witboek ziekenhuisapotheek positie van de ... - Unamec

- Het financieringssysteem stoelt op een
integrale aanpak en aligneert de doelen
van betrokken actoren
De overheid, het ziekenhuis en de arts beogen
kwalitatieve gezondheidszorg aan te bieden. De
overheid heeft als bijkomend doel de kosten voor de
samenleving te beheersen en een zo goed mogelijke
zorg aan te bieden binnen het vastgelegde budget. Het
ziekenhuis zelf wil de eigen middelen eveneens zo
efficiënt mogelijk inzetten om betere zorg aan te
bieden en zich zo te onderscheiden in het
ziekenhuislandschap. De overheid stelt jaar per jaar
het budget scherper wat de ziekenhuizen blijvend
onder druk zet. Wanneer efficiëntiewinsten niet
toereikend zijn voor de ziekenhuizen om aan deze
financiële uitdagingen tegemoet te komen, kan dit
leiden tot ongewenste neveneffecten, zoals bv.
manipulatie van de registratie of maximaal
aanrekenen. Een continue kostenvermindering kan
bovendien leiden tot servicevermindering, en in het
ultieme geval – wanneer bepaalde pathologieën
ondergefinancierd zijn – zelfs tot preferentiebeleid of
patiëntenselectie. Een systeem, waarbij ziekenhuizen
voor hun inspanningen worden beloond en de
financiële meerwaarde kunnen herinvesteren in het
eigen ziekenhuis, moedigt het ziekenhuis effectief aan
tot duurzame procesverbeteringen.
Het financieringssysteem aligneert eveneens de
doelen van de arts en het ziekenhuis. De arts wordt
momenteel betaald per prestatie en ervaart aldus de
financiële stimulans om behandelingen voor te
schrijven (Fee For Service). Dit staat haaks op het
forfaitaire systeem dat het ziekenhuis onderwerpt
aan nauwgezette budgetcontrole. Divergerende
stimulansen, intrinsiek geïntroduceerd door het
systeem, leiden tot discussies en conflicten.
De arts wordt daarnaast geresponsabiliseerd om
correct te registreren. Slechte registratie leidt immers
31
tot een onderschatting van actueel gebruik, wat
uiteindelijk leidt tot onderfinanciering van het
ziekenhuis. Wanneer de arts mee
verantwoordelijkheid draagt voor het budgettaire
evenwicht van het ziekenhuis, kunnen beide doelen
naar elkaar convergeren.
Kortom, het financieringssysteem moet een
evenwicht vinden tussen de uiteenlopende
belangen van verschillende actoren. Eveneens moet
het financieringssysteem vanuit een systeemvisie
worden benaderd. Kostenreducties in één dienst
kunnen immers leiden tot hogere kosten in een ander
departement en omgekeerd, zoals de trade-off tussen
kortere ligduur versus duurdere geneesmiddelen
duidelijk maakt. Bovendien hoort de focus in
toenemende mate te liggen op gezondheidswinst of
levenskwaliteit, weg van een prestatie-georiënteerd
vergoedingssysteem. Kwaliteit van zorg kan als
indicator worden opgenomen in het
financieringssysteem. Het KCE rapport (2009)
bediscussieert de voordelen, nadelen en haalbaarheid
van ‘Pay For Quality’ implementatie in België.
Duidelijke, eenduidige visie op
financiering
De uiteindelijke financiering van de apotheek is
afhankelijk van de globale ziekenhuisfinanciering en
dient aldus zo te worden geëvalueerd. Een duidelijke,
eenduidige visie op het globale financieringsmodel is
nodig, zodat alle departementen en diensten een fair
en werkbaar werkbudget krijgen. De apotheek
ontvangt een gepaste vergoeding voor zowel
farmaceutische producten, diensten als ingebrachte
knowhow.
Samenwerking en uitbesteding
Budgettaire druk en wijzigingen in het wettelijk
kader, zoals de PIC/S normering en de regelgeving op