De ijlbode van Rechteren - Atlantis

In die periode hebben we met veel enthousiasme
samen aan de school gewerkt
en elkaar goed leren kennen.
Aan deze periode en aan het gezin
Vink (voor mijn komst was juist dochter
Aartje geboren) denk ik met veel
plezier terug. Nadat ik in 1960 was
vertrokken, heeft het echtpaar de 12
jaar tot het pensioen van de heer Vink
in Ankum vol gemaakt.
Vanaf het begin moest er gevochten
worden voor de school. De heer Vink
was als belijdend lidmaat van de Hervormde
Kerk een vurig voorstander
van openbaar onderwijs en als zodanig
lid van de Vereniging voor Christelijke
Onderwijzers bij het Openbaar
Onderwijs. Dat kwam goed uit, want
veel gezinnen kozen wel voor openbaar
onderwijs, maar waren tevens
kerkelijk, zodat de leerlingen ’s zondags
grotendeels de zondagsschool
bezochten, eveneens geleid door het
echtpaar Vink.
Het geringe aantal leerlingen en de
achterstandspositie maakten het werken
niet altijd gemakkelijk. Bij ieder
bezoek van de inspecteur wist de heer
Vink deze te bewegen bij de gemeente
te pleiten voor verbeteringen ten aanzien
van banken, kaarten, schilderwerk
enzovoort. Ondanks die verbeteringen
was de school eigenlijk
hoognodig aan vernieuwing toe. Er
waren al plannen in 1950. Toen ik solliciteerde
werd me dat verteld, maar
10 jaar later, net nadat ik was vertrokken,
werd begonnen met de bouw
van het nieuwe schoolgebouw, zodat
ik de ingebruikname niet kon meemaken.
Gelukkig heeft de familie
Vink hier nog van kunnen genieten,
evenals van de nieuwe onderwijzerswoning.
In slechte en goede tijden, de tien jaren
die ik in Ankum was en ook
daarna, was de schoolgemeenschap
onder leiding van de heer Vink een
centrum van activiteiten, waarbij hij
en zijn vrouw, ouders en leerlingen
samenwerkten.
Wat het lesgeven betreft leefden we in
1950 op de grens van de intredende
onderwijsvernieuwing. Zo werd nog
veel aandacht besteed aan schoonschrijven,
hoofdrekenen, zuiver
schrijven en stellen en het niet projectmatige
onderwijs in aardrijkskunde
en geschiedenis. Tafels werden
nog klassikaal opgedreund, er werd
nog schuinschrift onderwezen,
wandkaarten en platen hingen nog
aan de muren ter lering en vermaak.
Maar jaarlijks in de herfst ontstond in
Ankum één heel groot project rond
het sinterklaasfeest. Het schoolgebouw
was voor het eigenlijke feest te
klein, zodat werd uitgeweken naar
een zaaltje in “Het Roode Hert” bij
Massier. Veel lessen stonden in het
teken van de voorbereidingen, want
een bezoek van Sinterklaas werd gekoppeld
aan een grote toneelavond,
waaraan zowel de lagere als de hoogste
klassen een bijdrage leverden.
Stukken moesten worden ingestudeerd
en in de maand december werden
door de leerlingen schitterende,
in schoonschrift geschreven verslagen
gemaakt van deze activiteiten.
Het zou me niet verbazen als hier of
daar nog zo’n verslag bewaard gebleven
is.
Ook aan de jaarlijkse schoolreis werd
in de lessen uitgebreid aandacht besteed.
Alle leerlingen gingen mee, samen
met belangstellende ouders en
888 RONDOM DALFSEN 42
▼
Korfballen op het schoolplein.
▼
Meester Vink december 1961.
dat waren er heel wat. De leerlingen
maakten verslagen en tekeningen.
Handenarbeid en andere bezigheden
deden in die tijd hun intrede in de
school. Het was vooral mevrouw (juffrouw)
Vink die haar talenten hier ten
dienste van de school inzette. Jaren
lang had zij een leerlingenkoor in Ankum,
waarmee ook werd gevolksdanst.