Agora janu. (ilse) - Katholieke Hogeschool Kempen

Hoe ziet u de zaak Dutroux aflopen?
Voor een assisenjury maakt hij natuurlijk
geen kans: de feiten zijn bewezen. Maar
het zou me niet verbazen, mochten ze
hem in Cassatie uiteindelijk vrijspreken
wegens procedurefouten. Dat zou een
kaakslag zijn voor de ouders. Trouwens,
als de lopende geruchten over onderzoeksrechter
Langlois kunnen worden
bewezen, dan moet het volledige dossier
mogelijk opnieuw behandeld worden door
een andere rechter, wat voor hen evenzeer
pijnlijk zou zijn.
Kunt u begrijpen dat sommigen niet
meer in de Belgische justitie geloven?
Absoluut, hoewel ik er zelf nog wel in
geloof. Toen we in 1997 op een zijspoor
zijn gezet, ben ik namelijk Rechten gaan
studeren; ik zit nu in de 3de licentie.
Toegegeven, er was ook een andere reden.
We hadden toen een aantal advocaten
om ons te verdedigen en dat kostte
stukken van mensen. We moeten ondertussen
al een smak geld aan verdedigingskosten
hebben uitgegeven. Gelukkig hadden
wij voor onze verdediging de steun
van onze vakbond, anders was dat een
persoonlijke financiële strop geworden.
Maar zelfs zo ver zouden sommige collega’s
voor eerherstel zijn gegaan. In elk
geval, ik dacht toen: “Als die processen
blijven lopen, moet ik misschien zelf gaan
pleiten.”
Misschien moet je bij het parket
gaan?
Dat zou inderdaad interessant zijn, maar
die mensen verzuipen in het werk: in
Brussel toch. Onderzoeksrechter, daar
zou ik onmiddellijk voor tekenen, vooral
met mijn achtergrond en ervaring. Hoewel,
de toelatingsexamens worden alsmaar
moeilijker en of ik met mijn verleden
in aanmerking zou komen? Het zou
heel wat stof doen opwaaien, ook omdat
ik dan weer zou moeten samenwerken
met oud-collega’s die ons nadien hebben
tegengewerkt.
Wat vindt iemand met uw ervaring
van misdaadreeksen op t.v.?
Ik heb er eerlijk gezegd geen tijd voor. Ik
vertrek ’s morgens voor 6 uur en kom ’s
avonds tussen 20 en 22.30 uur thuis,
afhankelijk van wanneer ik les heb, en dat
is al jaren zo. Bij de politie was het destijds
nog erger: toen kwam ik geregeld niet
naar huis. Ik klopte in het Dutrouxtijdperk
soms meer overuren dan gewone
uren: wij draaiden met periodes dagen
van 14 tot 16 uur, zeven dagen per week
en zes maanden aan een stuk. Wat ook de
frustratie verklaart, als je je met een hele
ploeg volledig hebt gegeven en je onderzoek
wordt stopgezet.
En nu studeer ik dus nog Rechten. Als ik
thuis kom, blok ik nog een paar uurtjes en
’s morgens is het weer vroeg dag. Ook in
het weekend ben ik geregeld met mijn
studie bezig. Nu, Heterdaad leek me vrij
realistisch in tegenstelling tot Miami Vicetoestanden.
Hoe kijkt u terug op onze hogeschool?
Ik ben altijd graag naar de hogeschool
gegaan: de sfeer tijdens mijn eerste jaar
daar in de prefab was uitstekend. En
figuren als Van Canegem, Geyskens,
Moortgat en Cop zijn me altijd bijgebleven.
Mijn HIKempen-diploma heeft deuren
geopend en de taallessen zijn zeer
goed van pas gekomen. Bij de BOB
Brussel waren 9 op de 10 dossiers in het
Frans. Bovendien waren er destijds nog
weinig meertaligen bij de rijkswacht, waardoor
ik ook erg veel naar het buitenland
ben geweest, tot in Argentinië zelfs. Ik wil
hier dus zeker een lans breken voor talen.
Ook studenten Rechtspraktijk moeten
goed weten dat veel bijscholingen, in
Antwerpen of Luik, in het Engels zijn. En
bij grote firma’s is de voertaal dikwijls
Engels. Bovendien zijn er de vele contacten
met de Angelsaksische landen. Bij
PricewaterhouseCoopers ben ik in die korte
tijd al aan mijn derde dossier met de VS
bezig.
Heeft u ten slotte nog goede raad
voor onze bachelors in spe?
Mik zo hoog mogelijk. Als je het meent
aan te kunnen, overweeg na je bachelordiploma
ernstig om ook een mastertitel
te halen aan de universiteit. Je bent
trouwens nooit te oud om te leren. Ik
ben nooit van de schoolbanken afgeweest:
ook voor ik Rechten ging studeren, heb ik
tussendoor allerlei cursussen gevolgd, o.a.
vijf jaar Spaans en specifieke boekhoudkundige
cursussen.
Verder, durf weg van onder die kerktoren.
Ik werk al 17 jaar in Brussel en moet
elke dag opnieuw de files trotseren, maar
ik zou er voor geen geld van de wereld
weg willen. Een nine-to-five mentaliteit
met vaste koffiepauzes en stipt om 5 uur
de deur dicht is zeker niet voor mij
weggelegd.
En ten slotte: bijt van je af, laat je nooit
doen. Hadden wij ons niet verweerd, dan
hadden ze ons levend begraven. De enige
fout die ze hebben begaan, is ons een
aantal maanden op non-actief te zetten:
schorsen konden ze niet, want ze hadden
niets tegen ons. Ze hebben ons met vier
man in een leeg lokaal geduwd met voor
elk een bureau en een stoel, en met
weinig werk om handen. We hebben
onze verdediging dus goed kunnen voorbereiden.
Hartelijk dank voor dit interview en
veel succes in je verdere carrière.
Willem Mees
Daisy Vanvelthoven
Agora HIKempen • 15