LESMAP Indios no Brasil - KMKG

In veel traditionele gemeenschappen is
de overgang van kind naar volwassene
een moeilijke periode die voorafgegaan
wordt door een tijd in afzondering. De
jongen moet de sociale waarden, de
religieuze regels en de ontstaansmythen
van de clan leren en enkele pijnlijke
rituelen ondergaan zoals het tatoeëren,
scarificatie* en het doorboren van oren,
neustussenschot of lippen. De jongere
bouwt zo weerstand tegen pijn op die
hem minder kwetsbaar zal maken voor
de beproevingen die het verdere leven
nog zal brengen. Op deze manier toont
hij zijn moed en wordt hij een volwaardig
lid van de gemeenschap.
een zware beproeving
De Wayana hebben een toch wel
bijzonder overgangsritueel: de
maraké proef. De jonge mannen
die deelnemen aan het ritueel
krijgen op verschillende plaatsen
van het lichaam een doosje met
enkele honderden levende mieren
en wespen geplaatst. De pijn van
de beten en steken is intens, bijna
ondraaglijk. Deze proef moet zowel
de zintuigen aanscherpen, als moed
en uithoudingsvermogen bijbrengen.
De jongere verandert omdat hij
de levenskracht van de dieren
opneemt. Na de rite is hij sterker,
een betere jager en zal hij ook goede
nakomelingen hebben.
4.2. het dorp
Omdat de indianen hun woningen
aanpassen aan de natuurlijke omgeving
verschillen deze per regio. Zo zijn er
ronde, veelhoekige of rechthoekige
huizen, al dan niet op palen. Het
traditionele huis is gebouwd uit
natuurlijke materialen en bestaat uit een
houten structuur, samengehouden door
lianen, met een dak uit palmbladeren of
boomschors. De muren zijn bedekt met
bamboe of klei.
Meestal worden dorpen in de buurt
van water gebouwd, weg van het
overstromingsgebied en vlak bij goede
gronden om te bewerken. De grootte
van het dorp en de periode dat het
bewoond wordt, zijn o.m. afhankelijk
van de vruchtbaarheid van de velden,
rondwarende ziekten en oorlogen
tussen verschillende groepen. Over het
algemeen wordt een dorp om de 5 jaar
verplaatst.
Bepaalde volkeren verkiezen een seminomadisch
leven en trekken geregeld het
bos in om te jagen of te vissen, waarbij
ze in tijdelijke onderkomens leven.
De sociale organisatie van de
gemeenschap wordt weerspiegeld in de
structuur van het dorp.
De Gê bouwen hun woningen rond een
centraal plein dat dienst doet als sociale
en religieuze ruimte. In het midden
daarvan staat het mannenhuis dat een
23
essentiële rol speelt in het culturele
leven van de indianen. Vrouwen worden
absoluut niet toegelaten! Het is de
plaats waar mannen samenkomen om
zich te ontspannen, maar het is vooral
daar dat de politiek van de gemeenschap
besproken en gevoerd wordt. Het huis
speelt ook een belangrijke religieuze rol:
de ceremonies worden er voorbereid en
spelen zich er ook deels af. Hier ontvangt
men tevens de bezoekers.
> Yanomamidorp © Mário Vilela