De ijlbode van Rechteren - Atlantis

More documents

Recommendations

Info

Vooral de volksdansgroep trad regelmatig in Dalfsen op en nog zijn er leerlingen die daar met veel genoegen aan terugdenken. De heer Vink liet zijn leerlingen ook meeprofiteren van zijn tuinbouwakte en van zijn tuin. Vaak mochten ze helpen en zelf een stukje tuin bewerken, maar vooral mochten ze ook genieten van de rijke opbrengst van onder andere aardbeien en bramen, want de tuin leverde zoveel op, dat menig gezin en menige buur van de producten heeft genoten. Mevrouw Vink zal dat wel fijn hebben gevonden, want het was ’s zomers bijna haar levenswerk om jam en sappen te produceren, soms meer dan ze aankon en zeker meer dan het gezin zelf kon consumeren. Hoewel de accommodatie nul komma nul was waren we op het gebied van sport best actief, de heer Vink vooral wat korfbal betreft, één van het geringe aantal sporten dat Kerststal getekend door W.A.C.J. Clifford ▼ nog min of meer mogelijk was. Toen er een grasveldje beschikbaar kwam naast de onderwijzerswoning kon er ook gevoetbald worden, al waren de leeftijden in het elftal wel heel gevarieerd in verband met het lage aantal leerlingen. Dit aantal was trouwens een voortdurende bron van zorg. Volgens mij schommelde het vaak tussen de 30 en 40. Maar toen in huize Gerner een kindertehuis werd gevestigd, steeg het aantal leerlingen en op een foto uit 1956 blijkt dat er aanmerkelijk meer leerlingen waren. Ze hebben ongetwijfeld prettige herinneringen overgehouden aan hun schooltijd in Ankum. Een apart hoofdstuk is de zondagsschool. In 1972 waren de heer en mevrouw Vink 25 jaar verbonden aan de Nederlandse Zondagsschoolvereniging. De jaren in Ankum betekenden naast het gewone onderwijzerswerk ook nog een onderwijsrol op zondag. Ik herinner me nog de voorbereidingen daarvan, want het werk beperkte zich niet tot dat zondagsschooluurtje. Een hoogtepunt hierbij was het kerstfeest, dat jaren werd gevierd tussen de koeien op de boerderij van Kasper (Hofwijk). In de stal werd het kerstevangelie gelezen, er werd een kerstverhaal verteld en er werden natuurlijk kerstliederen gezongen. In de pauze was er chocolademelk met een krentenbol. Men verliet de boerderij met een boekje van W.G. van der Hulst. Voldaan en onder de indruk van het feest ging men in de donkere avond en soms in de sneeuw terug naar huis. Maar na de viering van zijn 25-jarige jubileum beëindigde het echtpaar de activiteiten voor de zondagsschool en kort daarna kwam er een einde aan een onderwijzersloopbaan. Foto’s: coll. Historische Kring RONDOM DALFSEN 42 889
De klomp een halve eeuw geleden A. Goutbeek Een paar kledingstukken die zo’n vijftig jaar geleden nauw verbonden waren met het leven op het platteland, waren de pet, de overall en de klomp. Het weer en de terreinomstandigheden gaven aanleiding tot de keus van deze praktische kledingstukken, in tegenstelling tot de omstandigheden in het dorp of in de stad. De herinnering aan de klomp wil ik in dit artikel even bij u oproepen en weer laten ‘voelen’. Al 800 jaar lang wist de mens het warme en droge hout te gebruiken als bescherming voor de voeten tegen vocht en harde en scherpe voorwerpen, waarmee de wegen geplaveid waren. Zodra men kon lopen werden er al van deze houten ‘levensgezellen’ om de voeten geschoven. Voor peuters waren dat de zogenaamde dopjes, waarin een voetmaat paste van 12 tot 15,5 cm inclusief het sokje. De maten 16 tot en met 20 cm binnenwerks werden de halven genoemd; daarop volgden de drielingen in de maten 21 tot en met 23,5 cm. De vrouwenmaat overspande 24 tot 26,5 cm inclusief de gebreide sokken. De zogenaamde mansmaten spanden de kroon met 27 tot 31 cm voetlengte. Omdat elke klompenmakerij zijn eigen pasvorm had, werden de klompen van verschillende klompenmakerijen betrokken, om zoveel mogelijk voeten van de juiste pasvorm te kunnen voorzien. De klompen met de gemakkelijkste pasvorm kwamen van de Firma A.J. Veldhoen & Zonen uit Twello, de Firma van Olst uit Wezep en van de Gebr. van Vilsteren uit Zwollerkerspel. Toch waren er mensen met afwijkende voetvormen, waarvoor klompen werden betrokken van firma’s uit Hengelo, Ommen, Vorden, Enter en Hattem. Het leeuwendeel van deze klompen werd gemaakt van peppelhout, hout van de populier. Dit was een waterdichte niet te zware houtsoort. Soms werden ze van het taaiere en meer slijtagebestendige wilgenhout gemaakt; ze waren ook beter waterdicht, maar daarentegen zwaar- 890 RONDOM DALFSEN 42 ▼ ▼ Inkoopprijslijst 1946. Ab Goutbeek op zijn “halfjes” (1943). der aan de voet. De meest gebruikte klomp was de hoge klomp, maar soms had men zo’n hoge wreef, dat bij het passen voor de lengte de klomp ter plekke met een mes bijgewerkt moest worden. Van de onderkant van de kap van de klomp werd hout afgesneden om zodoende de instap te vergemakkelijken. Men kon ook nog kiezen uit modellen met ronde of spitse neuzen. Ook kende men de lage klomp, de zogenaamde trip- of leertjesklomp, die maar een half kapje halverwege over de voet
Page 1 and 2: Rondom Dalfsen Een uitgave van de H
Page 3 and 4: De ijlbode van Rechteren C. van Wel
Page 5 and 6: Een oud Dalfser geslacht G.J. Wijnb
Page 7 and 8: De veeartsenijkunde werd vroeger do
Page 9: In de genoemde periode, waarin dier
Page 12 and 13: Openbare Lagere School Ankum ± 195
Page 16 and 17: had. De kap over de wreef werd verv
Page 18 and 19: Opnieuw in beeld ▼ Openbare Lager

De ijlbode van Rechteren - Atlantis

Create successful ePaper yourself

Delete template?

Save as template?