Teamwork Jos ontmoet Jet Inspiratie en passie Buurtzorg vijf jaar

More documents

Recommendations

Info

Informatiebijeenkomst Gouda 2007 Almelo de hele 5 jaar Opening hoofdkantoor 2007 Bornsestraat 2008 Kerstmis 2007 Nootdorp 2008 JOSSY! • 74 Het principe is eigenlijk heel simpel. Iemand is ziek, oud of hulpbehoevend. Hij wil het liefst thuis blijven wonen maar kan dat niet meer alleen. Er is hulp nodig. Vroeger had je daar een wijkverpleegkundige voor. Die zorgde er ook nog eens voor dat andere dingen geregeld werden door familie of buren. In de loop der jaren is echter een hele industrie ontstaan rond de wijkverpleging. Steeds meer organisaties fuseerden en werden groter en groter. Ze kregen uitgebreide raden van bestuur, talloze directeuren, regiomanagers, teamleiders die alles organiseerden, coördineerden en zich veel bezig hielden met vergaderen. Ergens onderaan heb je dan de mensen die het eigenlijke werk doen. Die op hun fietsje door de regen naar hun cliënt gaan om medicijnen te geven, een terminale cliënt te wassen of soms alleen maar voor een praatje of om te kijken of alles goed gaat. Ze zijn bijna onbetaalbaar geworden door al die overhead. Moeten luisteren naar hun leidinggevende en hebben nauwelijks tijd voor wat aandacht of een praatje. Spirit Jos de Blok en Gonnie Kronenberg zijn een paar apart. Een jaar of zes geleden was hun ongenoegen over de situatie in thuiszorgland zo groot geworden dat ze ontslag namen. Ze besloten een nieuwe organisatie op te richten. In een kantoortje aan huis. Met een beetje geld van de bank, geen personeel maar een enorme spirit om iets te gaan veranderen. Buurtzorg is nu een van de grootste organisaties van Nederland als het gaat om wijkverpleging. Een van Jos’ eerste vakantiebaantjes was een job in een ziekenhuis. Na de middelbare school deed hij HEAO, een opleiding tot manager. Hij wist al snel dat hij daar niet gelukkig van zou worden. Hij wilde de verpleging in. “Je kan heel snel iets voor iemand betekenen. Iedere patiënt heeft zijn eigen verhaal, die diversiteit sprak me enorm aan. Na mijn opleiding ben ik na een aantal jaren ziekenhuis de thuiszorg
ingegaan. De wijk in. Dat vond ik helemaal het paradijs. Je was vrij, kon je eigen tempo bepalen en was overal welkom. Wel was het zo dat mijn ideeën over economie me parten bleven spelen. Hoe kun je dingen efficiënter doen en goedkoper? Hoewel in die tijd de verspilling nog reuze meeviel.” Gonnie kwam uit een hele andere hoek. Ze had niets te maken met verpleging. Ze deed na haar atheneum een secretaresseopleiding en kwam in Groningen terecht bij het ministerie van Onderwijs. Pas toen ze in 1988 bij een kruisvereniging ging werken kwam ze met de zorg in aanraking. En met de eerste golven van fusies. Ze verhuisde van de ene functie naar de andere, van de ene directeur naar de volgende. “Ik kreeg daar in 2000 genoeg van en besloot om te solliciteren naar een andere functie, die van opleidingscoördinator. Maar dat paste kennelijk om een of andere reden niet in hun plaatje en ik werd niet aangenomen. Ik was daar zo teleurgesteld over dat ze een andere functie voor me bedachten. Ik mocht voor de directeur innovaties gaan werken. Ik heb toen bedongen dat ik na drie maanden mocht beslissen of ik dat echt wel wilde. Maar een gesprek daarover heb ik nooit meer aangevraagd want die directeur, dat was Jos.” Managementlagen De organisatie waar Jos en Gonnie voor werkten had vijfduizend mensen in dienst, een raad van bestuur van drie man, dertien directeuren en twee managementlagen met een veelvoud aan kantoorpersoneel. Jos: “Als directeur innovatie heb ik voorgesteld om de boel te reorganiseren. Ik zei dat het met drie directeuren veel beter zou gaan en dat de teams meer zelfstandigheid zouden moeten krijgen. Maar ze wilden er niet aan. Gonnie en ik hadden het heel gezellig met elkaar en zijn uiteindelijk, ja, ja, heel stereotiep, ook een stel geworden. In januari 2006 hebben we zelf maar het goede voorbeeld gegeven en zijn we opgestapt.” GONNIE:“MAAR EEN GESpREK DAAROvER HEB IK NOOIT MEER AANGEvRAAGD WANT DIE DIRECTEUR, DAT WAS JOS.” Gonnie: “We begonnen met niets. Onze omzet was het eerste jaar maar een paar honderd euro. In het begin deed ik alle administratie handmatig. Aanvankelijk waren we met vier mensen maar we zijn uiteindelijk met z’n tweeën overgebleven. We hadden één laptop.” Jos: ”Ja, Gonnie was erg zuinig. Er kon geen tweede computer van af. We hadden er toch al één? We woonden in een ruim huis, een oude tandartspraktijk, daar hebben we ons kantoor ingericht. We hadden een vijfjarenplan gemaakt want we wisten zeker dat onze formule aan zou slaan. De wijkverpleegkundigen en wijkziekenverzorgenden centraal. Ze zo zelfstandig mogelijk laten werken, zonder bazen of managers die zich met hun werk bemoeiden, dat was ons motto. En dat sprak enorm aan. Want er was een grote onvrede in de thuiszorg. Mensen die heel verdrietig waren dat ze hun beroep niet meer behoorlijk konden uitvoeren.” Groeiende omzet Het ging allemaal vanzelf. Door de publiciteit die Jos en Gonnie kregen, kwamen er steeds meer werkers in de thuiszorg die zich bij Buurtzorg wilden aansluiten. Jos ging er dan op af. Met de auto naar Limburg of Groningen en dan ’s avonds bij iemand thuis het hele verhaal doen. Als er dan een groepje mensen was dat besloot mee te doen, regelden ze vanuit ‘hoofdkantoor keukentafel’ geld om een ruimte te huren en de salarissen te betalen. Meer was eigenlijk niet nodig. Ja, cliënten natuurlijk. Maar ook daar leek geen gebrek aan omdat steeds meer huisartsen op de hoogte raakten van de directe en professionele benadering van Buurtzorg Nederland. Gonnie: “De omzet groeide. In 2006 nog 549 euro, in 2007 was dat al een miljoen, in 2008 11 miljoen, en nu in 2011 gaan we de 125 miljoen halen. We zijn met 4200 medewerkers en elke maand komen er tien tot vijftien teams bij.” Op het hoofdkantoor in Almelo zitten niet meer dan 25 mensen. Die doen daar alle noodzakelijke administratie. De reguliere organisaties hebben voor dezelfde job zeker tien keer zoveel mensen nodig. JOSSY! • 75
Page 1:
JOSSY! EENMALIGE UITGAVE TER GELEGE
Page 5 and 6:
inhoud 12- Teamwork: De kracht van
Page 8 and 9:
Buzz Eiland kramen Zorg verlenen op
Page 10 and 11:
Buzz Fysio en ergo plussers Steeds
Page 12 and 13:
24 uur dwars door nederland Team wo
Page 15 and 16:
08:00 uur TEAM KATENDRECHT/fEIJENOO
Page 17 and 18:
JOSSY! • 15
Page 19 and 20:
een hele dag op pad moet naar een c
Page 21 and 22:
cOLuMN: TEGENSLAGEN HOU JE ALTIJD I
Page 23 and 24:
INTERVIEW: JOS DE BLOK & JET BUSSEM
Page 25 and 26: Jet: Ik vond het ontzettend inspire
Page 27 and 28: zorgorganisatie voor opgeven. In so
Page 29 and 30: ter sprake: we hebben wijkverpleegk
Page 31 and 32: WIJ HEBBEN vEEL AAR BEKENNEN.” JO
Page 33 and 34: Cliënt: Mevrouw Ans de Soete Buurt
Page 35 and 36: Cliënt: Margriet van Bergen Buurtz
Page 37 and 38: Cliënt: Peter Keijser Buurtzorgmed
Page 39 and 40: Paddenstoel Wij groeien van onderaf
Page 41 and 42: Paddenstoel Wij groeien van onderaf
Page 43 and 44: Wie: Pepie Bakker Leeftijd: 36 jaar
Page 45 and 46: Wie: Agnes de Wit Leeftijd: 54 jaar
Page 47 and 48: Wie: Nienke Dijkstra Leeftijd: 22 j
Page 49 and 50: Wie: Nelly Philipsen Leeftijd: 54 j
Page 51 and 52: cOLuMN: Deze column gaat over Kety.
Page 53 and 54: Ron is een kok met de bijzondere ga
Page 55 and 56: JOSSY! • 53
Page 57 and 58: Hoofdgerecht KOOLTACO MET zOETE AAR
Page 63 and 64: Stel je de wereld voor over zo’n
Page 65 and 66: JOSSY! • 63 Slimme apparatuur hou
Page 67 and 68: nauwelijks mee om weet te gaan, ach
Page 69 and 70: JOSSY! • 67 Werken op kantoor, da
Page 71 and 72: Ik wilde vroeger bejaardenverzorgst
Page 73 and 74: Ik weet niet of ik in de thuiszorg
Page 75: HET BEGON AAN DE KEUKENTAfEL en gro
Page 79 and 80: De directie bestaat uit drie mensen
Page 81 and 82: Win een Roetz-bike Een jong, Nederl
Page 83 and 84: Praten als remedie Als medewerker v
show all

Teamwork Jos ontmoet Jet Inspiratie en passie Buurtzorg vijf jaar

Create successful ePaper yourself

Delete template?

Save as template?