al veel mogelijk
met afstellingen, andere bladen,
lichtere boten e.d. Ook daar hadden
we als MC’s een belangrijke rol in.”
“Wat ik me vooral herinner was de
vraag of we als Argo volledig zouden
overgaan naar kunststof boten.
Het ging toen eigenlijk niet zo goed
Helenius Rogaar (rechts) bezig als
Materiaalcommissaris
ARGONAUTIKA

met Argo (weinig studenten, geen
overwinningen, zelfs geen geld om
boutjes te kopen) en er moest dus
een besluit genomen worden over
de toekomst van Argo. Ik werd er
op uitgestuurd om daar met oudroeiers
en MC’s over te praten. We
besloten om extra te investeren in
het vlootplan en in het geheel over
te stappen naar kunststof boten.
We hebben toen een groot aantal
houten boten verkocht. Met een
botenbaas voor houten boten was
dat een ingewikkelde kwestie. Argo
stond er om bekend dat ze houten
boten bouwde en dat zou dan wel
verdwijnen. Dorus was dus niet blij
met onze plannen. Achteraf bezien
is dit besluit de redding geweest
voor Argo, maar toen werd het
gezien als een groot risico.“
Sybren: “Nu wordt er voornamelijk
geroeid in kunststof boten, en
met kunststof palen en bladen.
Bovendien zijn er veel boten en
hebben de roeiers dus minder te
maken met “het verdienen van de
boot”. In principe roeit iedereen met
bigblades en heeft iedere (wedstrijd)
roeier zijn eigen set palen. De
competitieroeier c.q. toerroeier heeft
standaardmateriaal. Zij delen boten
waarin iedereen kan plaatsnemen
na afschrijving via een digitaal
afschrijfsysteem.”
“Er is veel meer wetenschap over
bijvoorbeeld de afstelling en het
effect van lichter materiaal. Roeiers
en coaches zijn nu zelf bezig met
de afstelling van hun boot. Dat is
dus minder het terrein van de MC’s
geworden.”
V.l.n.r. Coen van der Steen,
Helenius Rogaar, Sybren Sikkes en
Adrie Brouwer
Adrie: “Ik heb niet zoveel te maken
met houten boten maar een enkele
keer een reparatie van een houten
boot is wel leuk. Met hout werken
vraagt veel meer vakmanschap dan
kunststof.”
De MC’s en hun rol als beheerder,
regelaar, politieagent
In de jaren na de oorlog had Argo
3 of 4 MC’s. Veel tijd ging er in de
reparaties zitten. De rol van de MC’s
was ook om er voor te zorgen dat er
geen schades ontstonden. Nu zijn
er 2 MC’s. Nog steeds hebben zij
de rol om het gebruik van de boten
op Argo en op wedstrijden in goede
banen te leiden.
Helenius: “Ik stond vaak in de
botenloods of bij het vlot om te
regelen dat de roeiers met zorg en
aandacht de palen en de boten
versjouwden.”
Coen: “Als MC was je aanwezig op de
wedstrijden en soms was dat alleen
maar “kistzitten” (redactie: op de
gereedschapskist). Je moest de hele
tijd standby staan en als er wat mis
was, dan was het ook goed mis. Dat
betekende een snelle reparatie of
snel een alternatief regelen. Ik heb
een keer binnen een paar minuten
een andere boot geregeld omdat die
van ons kapot was. Dan ben je dus
vooral de regelaar. Ik herinner me
ook een wedstrijd op de Bosbaan
Botenbaas Adrie Brouwer aan het
klussen in het commissariaat
8

11 9
waarbij een roeier zo kwaad was dat
hij zijn paal aan diggelen gooide.
Ik heb hem toen – als straf - met
een slechte paal laten roeien. De
wedstrijd werd verloren. Hij heeft
daarna – geloof ik – een nieuwe
paal gekocht. De MC was dus ook
de “politieagent” die straf uitdeelde.
We waren overigens niet alleen
bezig met de vloot. We moesten ook
het gebruik van de ergometers in
goede banen leiden.”
Sybren: “Je bent continu bezig met
leden op te leiden om goed met
het materiaal om te gaan, wat het
gevoel geeft dat de MC nu vooral
politieagent moet spelen. Je moet er
bijvoorbeeld voor zorgen – ook tijdens
de wedstrijden – dat de roeiers
hun materiaal netjes behandelen,
de boten goed aanriggeren en
zorgvuldig neerleggen. Ik denk dat
wij vergeleken met de beginjaren
van Argo veel meer de beheerder
van het materiaal zijn dan de
reparateur.”
Een botendoop vormt een plechtig
moment in het bestaan van de MC
Adrie: “Je ziet dat de roeiers soms
gehaast de boten op de botenwagen
laden of er vanaf halen en daarbij
ontstaan onnodige schades. De
schades op het land zijn echt
zonde.”
De MC’s en de roeiers
Argo had in het begin een beperkt
aantal boten en de roeier was daar
Coen: “Als roeier moest
je een boot verdienen. Je
mocht pas in een ‘gele’
als je hard kon roeien.”
heel zuinig op. Nu hebben roeiers
hun eigen boot en als die kapot is,
is er wel een andere boot. De MC’s
waren de baas over het materiaal en
zij deden de afstelling. Nu hebben
de roeiers veel te vertellen over hun
boot en in welke boot ze roeien.
Helenius: “Er was een beperkt
aantal boten. Wij kenden geen
toewijzing van boten. De “Grote
Dorus heeft nog zo vaak
gezegd:”Niet het grindgat in! En jawel,
de Athena is op een paaltje onder
water gevaren en met behulp van de
boer aan de zuidkant van de Rijn uit
het water gehaald.”
Kees” was voor de zware heren. De
andere acht – de “Kleine Kees” -
voor de dames en de lichte heren.
We hadden ook niet zomaar geld
om een nieuwe boot te kopen. Zelfs
de aanschaf van palen kon niet
zomaar. Roeiers waren dus zuinig
op hun materiaal. Roeiers en oudroeiers
waren vaak betrokken bij de
aanschaf van nieuwe boten omdat
we eerst een werkactie hielden.
Wij waren streng tegen de roeiers
en in beginsel werd alleen door de
MC’s aan de boten geprutst. Wij
zorgden er bijvoorbeeld voor dat
bij de wedstrijden de boten werden
aangeriggerd.”
Coen: “Als roeier moest je een
boot verdienen. Veel boten hadden
vaste schoenen en daarom hadden
de boten ook vaste ploegen. Als
je wedstrijdroeier was dan mocht
je kunststof roeien. Je mocht
pas in de gele (Empacher) boten
als je hard kon roeien. Als je in
de witte boten zat, wist iedereen
dat je nog niet zo hard roeide. De
wedstrijdboten werden toegewezen
en de MC’s bepaalden wie er in welke
wedstrijdboot mocht roeien. De
roeiers kregen in de loop der jaren
wel meer kennis over afstellen van
boten en wat goede en minder goede
boten waren. Één van de coaches
- Gerd-Jan de Wit – organiseerde
afsteltrainingen. Een neveneffect
hiervan was overigens dat je roeiers
kreeg die “zeurden” om beter
materiaal, andere boten en steeds
weer iets wilden veranderen aan de
afstelling. De roeiers stonden er op
dat ze goed materiaal hadden.”
Er was voor mijn tijd ook een strijd
tussen coaches en MC’s. De MC’s
ARGONAUTIKA

konden besluiten dat een ploeg
niet goed genoeg was voor een
bepaalde boot. De coach ging daar
dan tegenin maar de MC’s hadden
de beslissende stem. Het kon dus
gebeuren dat een boot een jaar niet
gebruikt werd omdat er geen ploeg
was die bij die boot paste. Dorus
zei altijd: de boot is zo goed als
de perceptie van de roeier. Als de
roeiers een betere boot wilden dan
ze toegewezen hadden gekregen,
ging hij aan de roeiers vertellen
waarom de toegewezen boot zo goed
voor hen was.”
Sybren: “Wij hebben veel energie
gestoken in de roeiers om te leren
hoe je moet aanriggeren, een boot
goed schoonmaakt en zorgvuldig
met het materiaal omgaat. De MC
moet ze daar steeds op wijzen. De
roeiers hebben niet zoveel notie
over de prijs van een boot. Ze weten
bijvoorbeeld niet dat een nieuwe
acht € 38.000 kost. Tegenwoordig
is er door het vlootplan makkelijker
geld beschikbaar om een nieuwe
boot te kopen. Ondanks dat niet
alles kan worden aangeschaft voor
een complete vloot, is er wel veel
meer keuze voor de roeiers.”
“De boten worden tegenwoordig
“sneller” gebruikt, ook als wij als
MC denken dat een ploeg daar niet
geschikt voor is. Er ligt niet vaak een
ongebruikte boot in de loods. Als
coaches een specifieke boot willen,
is dat meestal doorslaggevend.
Doordat de roeiers vaak niet ervaren
genoeg zijn is er waarschijnlijk wel
meer schade aan de vrij nieuwe
boten. Helaas hebben ook sommige
ervaren roeiers regelmatig schade.
In mijn MC periode heb ik een roeier
gehad die in 3 maanden tijd 3 keer
schade had.”
“Ik denk dat de roeiers in de
loop der jaren steeds verwender
zijn geworden. Zo hebben we
meegemaakt dat we 2 keer voor niets
een boot hadden meegenomen naar
een wedstrijd. Met veel passen en
meten op de botenwagen namen we
de Apollo mee voor een damesploeg
maar op de Bosbaan bedachten de
dames dat ze een betere boot gingen
lenen van Nereus. Voor diezelfde
ploeg namen we de boot mee naar
Groningen en ook toen bedacht de
ploeg dat ze liever in een andere
boot wilde varen De roeier denkt
soms iets te veel alleen aan zichzelf.”
Adrie: “Sommige roeiers gaan slordig
om met het materiaal. Ze stellen
bijvoorbeeld snel af of letten niet
goed op als de boot uit de stelling
gehaald wordt. Als botenbaas
spreek ik ze natuurlijk altijd aan
op wat er is gebeurd maar ik vraag
ook hoe het is met de roeiers na
een aanvaring of ongelukje op het
water.”
MC Sybren Sikkes legt een
spanbandje aan
De MC’s en hun studie
Argo had destijds een bestuur met
4 MC’s en zij studeerden en roeiden
ook nog. Later kwamen er 3 MC’s
en werd er minder gestudeerd in de
bestuursperiode. De huidige 2 MC’s
zijn fulltime bestuurslid.
Helenius: “Je had echt wel 4 MC’s
nodig. Ik studeerde en roeide in
mijn bestuurstijd. We moesten dus
efficiënt met onze tijd omgaan. De
MC activiteiten deed ik ‘s avonds en
in de weekenden. Als MC’s zagen
we er op toe dat de roeiers met zorg
de boten in het water legden, eruit
haalden en afspoelden.”
“Ik kan me niet herinneren dat we
bestuursvergaderingen hadden. Het
kan ook zijn dat ik die ontliep of dat
de besluiten aan de bar op Ceres
werden genomen. De MC’s waren er
toen duidelijk voor het materiaal ter
plekke. Eén van ons, de 1ste MC,
deed ook bestuurszaken samen
met de voorzitter, secretaris en
penningmeester.”
Coen: “In mijn tijd waren we echt
fulltime MC. We waren overigens
met 2 MC’s en we hadden Dorus,
de botenbaas. Ik heb zelf overigens
weinig geklust en me veel meer
bezig gehouden met de financiën
rondom de vloot van Argo. Je wist
eigenlijk niet waar je als bestuurslid
aan begon. Je moest alles nog leren
en ik vond het best een zwaar jaar.”
de ArgovLoot
Begin jaren ’60
2 Skiffs, overnaads en glad
2 Gladde 2, waarvan één
met liggende stuurman
3 tubs, oefenmateriaal voor
beginners
2 Gladde 4en
1 Gladde 4 voor de oude 4
(Jutphaas)
1 Overnaadse 4 voor de
zware eerstejaars en als
oefenmateriaal
1 Dubbel 4 voor de dames
1 of 2 C4+, oefenmateriaal
2 8+
Anno 2013:
21 Skiffs
1 Overnaedsche skiff
11 2-
2 2+
3 C2+
1 Overnaedsche 2+
9 4+
5 4-
5 C4+
1 Overnaedsche 4+
5 8+
Sybren: “We hebben nog steeds 2
MC’s, en die doen het fulltime. Ik
denk dat naast een bestuursfunctie
studeren wel kan maar dan heb
je geen tijd om alles echt goed te
organiseren, externe activiteiten, en
de leuke activiteiten die je ook doet
samen met je bestuursleden. De
kwaliteit zou omlaag gaan en dat
zou jammer zijn.”
Adrie: “Deels studeren zou nu
wel kunnen. Alles kan wel wat
efficiënter. Studenten hebben vaak
het idee dat morgen iets doen ook
goed is. Voor mij is het werk en dan
ben je toch efficiënter bezig.”
Adrie: “Vroeger was
er tijd voor reparaties,
tegenwoordig moet het
allemaal snel. Ook heb
ik het idee dat de mensen
wat technischer waren.
Nu koop je sneller wat
nieuws”
10

11
De grootste nachtmerrie van een MC. Van links naar rechts: de Meleager
van Kalydon, de Phleias van Araithyrea en de Phlogius van Trikka
De MC’s, hun expertise en de
botenbaas
Argo had vroeger de MC’s voor het
onderhoud van boten en botenhuis.
De MC’s waren de techneuten met
kennis en vaardigheden. Tot begin
jaren ’70 werd het onderhoud van
de vloot voor een groot deel gedaan
door de leden. Later kwam er de
botenbaas en dat had nogal wat
consequenties voor de MC’s.
Helenius: “De MC’s deden het
meeste werk maar op een gegeven
moment werd Lazslo voor 4 uur
in de week aangesteld. Lazslo was
een meubelmaker en die deed het
moeilijke werk. Ik herinner me ook
nog de aanschaf van een lintzaag.
Dat was het eerste elektrische
apparaat. Verder ging alles met de
hand.”
“We werden niet echt opgeleid. Geen
cursus of iets dergelijks. Je had
van jezelf wat technische kennis
en daarom werd je MC. Je leerde
de foefjes van de vorige MC’s. Het
was vooral een beetje aanvoelen en
proberen.”
Coen: “Als MC deed ik wel wat
reparaties maar de botenbaas Dorus
deed het meeste. De MC’s werden
niet geselecteerd op technische
vaardigheden of kennis. Wij hadden
geen tijd om een opleiding te doen.
Een week naar Stampfli kwam er
dus niet van. Wij hadden natuurlijk
Dorus met de kennis en expertise.
Dorus zorgde voor de continuïteit.
Van hem leerden we de kneepjes
van het vak. Maar de werkplaats
was duidelijk het domein van de
botenbaas. We werkten er wel eens
in de avond en nachtelijke uren. Zo
wilden we een keer de Janouseks
van nieuwe bankjes en slidings
voorzien. We waren dan tot 3 uur
bezig maar ‘s ochtends moest alles
weer terug op zijn plaats liggen en
schoon zijn. We maakten zelfs foto’s
van hoe de steeksleutels lagen.
Desondanks merkte Dorus toch
een keer op: waarom zijn jullie toch
altijd ‘s nachts in de werkplaats aan
de gang? Het was hem opgevallen
dat de radio steeds op een andere
zender stond dan zoals hij die had
achter gelaten!”
Sybren: “De huidige MC’s doen
wel de kleine reparaties maar
het meeste werk wordt door de
botenbaas gedaan. Als een boot na
een wedstrijd schade heeft, dan leg
je op zondagavond die boot netjes
in de werkplaats met een briefje
voor de botenbaas wat voor schade
er aan de boot is en of de reparatie
urgent is of niet. Die werkplaats
en de apparatuur zijn echt van de
botenbaas. Ook ik heb mijn kennis
opgedaan van de botenbaas.”
“Ik realiseer me overigens dat het
van Dorus veel geduld vergde om
ieder jaar weer die MC’s de kneepjes
van het vak te leren.”
Adrie: “In de tijd van Dorus werd
er veel zelf gerepareerd. Er was
ook veel meer tijd om het zelf te
repareren. Tegenwoordig moet het
Sybren: “Bij sommige
ploegen die voor het eerst
de Rijn op gaan, ben je
blij dat ze bij aankomst
weer heelhuids de fiets
opstappen.”
allemaal snel. Ik heb de indruk dat
de mensen vroeger (redactie: in de
tijd van Helenius) wat technischer
waren dan nu. Je koopt nu sneller
wat nieuws als het kapot is. Ik
merk bijvoorbeeld dat studenten
hun lekke band laten repareren in
plaats van dat ze het zelf doen.”
“Ik heb de indruk dat sommige MC’s
het materiaalwerk echt leuk vinden
omdat ze van klussen houden.”
De MC’s en hun ludieke ervaringen
Of het nu een oud of nieuw botenhuis
is, of er wel of geen botenbaas is, of
de boten nu van hout of kunststof
is, de werkplaats en het botenhuis
blijven voor de MC’s de plek met
bijzondere herinneringen.
Helenius: “In 1963 hadden we
een lange vorstperiode en er kon
maanden niet geroeid worden. We
hadden als MC’s bedacht dat we met
oliekacheltjes de boten ‘s nachts
konden verwarmen en dat we dan
de volgende dag droge boten hadden
waarmee geroeid kon worden. Er
moest wel gewaakt worden en we
hadden een bed gehaald van H6. Dat
bed droegen we in het donker over
straat naar Argo. Bij aankomst in
de botenloods hoorden we geritsel.
We bleken twee geliefden te storen
in hun samenzijn in een hoek op
het plankier tegen de riemenkast!
Zij hebben waarschijnlijk nooit
begrepen waarom we met dat bed
aankwamen.”
“We hebben ook een keer een oude
boot op de Varsity opgestookt op
het botenterrein. Argo wilde van die
boot af en we hebben ‘m toen maar
meegenomen naar de Varsity. De
botenbazen van een aantal andere
roeiverenigingen sprak er schande
van.”
Coen: “Leuke herinneringen zijn
natuurlijk altijd die roeiers die
van het vlot in de boot stappen en
vervolgens aan de andere kant in
het water vallen.”
“Leuk was ook de manier waarop
we de wedstrijdcommissaris
de Ringvaartregatta inluisde.
Normaliter roeiden een MC en de
voorzitter die 100 km maar onze
voorzitter had een rugblessure. Een
ander bestuurslid moest dus mee.
Tijdens de KNSRB-vergadering
daagde ik Njord uit om tegen
ons te roeien waarop Njord zich
afvroeg tegen wie ze dan moesten
roeien. In het bijzijn van velen kon

ik zo onze wedstrijdcommissaris
aanwijzen als mederoeier. Die
wedstrijdcommissaris kon er toen
niet meer onderuit.”
Sybren: “Ik heb wel eens erg in de
rats gezeten over een ploeg. Die ploeg
was met redelijk zicht weggegaan
maar het werd snel heel erg mistig.
Ik heb ‘m toen wel geknepen. Je
voelt je toch verantwoordelijk en
bij sommige ploegen die voor het
eerst de Rijn op gaat ben je blij dat
ze weer bij aankomst heelhuids de
fiets opstappen.”
Sybren: “Anno 2013
is Argo één van de
verenigingen waar de
gehele vloot groot en
gezond is!”
“Een heel andere verhaal is mijn
tochtje met Dorus op de Rijn bij
hoog water. Die Rijn leek net een
grote zee en dat was een prachtig
gezicht. Helaas dreef er heel veel
rotzooi in het water, zelfs stukken
prikkeldraad. Maar waar ik vooral
goede herinneringen aan heb, is
Argo ’s ochtends vroeg. Je hebt dan
een prachtig gezicht op de haven,
het water en de Rijn.”
Sybren memoreert tenslotte
dat Argo anno 2013 één van de
roeiverenigingen is waar de gehele
vloot groot én gezond is. Er is goed
nagedacht over de boten, over de
aanschaf en met een botenbaas is
de continuïteit van het onderhoud
van de boten gewaarborgd. Adrie in
zijn slotwoord: “Het is een gouden
tijd geweest waarin veel kon, en we
moeten zuinig zijn op onze spullen.”
De MC’s merken tenslotte nog op
dat MC de mooiste functie in het
Argo bestuur is.
ÂLvestêdetocht
Tekst: AMC / Foto: Anna-Jet Leyenaar
Onder voorbereidende steun van
het Friese rayonhoofd dhr. Sikkes
vertrekken 10 mei jl. elf Argonauten
richting Fryslàn voor de jaarlijkse
Elfsteden Roeimarathon. In deze
slopende strijd roeien ploegen in
een aangepaste C2x 215 kilometers
in etappes, waarbij binnen 24 uur
gefinisht moet worden.
Na een voorbereidende periode
waarin de etappes worden
ingedeeld, de waterkaart grondig
bestudeerd wordt en het wisselen
op onmogelijke plekken is geoefend,
kan de mixploeg op de vrijdag
vertrekken richting Wetterwille, de
organiserende burgervereniging van
de Elfstedentocht. Ter plekke moet
de TriptOlemus stormbestendig
gemaakt worden met extra
taftdeksels, luchtzakken en
golfwerende vleugels. Voorafgaand
aan de start is er nog twijfel bij
de organisatie over het doorgaan
dan wel omleggen van de route
in verband met de krachtige
zuidwester. Dhr. Sikkes had
hiervoor al gewaarschuwd, want
bij zo’n windrichting en sterkte,
‘dan ben je zuur.’ Rond 18:00 uur
plaatselijke tijd wordt het besluit
genomen ‘it Giet Oan’ en even voor
achten kan vervolgens vaart worden
gemaakt richting de start aan de
Prinsentuin in Leeuwarden.
Om 20:11 uur precies worden de
eerste halen in de C2x gemaakt en
wordt koers gezet richting Dokkum,
voor de eerste stempelpost van de elf
steden. Nabij de rand van Dokkum
gaat het echter al fout met het
wisselen. Door het moeilijk vinden
van de wisselplek zijn de heren de
Bruijn en Bijlsma genoodzaakt ook
het rondje door Dokkum mee te
pakken en zo als eerste etappe een
dubbele portie mee te pikken. Dit
wordt overigens later door de heren
Jansen en de jongere van Galen
eervol rechtgezet.
De nachtelijke etappes verlopen
rustig met een kalme bries en er
wordt nauwelijks verkeerd gevaren.
Met het tracking en tracing systeem
van de organisatie kan de voortgang
van de etappes nauwkeurig in de
gaten gehouden worden. In de
ochtend trekt de stevige zuidwester
weer aan. Het wordt flink bikkelen
op de etappes tussen Sneek en
Stavoren, die onder andere over het
beruchte Slotermeer en de Morra
gaan.
Naarmate de dag vordert en de
inschattingen worden gedaan over
de aankomsttijd blijkt dat het
tijd wordt om het tempo omhoog
te gooien. De handen zijn al
opgezwollen en de stijfheid in de
benen houdt aan waardoor etappes
langer beginnen te duren dan
voorspeld is. Met krachtige halen en
op karakter halen alle koppels het
onderste uit hun etappe. Daardoor
kan de Argo ploeg om 19:21 uur
in stijl over de streep komen
bij Leeuwardse roeivereniging
Wetterwille. De totale afstand van
215 kilometer is in 23 uur en 10
minuten afgelegd.
Leeg, gesloopt en vol blaren, maar
zeer voldaan en met het kruisje
op zak verlaten de Argonauten de
ene Elfstedenstad voor de andere,
om in Sneek bij te komen van een
hels karwei en te genieten van de
prestatie.
12

13
wedstrijdseizoeN 2013
Tekst: AMC / Foto’s: Paparacie
De wedstrijdgroep is met 49 roeiers
het lange baan- en 2k seizoen in
gegaan. Vanwege aanhoudende
vorst zijn de winterwedstrijden
van zaterdagochtend uiteindelijk
ingekort naar 3 kilometer. Merle en
Nynke kunnen prima omgaan met
de omstandigheden en eindigen
in een veld op de eerste plaats in
hun O2-. Twee anderen moeten
echter onderkoeld naar de EHBO
gebracht worden of weten landelijke
bekendheid te vergaren met de
verfilming van de zwemtechniek.
Deze film is te zien op Youtube.
Tijdens de wedstrijden op de Amstel
vaart Argo met een wat tegenvallend
resultaat. Voor de Head schrijven
de meeste ploegen zich uit om extra
goed te kunnen trainen voor de
Varsity. De combinatie van MGL
met Orca blijkt succesvol. Joost en
Joost behalen sinds lange tijd weer
een Heinekenblik voor de WSR!
Na een goed ontbijt en een
inspirerend verhaal van de heer
Wit is er dan het moment van de
Rosalie en Ava in de 2
zonder op de Bosbaan
Varsity. De Ouden Vier loot in een
gunstige voorwedstrijd, maar de
concurrentie in het postolympische
jaar is groot. Argo wint ook in
het lustrumjaar de Varsity niet.
Alhoewel… de eerstejaars dames
varen met volle overtuiging voor
de andere “viermetten” uit en
worden zo nieuweling in hun eerste
wedstrijd. Ook in de LO2- blijkt
Argo sterk genoeg om met het blik
naar huis te gaan.
De ouderejaars dames weten nog
een aantal buitenlandse blikken
naar Nederland te varen en ook
op de Hollandia is het raak. In één
van de laatste nummers van het
weekend behalen Rosalie en Ava
een blik in de DO2-.
Tijdens een nieuwe wedstrijd
op de tevens nieuwe Willem
Alexanderbaan is het rustig en
heeft de wind vrij spel. Argonauten
zijn dat wel gewend en blikken
wederom twee maal in de D2-.
In het weekend van 11 en 12 mei jl.
verschijnen vele Argonauten aan de
start van de ZRB en wordt er ook in
het Duitse Essen geroeid. Sommigen
zijn al vroeg in de ochtend klaar
met hun wedstrijd. In de LDB1x
en de LSA2- is de winst en het blik
voor de WSR. Het weekend kan
laat op de zondagavond afgesloten
worden met een lekkere borrel aan
de nieuwe bar.

iN memoriAm
meeuwes Koops
Tekst / Foto: Mario van Telgen
“Ga je mee lopen?” is wat Meeuwes
aan mij vroeg op Argo tegen het
eind van een diner in oktober 2012
op Argo. In de veronderstelling dat
hij meende een stukje te willen
wandelen vroeg ik hem: “Nu?”
Natuurlijk bedoelde hij dat niet.
Meeuwes en ik deelden namelijk
al jaren lang een passie. Namelijk
lopen. Niet een rondje door de
uiterwaarden of de bossen van
Wageningen, maar een stevige
wandeling over meerdere dagen,
waarin je helemaal back-to-basic,
met een tentje, eten en drinken en
het weinige overige dat nodig is op
je rug, de natuur in trekt. De Alpen,
de Pyreneeën, het Scandinavische
niemandsland, noem maar op.
Alles waar je niet per auto of ander
normaal vervoer kan komen en
hooguit een handvol mensen per
dag tegenkomt. Daar waar natuur
en vrijheid samenkomen. Vreemd
genoeg was dat nooit eerder ter
sprake gekomen, ondanks dat
Meeuwes en ik sinds 2011 samen bij
de Bas Buitensport werkten. Twee
maanden nadat Meeuwes er begon
met werken ben ik er via hem ook
aan werk gekomen. Sindsdien was
de winkel, waar we met ons tweeën
naast Ilonne (de baas) werkten, een
beetje ‘ons stukje Wageningen’.
We deelden er onze ervaringen
en kennis van de buitensport
met veel plezier met de klanten.
Het buitenleven zat Meeuwes in
het bloed. Het was dan ook niet
verwonderlijk dat hij jarenlang met
zijn 3 vrienden van thuis op pad is
geweest en later natuurlijk ook met
zijn vriendin Leonie.
“Ga je mee lopen?” was dus zijn
vraag. Toen ik door had wat hij
bedoelde en besefte dat we nooit
samen waren wezen lopen, had ik
enorm veel zin om van alles te gaan
plannen. Diezelfde avond hebben
we de eerste plannen gemaakt.
Oost Europa zou het worden. Ik was
enorm blij met Meeuwes’ voorstel.
Een goede wandelvakantie loop je
niet met iedereen. De hele dag op
elkaars lip, samen de route vinden,
je eten en drinken delen en bovenal,
samen in een te krappe tent de nacht
op een dun matje doorbrengen. Dat
is iets waar je alleen met een échte
vriend aan kunt beginnen. Iets wat
4 jaar eerder nog niet bedacht was
door Meeuwes en mij.
In 2006 kwam Meeuwes naar
Wageningen om Internationale
Ontwikkelingsstudies te studeren en
werd hij lid van studentenvereniging
KSV Franciscus. In 2008 werd
Meeuwes lid van Argo. Meeuwes
bleek een aanwinst voor de
vereniging en hij was fanatiek
aan het roeien in de lichte acht
2009. Aangezien ik dat jaar was
gestopt met wedstrijdroeien, en
even wat minder op de vereniging
aanwezig was, heb ik Meeuwes dat
jaar slechts als roeier van licht ’09
gekend, of eigenlijk herkend.
Het jaar daarop zou dit echter
geheel anders zijn. Meeuwes werd
2e materiaalcommissaris in het
bestuur Lampert. Collegejaar 2009-
2010 werd er één zonder colleges,
maar met veel nieuwe uitdagingen.
De competitievloot en het (toen
nog oude) gebouw van Argo lagen
in het beheer van Meeuwes.
Problematische toiletten, dakgoot
en stellingen hebben Meeuwes flink
bezig gehouden. Reden te meer
voor hem om dat jaar plaats te
nemen in de RenovaCie ten behoeve
van het nieuwe gebouw. Als MC2
ging Meeuwes altijd enthousiast
naar de wedstrijden, waar hij met
plezier klaar stond om ploegen te
helpen een boot te tillen, roertjes
te repareren of mee te fietsen met
de wedstrijden. Daarnaast nam
Meeuwes dat jaar enkele belangrijke
taken van de secretarisfunctie
waar. In ons bestuursjaar was
Meeuwes een stabiele factor, of het
nu tijdens bestuursvergaderingen
en wedstrijdenweekenden was of
tijdens andere leuke en gezellige
momenten, Meeuwes wist altijd de
kern van een probleem te benoemen
en (soms onverwacht) grappig uit
de hoek te komen om zo eventuele
spanningen te doorbreken.
Meeuwes Koops
20 augustus 1988 – 23 februar
2013
meeuwes Koops
20 Augustus 1988 - 23 februAri 2013
Meeuwes was absoluut een
toegevoegde waarde in ons bestuur.
Dat bestuursjaar vormde een basis
voor onze jarenlange vriendschap.
Na ons bestuursjaar hebben
Meeuwes en ik samen een actieve
dames competitieploeg, Schuit
met Meisjes, gecoacht. Dit bleek
een gouden combinatie. Al op de
eerste wedstrijd wisten onze dames
overtuigend de winst te pakken.
Dat seizoen werd tot wel vijf keer
per week getraind en op regelmatige
basis samen gegeten. Mede door
Meeuwes’ gezonde teamgeest wist
de Schuit uiteindelijk een 4e plek in
de landelijke eerstejaarscompetitie
te behalen. Hierdoor en ook
vanwege ons werk zagen of spraken
we elkaar praktisch iedere dag. Ook
heeft Meeuwes dat jaar de mooiste
roeiwedstrijd van Nederland
georganiseerd, de Argo Sprint.
De jaren die volgden is onze
vriendschap onverminderd
gegroeid. Al met al en naast
bovengenoemde activiteiten heeft
Meeuwes een lang en intensief
pad op Argo en in Wageningen
bewandeld. Ik…, nee laat ik dit
namens alle vrienden van Meeuwes
zeggen: wij zijn blij Meeuwes te
hebben mogen kennen. Al was het
veel te kort.
“Ga je mee lopen?” is wat je vroeg
Meeuwes. “Ja, voor eeuwig en
altijd!”
4
144

3
15
het feNomeeN meppeN
Tekst: Evelien Vaessen / Foto’s: Paparacie
Trainingsweekenden voor
competitieroeiers: sommige mensen
vragen zich af waarom? Nou, om
een weekendje lekker te roeien in
een andere omgeving en om een
gezellig feestje te hebben natuurlijk!
Op zaterdagochtend staan we rond
kwart voor 7 bij de bushalte met
een groep Argonauten. In de bus
zit de sfeer er meteen goed in, zeker
als een ploeggenootje ook nog haar
eigen bushalte creëert door langs de
bus te rennen en aardig te zwaaien
naar de buschauffeur. Eenmaal
aangekomen in “das Bootshaus”
in Meppen is het tijd om inkopen
te doen voor de vreetkist bij de
plaatselijke Aldi.
Na een lekkere lunch stappen we de
dubbel4 in voor een goede training
met de profcoach. Daarna is er tijd
om eens wat anders uit te proberen:
mixed8+, dubbel2-en, en nog
veel meer. De mannen beginnen
- naarmate de middag vordert -
alvast aan het bier. De één drinkt
een rosébiertje (ja, het is echt waar:
mannen aan rosébier!), terwijl de
ander het doet met een biertje uit
petflessen van de Aldi.
Na het bier is het weer tijd om te
roeien voor een paar van deze
mannen. Met 2 dames en 2 heren in
de 4+. Nou als je een douche wil, zet
dan een aangeschoten man op slag!
Backsplashes zijn gegarandeerd! Na
deze mooie tocht is het tijd voor de
eerste barbecue van het voorjaar bij
ondergaande zon.
Maar, waarom ga je nou
helemaal naar Meppen voor een
trainingsweekend? Om te roeien?
Onder andere, maar zeker ook voor
de Night Train. Maar voor vertrek
naar deze beruchte kroeg moeten
er nog wat voorbereidingen worden
getroffen. Argosokken, korte broek,
bretels en vlechtjes, check! Het
is tijd om te vertrekken naar de
Night Train. De grote teleurstelling
komt bij de ingang: er moet entree
betaald worden! Nadat het duidelijk
is dat er nergens anders iets te doen
is, gaat iedereen toch naar binnen.
En zo wordt het toch weer een fout
avondje! De polonaise wordt ingezet
met typische Duitse hits als “hey,
wir wollen die eisbären sehen”. Alle
Duitsers om ons heen kijken eerst
raar, maar beginnen spontaan mee
te doen met die gekke Hollanders.
De volgende ochtend ziet de één
er iets frisser uit dan de ander,
maar zijn er toch nog de nodige
roeihalen gemaakt. Daarna is het
tijd om naar huis te gaan. Slapend
in bus en trein kunnen we terug
kijken op een supermooi compotrainingsweekend!
Combi-achten en feesten in de
Nighttrain kenmerken het jaarlijkse
weekend in Meppen.
ARGONAUTIKA

wKir opNieuw
succesvoL
Tekst: AMC / Foto’s: Paparacie
Op 3 februari jl. is voor de 2de keer
het Wageningsch Kampioenschap
Indoor Roeien - georganiseerd door
Vada en Argo in het Sportcentrum
“de Bongerd” – gehouden. De
afstand is 2 km, maar er zijn ook
estafettenummers waar 4 roeiers
en roeisters elk 500 meter afleggen.
Dat vereist wél enige wisseltechniek.
De ergometers uit het krachthonk
van Argo staan opgesteld om de
deelnemers te laten warm draaien.
Met 10 man/vrouw tegelijk gaan ze
de onderlinge strijd aan. Lennart
van Galen voorziet het publiek van
enthousiast commentaar, terwijl
Monica Krol voor stimulerende
muziek zorgt.
In 2012 is het 100-jarig bestaan
van Vada de aanleiding geweest
om deze winterwedstrijden te
organiseren. Nu is het Argo die
haar 100-jarig jubileum viert. Het
WKIR zijn strak georganiseerde
ergometerwedstrijden, waarbij
het publiek op een groot scherm
kan volgen hoe men zich letterlijk
te pletter roeit. De ergometer is
meedogenloos en kent geen grenzen.
Deelnemers zijn Argonauten,
Vadaroeiers, scholieren en inwoners
van Wageningen.
Het aardige is dat men niet alleen
in een eigen klassement een blik
kan trekken. Er wordt gecorrigeerd
naar leeftijd, geslacht en gewicht,
waardoor het mogelijk is er een
wedstrijd tussen Argo en Vada
van te maken. In 2012 is met een
minimaal verschil van 01:42.8
tegen 01:43.5 als gemiddelde tijd de
500 meter door Argo gewonnen. Dit
jaar wint Argo opnieuw met een iets
groter verschil van 01:42.1 tegen
01:43.7.
De techniek op de ergometer kan
vaak beter. In de pauze wordt les
gegeven door Ruben Knab met
zijn Olympische ploeggenoot Kaj
Hendrix aan de microfoon. Dat
zijn twee roeiers die in Wageningen
samen naar school gingen.
Het is indrukwekkend om deze
krachtpatsers bezig te zien. Wat een
geweld! Ruben roeit rustig 1:20” op
de 500 meter! In 2013 roeit hij in
de oude-vier voor Nereus zijn 32ste
blik op de Varsity. Kaj wordt als slag
van Triton tweede. Daar kunnen we
iets van leren….
Wie zijn de winnaars van de WKIR
2013 en hoe hard roeien ze? Bij
de dames is Nephele de Bruin de
snelste eerstejaars, terwijl Leanne
Aantje wint met een tijd die net iets
boven haar persoonlijk record ligt.
Joost de Baas is de snelste lichte
roeier. De eerstejaars Pieter Teeuw,
roeiend als een beest, wordt tweede.
Met een overwinning in het zware
veld mag Lars Kraak zich dit jaar
met een tijd van 6:24.9 Wageningsch
Kampioen Indoor Roeien noemen.
Hij is de snelste van allemaal!
Lars Kraak (voorgrond) is de snelste
van allemaal en mag zich Wageningsch
Kampioen Indoor roeien noemen.
Voor Vada doen jeugdleden en
veteranen mee. Opmerkelijk is
de overwinning van Bauke Abma
(Oud Argonaut), die in tempo 31-33
een gemiddelde 500 metertijd van
1:43.3 neerzet, gevolgd door Rogier
Muller (ook Oud Argonaut)! Bij de
veteranen dames is niet-roeister
Yvonne de Hilster de snelste,
gevolgd door Ite op den Orth die
in haar leeftijdklasse wint. Het is
duidelijk: Yvonne gaat nu bij Vada
roeilessen volgen! En bij de jeugd is
Leander Baak de sterkste met nog
een mooie roeitoekomst voor zich.
Deze wedstrijden vragen de nodige
organisatorische inzet. Vooral Wolf
Knab (vader van Ruben), Marieke
de Lange, en Evert Gutteling van
Vada, en de Argonauten Maud
van Soest en Rieks de Rink mogen
genoemd worden. En volgend jaar?
Als de verbouwing klaar is, zou
het in 2014 met deelname van
meer verenigingen op Argo kunnen
plaatsvinden.
16

17
Beste Oud-Argonauten,
Het is gelukt!
Dankzij uw bijdragen zijn we er in
geslaagd het bedrag van €100.000 voor
Argo’s verbouwing, dat we in 2010 ten
doel gesteld hebben, bijeen te brengen.
De met een lening gecombineerde
lijfrenteschenkingen, waar afgelopen
najaar tijdens het fundraisingdiner
enthousiast op werd ingetekend,
hebben uiteindelijk maarliefst €26.500
opgeleverd. Een laatste oproep per
email eind maart jl. was voldoende om
het op dat moment nog resterende gat
van €4.500 te dichten. Ook hebben
diverse personen en groeperingen
onderdelen van het nieuwe gebouw voor
uiteenlopende bedragen ‘geadopteerd’.
Dank daarvoor!
Het is mede dankzij de bijdrage van Oud
Argonauten en die van de STBRW dat
Argo haar bouwplannen heeft kunnen
realiseren. Het vernieuwde botenhuis is
tijdens de lustrumreünie van 2 juni jl.
feestelijk in gebruik genomen.
Financieel verslag 2012
Tijdens diezelfde reünistendag is (in
de Oud Argo vergadering) het verslag
over het boekjaar 2012 gepresenteerd.
Het complete verslag is terug te vinden
op oud-argo.nl. Het jaar 2012 was een
jaar van grote geldstromen. Er kwam
ruim €40.000 binnen aan contributies,
schenkingen en giften. Mede daardoor
kon net voor het sluiten van het
boekjaar de eerste €50.000 van ons
lustrumcadeau aan Argo overgemaakt
worden.
Voorbij het lustrum
Het afgelopen paar jaar hebben voor
Oud Argo in het teken gestaan van
fondswerving voor Argo’s verbouwing
en de (aanloop naar de) viering van
het 100-jarig bestaan. Nu Argo haar
vernieuwde botenhuis in gebruik
heeft genomen en op 30 oktober a.s.
het 101ste levensjaar van de W.S.R.
aanbreekt, wordt het tijd om de blik
vooruit te richten. Als Oud Argo bestuur
zullen we ons de komende tijd beraden
op de koers van Oud Argo. Hoe kunnen
we bijvoorbeeld meer invulling geven
aan de reüniefunctie van Oud Argo?
Op welke manier(en) kan Oud Argo
bijdragen aan de verwezenlijking van
Argo’s sportieve ambities? Interessante
vragen, die uiteraard ook financiële
aspecten met zich mee brengen. In
een van de volgende edities van de
Argonautika komt dit aan de orde.
Voor nu in ieder geval een mooie
zomer(vakantie)periode toegewenst!
Met groene groet,
Bram Lokker, penningmeester Oud
Argo
LustrumboeK 100 jAAr Argo
Tekst en Foto: Eeuwboekcie
Ter afsluiting van het
lustrumjaar zal in de loop
van oktober 2013 het
lustrumboek verschijnen. Het
boek, dat ca. 200 pagina’s
omvat en in full color wordt
uitgevoerd, beschrijft de
100-jarige geschiedenis van
de W.S.R. Argo. Het boek
wordt rijkelijk gelardeerd met
unieke foto’s, reproducties
van archiefstukken, oude
posters, en foto’s van bekers
en medailles. Uiteraard
zullen ook de eeuwige
blikkenlijsten niet ontbreken.
Het lustrumboek sluit aan
op de uitgave van eerdere
gedenkboeken in 1963 (50
jaar) en 1988 (75 jaar), maar
behandelt desalniettemin de
complete Argo-geschiedenis
vanaf de oprichting in 1913.
Naast de chronologische
aanpak zijn de verschillende
lustrumwedstrijden door de
jaren heen een terugkerende
‘groene draad’ en is er speciale
aandacht voor huisvesting (de
verschillende gebouwen waar
Argo in de afgelopen 100 jaar
gebruik van heeft gemaakt).
Een werkgroep bestaande uit
leden en oud-leden werkt sinds
2011 aan dit project en heeft
vele uren archiefonderzoek en
schrijfwerk achter de rug.
Oud-leden die vóór 1
september 2013 intekenen
op een exemplaar betalen
€35, - (incl. verzendkosten).
Intekenen kan via de website
(via www.oud-argo.nl). Na
verschijning zal het boek
voor oud-leden €37,50 (excl.
verzendkosten) kosten.
Huidige leden (zij die het boek
niet al via de beide lustrumspaarpakketten
afnemen)
betalen de gereduceerde
studentenprijs van €27,50.
Teken tijdig in en ontvang
het lustrumboek met korting
én zonder bijkomende
verzendkosten!
De cover van het lustrumboek
“100 jaar Argo”
Lustrumwedstrijdenposters van 1953, 1963 en 1978

Uit den oUden doosch
Tekst: AMC / Foto: Paparacie
Het Gouden Argo Schip wordt
al sinds 1984 tijdens de Argo
Sprint uitgereikt als wisselprijs.
In het begin was dit vergulde
schip, officieel gedoopt tot
Argo Schip, voor de snelste
overgangsacht. Na invoering van
het Eerstejaarsklassement wordt
dit veld niet meer uitgeschreven en
is deze prijs voor de eerstejaars.
In de zoektocht naar het verhaal
over de achtergrond van dit schip
blijkt dat er weinig bekend is over
de oorsprong van het Gouden
Schip. Uit de plaatjes op het schip
kan afgeleid worden dat het schip
in de afgelopen 29 jaar 6 keer bij
Argo terecht is gekomen. De laatste
Argonauten die met een vierkant
blik en het schip naar huis zijn
gegaan, is de zware acht van 2010.
In wat oude sprintboekjes staat
beschreven dat het schip in 1984
is aangeboden door Oud Argo.
Wat ook opvalt, is dat het schip
verdacht veel lijkt op de windvaan
die een lange tijd op de top van de
speLreceNsie “rise of the ArgoNAuts”
Tekst: AMC / Foto: Mobygame
Tussen de roeitrainingen door zijn ze
op Iolkos niet vies van een spelletje.
Via die weg wordt de AMC getipt op
een actiespel over Argonauten, dat
daar doorgaat onder de naam ‘Rise
of the Argonauts.’ Vol enthousiasme
neemt de AMC dit spel onder de loep
om zo een waardig oordeel te geven.
Het verhaal begint met de aanslag
op Alceme, de bruid van koning
Jason. Na het plaatsen van haar
lichaam in een tempel komt Jason
er achter dat hij haar alleen terug
kan krijgen door het gulden vlies te
vinden. In het spel neemt de speler
de rol van Jason op zich om zich een
weg naar dat gulden vlies te vechten.
Na een veel belovende start valt het
spel in de eerste minuten al aardig
tegen. De gevechten zijn leuk maar
simpel en eentonig waardoor de lol
er snel af is. Combinatieaanvallen
maken de gevechten nog enigszins
stoer en indrukwekkend, maar na
tien keer een vijand in tweeën gehakt
te hebben, heb je dat ook wel gezien.
Ook de moeilijkheid van het spel is
niet hoogstaand. Met gemak wandel
je door de niveaus heen. Tussen
loods heeft gestaan. Het is echter
een raadsel wie dit of deze schepen
gemaakt heeft.
De bedoeling is dat er meer
duidelijkheid is over dit Gouden
Schip voor het XIde Lustrum
van de Argo Sprint in 2014. De
voorbereidingen voor de 54e
sprint, die op vrijdag 5 juli a.s.
gehouden wordt, zijn in volle gang.
de niveaus door vinden ellenlange
gesprekken plaats waarbij keuzes
gemaakt moeten worden over
vervolgstappen. Voor een spel uit
2008 zijn de grafische eigenschappen
niet briljant en de voortbeweging van
de personages is houterig en stram.
Ook over de terechtheid van het
verhaal is wat kritiek te uitten. Het
spel sluit maar deels aan bij de
originele sage. Personages komen
eerder of later in het verhaal.
Na tien keer een vijand
in tweeën gehakt te
hebben, heb je dat ook
wel gezien
Al met al schept het spel hoge
verwachtingen, maar deze
worden niet waargemaakt. Mocht
u toch geïnteresseerd zijn in
het spel, raadpleeg de AMC of
Iolkos voor meer informatie.
Wie weet het verhaal achter het
gouden schip, de wisselprijs van de
Argo Sprint?
Er is nog iets meer dan een jaar
om de verhalen over het schip te
verzamelen.
Wie kan ons verder helpen?
Als koning Jason vecht de
speler zich een weg naar het
Gulden Vlies
Verhaal:
Grafisch:
Gameplay:
Verhaaltempo:
Slachtfactor:
Totaal:
18

Kalender
Juli
5 Argo Sprint
6,7 NSRF Argo Lustrumwedstrijden
8,9,10 Botenschoonmaak
Juli
Augustus
15 Terugkomdag
16-21 AID
Augustus
September
2 Start colleges
4 Financieel Jaarlijks ALV
14+15 Eerstejaarsweekend
22 Amstelbeker
29 Kanaalkampioenschappen
September
Oktober
5 Moordregatta
5 Thêta Herfsregatta
12 Knorrestijn
19 Tromp Boat Race
26 Asopos Najaarswedstrijden
Oktober
November
3 Novembervieren
10 Argo Najaars Slotwedstrijden
24 Hel van het Noorden
November
December
14 NKIR
December
COLOFON
Argonautika is het verenigingsorgaan der W.S.R. Argo en Oud Argo.
Het is de opvolger van respectievelijk de Sitback en het Gulden Vlies.
Argonautika verschijnt 2 maal per jaar in een oplage van 2500 exemplaren.
Argonautika komt tot stand door samenwerking tussen leden van Argo en Oud Argo, die samen de AMC vormen.
Argo: Tesse Bijlsma, Barbara van Gulick, Teun Fiers,
Casper van Lier, Nicole van Riel, Luuk Schouten, Maud van Soest
Oud Argo: Martien Beek, Marieke de Lange, Betty Valk
Personalia
Contact AMC: periodiek@wsr-argo.nl
Contact Oud Argo: oud-argo@wsr-argo.nl Druk: Flyeralarm
De AMC stelt zich niet aansprakelijk voor onjuiste en/of onvolledige gegevens.
Geboren
13-4-2013 Roos Marianne Gees Westra, dochter van Eelke Westra en
Tess van de Voorde
Gehuwd
29-4-2013 Emmanuel Boussion en Hilja Boonstra
17-5-2013 Jurriaan Visser en Pauline Hout
24-5-2013 Renate Labberton en Roos Groeneveld
Overleden
2-12-2012 Marianne van der Staaij
23-2-2013 Meeuwes Koops
Rectificatie: In de 7e Argonautika staat vermeld dat Cis Doorman is overleden. Dit is niet
het geval.
GeGevenswijziGinG
Bent u onlangs verhuisd of heeft u het idee dat uw gegevens bij ons incompleet of onjuist
zijn, wilt u dan een e-mail met uw wijziging naar secretaris@oud-argo.nl sturen. Naast de
verspreiding van de Argonautika via de post wordt regelmatig een nieuwsbrief via e-mail
verstuurd. We willen graag meer mensen met deze nieuwsbrief bereiken. Ontvangt u geen
nieuwsbrief schroom dan niet om een e-mail te sturen zodat we het correcte adres in ons
bestand kunnen opnemen.
sPonsoren
-Bavaria N.V.
-KLV Wageningen Alumni Netwerk
-SFW
-Sonnema
-Wageningen Universiteit
-Wing
Notaris Mr.D.G (Derk) Hoek
Van Putten Van Apeldoorn notarissen
Generaal Foulkesweg 45
Postbus 228
6700 AE Wageningen
Tel.:0317-427000
Fax.:0317-427424
E-mail: dhoek@vpvanotarissen.nl
W.S.R. Argo
Grebbedijk 59
6702 PB
Wageningen
tel. 0317 420700
fax 0317 419785
Email: bestuur@wsr-argo.nl
Internet: www.wsr-argo.nl
www.wsr-argo.nl/oudargo
Bank Argo: 68.10.75.686