Het versierde lichaam v2 - KMKG

) De tatoeage
Mannen en vrouwen onderwerpen zich sinds mensenheugenis
aan vreemde gebruiken gericht op de onomkeerbare
transformatie van het lichaam: tatoeage (van het Polynesische
woord tatoo, tekening) en scarificatie.
Beide technieken wijzigen het huidweefsel, op definitieve,
maar verschillende wijze. Bij tatoeage worden door lichte
percussie gekleurde pigmenten aangebracht in de huid.
Scarificatie bestaat uit het maken van diepe insnijdingen in de
opperhuid. Er zijn echter ook nog andere verschillen. Zo
veroorzaken scarificaties op een donkere huid een spel van
verhevenheden en inzinkingen. Tatoeages zijn daarentegen
geschikter voor een bleke huid omwille van de
contrastwerking.
Tatoeage in de praktijk
De meest gangbare techniek voor het inbrengen van kleurstof
in de huid is de injectienaald: een traditioneel scherp
uitlopend instrument zoals een houten of metalen naald, een
plantaardige doorn, een visgraat of visschub, een haaientand.
Door herhaalde hamering op het heft van het instrument,
doorboort de punt de huid.
In Zuidoost-Azië gebruikt de tatoeëerder een lange messing
naald voorzien van een tegengewicht waarop een
angstaanjagende mythologische figuur met puntige tanden de
boze krachten afweert.
De door de punt gemaakte gaatjes vormen geen aanhoudende
lijn zodat de tatoeage uit stippen bestaat.
15