Teamwork Jos ontmoet Jet Inspiratie en passie Buurtzorg vijf jaar

Praten als remedie
Als medewerker van Buurtdiensten helpt
psychologiestudent Kees Zwart (22) cliënten
van Buurtzorg met dagelijkse dingen, zoals
boodschappen doen en afwassen. Voor Gerard
van der Maaden zijn de gesprekken het
belangrijkst. Buurtdiensten is een aanvullende
onderdeel van Buurtzorg.
Voordat ik binnen gelaten word, laat ik de
telefoon even overgaan. Gerard (68) vindt het
fijn om zeker te weten dat ik het ben. Op deze
plek huist zijn familie al generaties lang. Nu is
hij al een tijdje alleen. Enkele hersenbloedingen,
kort na elkaar, hebben zijn spraakvermogen
ernstig aangetast. Dat maakt alledaagse
zaken ineens tot moeilijke opgaven. Even een
telefoontje plegen, een praatje met de buurman
of gewoon even iets uitleggen aan een voorbijganger:
dat gaat allemaal niet meer.
Maar de motivatie tot verbetering is er. Gerard
volgt diverse specialistische therapieën en neemt
voorgeschreven medicatie nauwgezet in. De
conclusie is echter steeds: blijven praten, dat is
het allerbelangrijkst.
En praten is wat we doen. Over onze bezigheden
van vroeger, onze toekomstplannen, of
gewoon over de voetbalwedstrijd van een dag
eerder. Wanneer iets me niet duidelijk is, laat ik
dit direct merken. Het opschrijven van woorden
is een handige methode om samen te komen tot
een goed gesprek. Door het regelmatige contact
zijn we intussen goed op elkaar afgestemd.
Ook met de buurtbewoners is regelmatig
contact. En hoe dat gaat! Op elke straathoek is
wel een bekende. Voor fruit gaan we naar ons
vaste mannetje op de eerste hoek van de
Amsterdamse Ten Kate markt. We schudden
winkeliers de hand en bij de tramconducteur
staan we op de eerste rij. Op vrijdag is er ‘de
soos’, waar gezellig de week wordt doorgenomen.
Allemaal sociale bezigheden die voor een cliënt
als Gerard essentieel zijn voor het onderhouden
van een band met zijn vertrouwde omgeving.
Voor de praktische uitvoering is er de menselijke
aanpak van Buurtdiensten. Een onmisbare
schakel in het zorgstelsel.
Buzz
In Zweden heet het Granvård
Buurtzorg gaat de grens over. Het eerste buitenlandse team is deze
maand begonnen in Zweden, met Mona Lindström als drijvende
kracht. Ze start met twee collega’s in het stadje Bålsta, op zo’n
vijftig kilometer van Stockholm. Mona woonde en werkte zes jaar in
Nederland, waarvan het laatste jaar bij Buurtzorg. Ze keek daar de
kunst af, waarna ze terugkeerde naar haar vaderland. “Hier gaan
we Grannvård heten, onze vertaling van Buurtzorg. We moeten
wel vertalen, want ons woord ‘sorg’ betekent ‘rouw’.”
Buurtzorg wil nog meer teams oprichten in het buitenland. En als
het aan Mona ligt, blijft het in Zweden ook niet bij één team. Ze
wil op den duur parttime gaan werken als coach, zodat ze meer
mensen voor Buurtzorg kan werven en opleiden. “Als team ben je
zelfsturend, waardoor iedereen zich meer verantwoordelijk voelt
voor goede zorg. Het bevordert de samenwerking in het team en
je krijgt een goede relatie met cliënten doordat je ze vaak ziet.
Dat is een mooi concept.”
Buurtzorg in cijfers
• bijBuurtzorgwerken4100vrouwenen30mannen
• elkemaandkomenergemiddeld150collega’sbij
• 65%isverpleegkundigeofwijkverpleegkundige
• BenWentinkisdeeerstecoachenvanafhetbegin“deman”
achterJos
• circa90%werktparttime
• Joopkoek,departnervanMaritdeJong(deallereerstepatient)
iswijkziekenverzorgendegewordenensymboolvanBuurtzorg
• gemiddeldeleeftijdvanmedewerkersis48jaar
• dejongstemedewerkeris20jaarendeoudste64
• ongeveer45.000cliëntentussen0en105jaaroud
• deeerstemedewerkervanBuurtzorgisEdithMolenkampuit
Enschede.Vijfjaarindienst!