Het versierde lichaam v2 - KMKG

Bij de Maori’s is gelaatstatoeage een sacraal gebruik,
voorbestemd voor persoonlijkheden van hoge rang. Elk
individu is identificeerbaar en herkenbaar aan een welbepaald
en persoonlijk motief, weergegeven door het lijnennetwerk.
Soms kan een tatoeage ook symbool staan voor een hele
gemeenschap. Toen de eerste territoriale verdragen werden
afgesloten met de Europeanen plaatsten heel wat Maori-chefs
onderaan de overeenkomsten de patronen van hun moko als
handtekening.
De tatoeëeractiviteit bereikt een hoogtepunt tijdens de
puberteit. In deze levensfase geeft de tatoeage de overgang
aan van het individu naar de volwassenheid en bevestigt
deze ingreep zijn integratie in de sociale orde.
In talrijke traditionele samenlevingen vormt de overgang van
de kindertijd naar de volwassenheid een moeilijke periode die
gepaard gaat met tal van, soms pijnlijke, rituelen: de jongeren
worden bij hun familie weggehaald en leven teruggetrokken.
Op dat moment maken ze kennis met de in hun samenleving
gangbare sociale waarden, met de religieuze voorschriften, en
met de stichtingsmythen van de clan. Ze ondergaan ook
pijnlijke inwijdingsrituelen zoals tatoeage, scarificatie en
doorboring van de oorlel, van de neuswand of van de lip. De
weerstand tegen pijn maakt de geïnitieerde minder kwetsbaar
en bereidt hem voor op de moeilijkheden van een leven als
volwassene. Zo toont hij zijn moed en krijgt hij toegang tot de
gemeenschap. Hij is een man geworden!
Tatoeage speelt tevens een belangrijke rol tijdens de strijd. De
krijger hult zich in een visueel harnas dat de tegenstander
afleidt en uit zijn evenwicht brengt. De motieven
transformeren de uiterlijke kenmerken van zijn lichaam,
verhullen het en boezemen de tegenstander tegelijk angst in.
23