daniela staat er alleen voor - Linda de Waart
daniela staat er alleen voor - Linda de Waart
daniela staat er alleen voor - Linda de Waart
You also want an ePaper? Increase the reach of your titles
YUMPU automatically turns print PDFs into web optimized ePapers that Google loves.
[kop] ‘Het leven is zwaar. Te zwaar <strong>voor</strong> hem’<br />
Tij<strong>de</strong>ns haar studie in Duitsland ontmoet <strong>de</strong> Chileense Daniela Navarrete (33) <strong>de</strong> lief<strong>de</strong><br />
van haar leven. Hij w<strong>er</strong>kt bij Cirque du Soleil en samen reizen ze van stad naar stad,<br />
zond<strong>er</strong> v<strong>er</strong>plichtingen en genietend van <strong>de</strong> vrijheid en het avontuur. Maar als hun<br />
twee<strong>de</strong> kind <strong>er</strong>nstig gehandicapt t<strong>er</strong> w<strong>er</strong>eld komt, houdt hij het <strong>voor</strong> gezien. Daniela<br />
<strong>staat</strong> <strong>er</strong> <strong>alleen</strong> <strong>voor</strong>.<br />
Daniela: “And<strong>er</strong>half jaar gele<strong>de</strong>n had ik dit v<strong>er</strong>haal niet kunnen v<strong>er</strong>tellen zond<strong>er</strong> in huilen uit<br />
te barsten. Het <strong>de</strong>ed te veel pijn. En ik zat vol vragen. Waarom was hij zo egoïstisch geweest?<br />
Hoe kon hij <strong>voor</strong> zichzelf kiezen en mij en <strong>de</strong> kind<strong>er</strong>en in <strong>de</strong> steek laten? Bang was ik ook:<br />
had ik wel <strong>de</strong> juiste keuze gemaakt? Een nieuwe start te maken met mijn zoon Dyuta (11) en<br />
mijn docht<strong>er</strong> Zola (5)? Alleen in een vreemd land waarvan ik <strong>de</strong> taal niet sprak en waarin ik<br />
alles nog moest opbouwen en ont<strong>de</strong>kken? Inmid<strong>de</strong>ls heb ik <strong>de</strong> antwoor<strong>de</strong>n. Ik weet dat het <strong>de</strong><br />
juiste keuze was. Hi<strong>er</strong> kunnen we bouwen aan een bet<strong>er</strong>e toekomst. Dit is ons thuis.<br />
Ik ben amp<strong>er</strong> twintig jaar oud als ik in München stu<strong>de</strong><strong>er</strong> en op zoek ben naar een bijbaantje.<br />
Een vriendin v<strong>er</strong>telt me dat Cirque du Soleil in <strong>de</strong> stad is: ze zoeken plaatsaanwijz<strong>er</strong>s. Tij<strong>de</strong>ns<br />
een ‘dress rehearsal’ raak ik gegrepen. De <strong>voor</strong>stelling is a<strong>de</strong>mbenemend mooi. Zoiets<br />
prachtigs heb ik nog nooit gezien. Acht<strong>er</strong> het circus gaat een enorme organisatie schuil<br />
waarbij zek<strong>er</strong> 150 w<strong>er</strong>knem<strong>er</strong>s zijn betrokken. Technici, keukenp<strong>er</strong>soneel, producenten,<br />
boekhoud<strong>er</strong>s, musici, artiesten. Het is een aparte, nieuwe w<strong>er</strong>eld die me intrige<strong>er</strong>t. Dan<br />
ontmoet ik een van <strong>de</strong> koks: <strong>de</strong> Holland<strong>er</strong> Pim. Een aantrekkelijke v<strong>er</strong>schijning met zijn<br />
hoogblon<strong>de</strong> haar en bijna twee met<strong>er</strong> lengte. Ik val als een blok <strong>voor</strong> zijn ongebon<strong>de</strong>nheid,<br />
zijn avontuurlijke mentaliteit en ook <strong>voor</strong> zijn spannen<strong>de</strong> leven. Na twee maan<strong>de</strong>n v<strong>er</strong>trekt het<br />
circus naar B<strong>er</strong>lijn. Pim vraagt of ik met hem meega. ‘Ja!’ roep ik volmondig. Dit avontuur<br />
wil ik niet missen.<br />
Onv<strong>er</strong>wachts zwang<strong>er</strong><br />
We wonen ov<strong>er</strong>al en n<strong>er</strong>gens, in hotels en appartementen. Ied<strong>er</strong>e nieuwe stad betekent<br />
v<strong>er</strong>and<strong>er</strong>ing: nieuwe impulsen, een nieuwe taal, nieuwe mensen en een nieuwe cultuur. Ik<br />
v<strong>er</strong>dien mijn geld in het circus als technisch secretaresse. We lei<strong>de</strong>n een luxe leven, v<strong>er</strong><br />
v<strong>er</strong>wijd<strong>er</strong>d van <strong>de</strong> realiteit. Ik hoef niet bezig te zijn met een hypotheek, koken of<br />
boodschappen. Alles is g<strong>er</strong>egeld. We leven in een sprookjesw<strong>er</strong>eld en genieten intens.<br />
Na twee jaar raak ik onv<strong>er</strong>wachts zwang<strong>er</strong> van Dyuta. Pim en ik zijn dolblij. We maken ons<br />
geen zorgen ov<strong>er</strong> <strong>de</strong> consequenties die dat misschien met zich meebrengt. Vooruit kijken<br />
hebben we nog nooit gedaan, dus nu doen we dat ook niet.<br />
Ik beval in een ziekenhuis in Ned<strong>er</strong>land, dicht bij <strong>de</strong> familie van Pim. Na vijftien minuten<br />
p<strong>er</strong>sen, heb ik al een baby in mijn armen. Ik v<strong>er</strong>baas me ov<strong>er</strong> <strong>de</strong> o<strong>er</strong>kracht die in me los komt.<br />
Wat is zo’n bevalling een bijzond<strong>er</strong>e belevenis. Dat het ook wel eens heel and<strong>er</strong>s loopt, komt<br />
niet in me op. Ik <strong>de</strong>nk dat dit normaal is, dat het zo hoort te zijn; soepel, snel, gemakkelijk.<br />
Na negen dagen k<strong>er</strong>en we t<strong>er</strong>ug. Oppas is altijd gemakkelijk te regelen in het circus en Pim en<br />
ik pakken zond<strong>er</strong> problemen ons w<strong>er</strong>k we<strong>er</strong> op. Dyuta ontwikkelt zich als een open en sociaal<br />
mannetje. Hij heeft Ned<strong>er</strong>landse, Spaanse, Russische, Chinese, Franse en Engelse vriendjes<br />
en vriendinnetjes. Ze begrijpen elkaar: om te spelen, hoef je niet <strong>de</strong>zelf<strong>de</strong> taal te spreken.<br />
Maar als hij drie wordt, staan we <strong>voor</strong> een dilemma. Dyuta moet naar school en hij mag niet<br />
naar <strong>de</strong> circusschool. Die is <strong>alleen</strong> <strong>voor</strong> artiesten en hun gezinnen… Krom en discrimin<strong>er</strong>end<br />
ind<strong>er</strong>daad. Jamm<strong>er</strong> genoeg blijven regels, regels en <strong>voor</strong> ons geldt geen uitzond<strong>er</strong>ing. We<br />
besluiten ons te gaan settelen in Santiago, Chili.<br />
Zorgen
Al snel vind ik een goe<strong>de</strong> baan als artistiek fotoproducent en organise<strong>er</strong> ik v<strong>er</strong>schillen<strong>de</strong><br />
kunstprojecten. Na een tijdje vindt ook Pim we<strong>er</strong> w<strong>er</strong>k als kok. Ons leven is nog steeds<br />
zorgeloos als ik opnieuw zwang<strong>er</strong> raak. Van een meisje dit ke<strong>er</strong>. Op het moment dat ik moet<br />
bevallen, meld ik me in het ziekenhuis in Santiago. Ik v<strong>er</strong>wacht dat ik binnen een uur we<strong>er</strong><br />
buiten sta met een baby, net zoals bij Dyuta. Helaas blijkt dat een illusie dit ke<strong>er</strong>.<br />
Zola ligt in een stuit met <strong>de</strong> navelstreng drie ke<strong>er</strong> om haar hals gewikkeld. Als <strong>de</strong> arts komt, is<br />
<strong>er</strong> geen tijd me<strong>er</strong> <strong>voor</strong> een keiz<strong>er</strong>sne<strong>de</strong>; Zola’s beentjes zijn al buiten. Ze móet <strong>er</strong> meteen uit.<br />
Ik krijg een knip en p<strong>er</strong>s als een gek. Zodra ze geboren is, weten we direct dat het helemaal<br />
mis is. Het lijkt alsof Zola halfdood is. Ze is wit, huilt niet en beweegt <strong>alleen</strong> vanaf haar<br />
heupen naar bene<strong>de</strong>n. Het zuurstoftekort heeft een <strong>de</strong>el van haar h<strong>er</strong>senen beschadigd. Als ze<br />
het al ov<strong>er</strong>leeft zal Zola nooit kunnen lopen en praten. Ze wordt ov<strong>er</strong>gebracht naar <strong>de</strong><br />
Intensive Care waar haar lichaamsfuncties wor<strong>de</strong>n ov<strong>er</strong>genomen door all<strong>er</strong>lei ingewikkel<strong>de</strong><br />
machines. Ze wordt bea<strong>de</strong>md en gevoed via een son<strong>de</strong>. Met mijn borsten vol melk en een lijf<br />
vol hormonen weet ik niet wat ik met mijn emoties moet. Ik ben v<strong>er</strong>ward, intens v<strong>er</strong>drietig en<br />
doodsbang. We hebben ons <strong>voor</strong>b<strong>er</strong>eid op het grote geluk dat dit kindje met zich mee zou<br />
brengen. En ineens <strong>staat</strong> dat geluk op losse schroeven. Wat <strong>staat</strong> ons allemaal nog te wachten?<br />
Voor het e<strong>er</strong>st in mijn leven maak ik me zorgen.<br />
Te zwaar<br />
Na tien dagen doet Zola haar ogen open en trekt ze haar mond in een soort glimlach. Ze leeft!<br />
We zijn ontzettend blij. Euforisch bijna. Ze wordt steeds st<strong>er</strong>k<strong>er</strong> tot ze uitein<strong>de</strong>lijk zelf kan<br />
drinken en ze mee naar huis mag. De e<strong>er</strong>ste twee jaar sjouwen we van ziekenhuis naar<br />
ziekenhuis, van th<strong>er</strong>apie naar th<strong>er</strong>apie. Allemaal nodig om haar te l<strong>er</strong>en omgaan met haar<br />
conditie. Cognitief ontwikkelt ze zich normaal <strong>alleen</strong> bep<strong>er</strong>kt haar lichaam haar in het<br />
communic<strong>er</strong>en. We zien dat haar ogen vol v<strong>er</strong>halen zitten. V<strong>er</strong>halen die ze niet kan v<strong>er</strong>tellen.<br />
Ze is een gevangene in haar eigen lichaam, als oud<strong>er</strong>s staan we machteloos. Van een<br />
Ned<strong>er</strong>landse kind<strong>er</strong>neuroloog horen we dat in Ned<strong>er</strong>land comput<strong>er</strong>s ontwikkeld wor<strong>de</strong>n die<br />
met <strong>de</strong> ogen bediend kunnen wor<strong>de</strong>n, speciaal <strong>voor</strong> mensen zoals Zola. Op die mani<strong>er</strong> kunnen<br />
ze toch communic<strong>er</strong>en. ‘Dat is het!’, zeg ik tegen Pim. Dat wil ik <strong>voor</strong> Zola. Alleen Pim lijkt<br />
het gevecht te willen opgeven. Hij wendt zich steeds me<strong>er</strong> van ons af. Het leven is zwaar. Te<br />
zwaar <strong>voor</strong> hem. Hij is ontevre<strong>de</strong>n en hunk<strong>er</strong>t naar zijn vrijheid. Als hij uitein<strong>de</strong>lijk ook nog<br />
zijn baan v<strong>er</strong>liest, is <strong>de</strong> misère compleet. Op dat moment is Cirque du Soleil in Mexico. Pim<br />
v<strong>er</strong>telt me dat hij het circus mist. Hij wil t<strong>er</strong>ug naar zijn ou<strong>de</strong> leven. Voor zíjn zelfv<strong>er</strong>trouwen.<br />
En zíjn geluk. Voor hem stem ik toe in een long distance-relatie. Ik wil niet dat hij ongelukkig<br />
is dus blijf ik thuis bij <strong>de</strong> kind<strong>er</strong>en en laat hem gaan. Ik <strong>de</strong>nk dat het iets tij<strong>de</strong>lijks is. Dat hij<br />
uitein<strong>de</strong>lijk <strong>voor</strong>goed bij ons t<strong>er</strong>ugkomt. Het duurt even <strong>voor</strong> ik besef dat hij niet van plan is<br />
dat ooit te doen. Vanaf nu sta ik <strong>er</strong> <strong>alleen</strong> <strong>voor</strong>.<br />
Naar Ned<strong>er</strong>land<br />
Ik ga door met mijn zoektocht naar een bet<strong>er</strong> leven <strong>voor</strong> Zola en besluit om met <strong>de</strong> kind<strong>er</strong>en<br />
naar Ned<strong>er</strong>land te emigr<strong>er</strong>en. De omstandighe<strong>de</strong>n <strong>voor</strong> gehandicapte kind<strong>er</strong>en zijn hi<strong>er</strong><br />
stukken bet<strong>er</strong>. Bovendien hoop ik dat Zola via die speciale comput<strong>er</strong> kan l<strong>er</strong>en<br />
communic<strong>er</strong>en. Mijn schoonvad<strong>er</strong> woont in een groot huis. Ik vraag hem of we een p<strong>er</strong>io<strong>de</strong><br />
bij hem mogen wonen zodat ik <strong>de</strong> tijd heb om een baan te vin<strong>de</strong>n, een huis en scholen <strong>voor</strong> <strong>de</strong><br />
kind<strong>er</strong>en. Hij vindt het prachtig en kijkt uit naar onze komst. Pim is weg met het circus en<br />
neemt niet <strong>de</strong> moeite ons te helpen. Steeds st<strong>er</strong>k<strong>er</strong> voel ik <strong>de</strong> machteloosheid en frustratie. Ik<br />
voel me acht<strong>er</strong>gelaten met twee kind<strong>er</strong>en en word steeds boz<strong>er</strong> ov<strong>er</strong> zijn egoïsme. Als ik hem<br />
dat v<strong>er</strong>tel zegt hij: ‘We leven ied<strong>er</strong> ons eigen leven. Zo gaat het toch prima?’ Maar dat gaat<br />
het niet. Long distance w<strong>er</strong>kt niet <strong>voor</strong> mij. Mijn i<strong>de</strong>e van een relatie is dat je <strong>er</strong> <strong>voor</strong> elkaar<br />
bent in goe<strong>de</strong> en in slechte tij<strong>de</strong>n. Pim is <strong>er</strong> <strong>alleen</strong> in goe<strong>de</strong> tij<strong>de</strong>n. Zodra het iets te moeilijk
wordt, vlucht hij weg. Hij blijft <strong>de</strong> eeuwige vrijbuit<strong>er</strong>, t<strong>er</strong>wijl ik klaar ben <strong>voor</strong> het volwassen<br />
leven. En zijn losbandigheid past daarin niet me<strong>er</strong>. Onze gedachten zijn te v<strong>er</strong>schillend. We<br />
zien <strong>de</strong> dingen vanuit een and<strong>er</strong> p<strong>er</strong>spectief, groeien uit elkaar. Het betekent het ein<strong>de</strong> van<br />
onze relatie.<br />
Met twee koff<strong>er</strong>s en twee kind<strong>er</strong>en kom ik naar Ned<strong>er</strong>land en trek ik in bij mijn schoonvad<strong>er</strong>.<br />
Binnen tien maan<strong>de</strong>n heb ik alles op <strong>de</strong> rit. Een goe<strong>de</strong> baan op het hoofdkantoor van Cirque<br />
du Soleil, een huis, een auto en scholen <strong>voor</strong> <strong>de</strong> kind<strong>er</strong>en. Van niets heb ik mezelf omhoog<br />
gevochten naar iets. Ik begrijp nog steeds niet waarom Pim dat niet lukte in Chili. Het enige<br />
dat je <strong>er</strong><strong>voor</strong> nodig hebt, is doorzettingsv<strong>er</strong>mogen.<br />
Documentaire<br />
We wonen nu twee jaar in Ned<strong>er</strong>land. Mijn zoon heeft veel vrien<strong>de</strong>n en het gaat goed met<br />
hem op school. En Zola bedient een speciale comput<strong>er</strong> waarmee ze via plaatjes en<br />
pictogrammen communice<strong>er</strong>t. De e<strong>er</strong>ste ke<strong>er</strong> dat het haar lukte, huil<strong>de</strong> ik van ontro<strong>er</strong>ing. Mijn<br />
docht<strong>er</strong> straalt sinds ze met ons kan praten. Ze lacht veel, is blij. Ik vind het geweldig om te<br />
zien dat mijn kind<strong>er</strong>en zich lekk<strong>er</strong> voelen en ben apetrots op hen. Bij mijzelf hebben angst,<br />
boosheid en v<strong>er</strong>driet plaats gemaakt <strong>voor</strong> acceptatie. Ik ben een geduldig<strong>er</strong>, volwassen<strong>er</strong> mens<br />
gewor<strong>de</strong>n en ik neem het leven zoals het komt. Ik heb <strong>de</strong> rust gevon<strong>de</strong>n, voel me gelukkig.<br />
Door <strong>de</strong> kind<strong>er</strong>en heb ik gele<strong>er</strong>d wat echte lief<strong>de</strong> is. Die lief<strong>de</strong> is mijn drijfve<strong>er</strong>. Het v<strong>er</strong>st<strong>er</strong>kt<br />
mijn inn<strong>er</strong>lijke kracht en geeft me moed. Moed om te vechten en door te gaan. En kracht om<br />
<strong>de</strong> beste keuzes te maken <strong>voor</strong> mij en mijn kind<strong>er</strong>en. Die inn<strong>er</strong>lijke kracht is ook wat me boeit<br />
in and<strong>er</strong>en. Het inspire<strong>er</strong>t me zodanig dat ik <strong>er</strong> een documentaire ov<strong>er</strong> wil maken. Ov<strong>er</strong><br />
gewone mensen die na een ongeluk moeten revalid<strong>er</strong>en. Die plotseling hun draai moeten<br />
vin<strong>de</strong>n in een totaal nieuwe situatie, in een totaal and<strong>er</strong> leven. Heb je <strong>de</strong> lief<strong>de</strong>, dan heb je ook<br />
<strong>de</strong> kracht om dat nieuwe leven te accept<strong>er</strong>en. Zo vind je je geluk we<strong>er</strong> t<strong>er</strong>ug. Het mooie is:<br />
alle antwoor<strong>de</strong>n die je zoekt, zitten in jezelf. Ook als je leven van het ene op het and<strong>er</strong>e<br />
moment v<strong>er</strong>and<strong>er</strong>t en je helemaal opnieuw moet beginnen, vind je <strong>de</strong> kracht in jezelf.”<br />
[kad<strong>er</strong>]<br />
Voor haar documentaire is Daniela op zoek naar bijzond<strong>er</strong>e v<strong>er</strong>halen van mensen die na<br />
een ongeluk we<strong>er</strong> een nieuw leven moesten opbouwen. Heb jij dit meegemaakt en wil je<br />
je v<strong>er</strong>haal v<strong>er</strong>tellen? Mail dan naar v<strong>er</strong>halen2010@gmail.com
Change language