Teamwork Jos ontmoet Jet Inspiratie en passie Buurtzorg vijf jaar

nauwelijks mee om weet te gaan, achterblijft
en het uiteindelijk opgeeft.
Ook Saskia Maarse (grafisch vormgever, 45
jaar) is hier wat huiverig voor. “Gaan we de
ouderen verplichten alle digitale ontwikkelingen
bij te houden en te begrijpen? Ik
merk dat het mij nu al veel inspanning kost
om me steeds weer in alle nieuwe technieken
te verdiepen.”
De vader van Heleen Lautenschutz (52 jaar)
maakt gebruik van Buurtzorg sinds hij vorig
jaar voor beenmergkanker is behandeld. Hij
verheugt zich enorm op de bezoekjes van de
Buurtzorgmedewerkers. Haar moeder erkent
dat deze begeleiding beter is voor de situatie
thuis. Zelf denkt Lautenschutz nog niet aan
haar oudedagvoorziening. Wel bedenkt ze
meestal, als ze haar zieke tante bezoekt, hoe
deprimerend een verpleeghuis is - los van de
waardering die ze heeft voor de verplegers. Ze
zou toch heel graag zo lang mogelijk zelfstandig
blijven wonen. Daarin staat ze niet alleen,
voor velen is dat het ideaal. Het is ook één
van de speerpunten van Buurtzorg. Zowel
Jennie Mast als De Kwaasteniet voorspellen
dan ook het verdwijnen van instellingen
zoals verpleeg- en verzorghuizen.
Voorbereid op de toekomst
De Kwaasteniet is als directeur Innovaties en
Kwaliteit bij Buurtzorg Nederland dagelijks
bezig met de toekomst van zorg.
Opleidingen, een eigen kwaliteitssysteem,
nieuwe vondsten: alles in het teken van
vernieuwing maar vooral verbetering van de
zorg die Buurtzorg levert. Ze heeft een groot
vertrouwen in de eigen organisatie. Dat blijkt
wanneer ze, gevraagd naar haar toekomstbeeld
van de gezondheidszorg in Nederland,
als geheel vanzelfsprekend de kenmerken van
Buurtzorg Nederland opsomt, maar dan
doorgevoerd in het hele land...
Ook Mast houdt zich bezig met vernieuwingen.
“We kijken binnen Buurtzorg voortdurend
naar verbeterpunten, zowel in
doelmatigheid als in het menselijk contact.
Voorwaarde is altijd dat ze samen opgaan.”
De Kwaasteniet is niet bang voor het
gevreesde personeelstekort in de zorg.
“Door het verbeterde scholingsaanbod en
HET IS STRAKS HEEL
NORMAAL OM EEN JAAR
ONBETAALD vERLOf
TE NEMEN. HET WORDT
GEWOON HEEL LEUK EN
SEXY, WERKEN IN DE zORG
de grote zelfstandigheid binnen de Buurtzorgteams wordt
het veel interessanter voor beroepskrachten in de zorg.
Bovendien neemt de uitwisseling van kennis en ervaring
binnen Europa een grote vlucht. Het is straks heel normaal
dat je als professional via allerlei uitwisselingsmogelijkheden
en werkbezoeken in het buitenland gaat werken. Ofwel,
het wordt gewoon heel leuk en sexy, werken in de zorg!”
Ouder en wijzer
Hoopgevend is het feit dat vrijwel alle ‘kinderen’ zogenoemde
levenskunst terugzien bij de oudere(n) in hun omgeving.
Dit, ondanks het feit dat je bij ouderen toch vaak denkt aan
problemen. Als je ouder wordt, komt daar veel bij kijken.
Over levenskunst zegt Smits in haar publicatie ‘De zorg voor
en door ouderen, innovaties in zorgculturen’: “De meeste
ouderen geven zichzelf een 7 of 8 voor het ‘vak’ levenskunst.
Dit betekent voor hen actief zijn en greep houden op hun
leven. En daarnaast open kunnen staan voor veranderingen
en het accepteren daarvan (berusting in het feit dat je als
oudere bepaalde dingen niet meer kunt). Ze selecteren wat
goed voor hen is en blijven hiervoor hun best doen.
Tegelijkertijd weten ze dat ze voor een goede levenskunst
hun doelen en verwachtingen moeten bijstellen.”
Kunnen wij dat ook? Is het van alle tijden, die levenskunst?
En is het voor ons allemaal weggelegd? Smits aarzelt.
“Ouder en daarmee wijzer is niet altijd waar.” Ze bedoelt
dat mensen die bevoorrecht zijn in opleiding en sociaaleconomische
status, zich als nét wat grotere levenskunstenaars
kunnen ontpoppen. “Maar over het algemeen is het
wel zo dat mensen beter kunnen relativeren met het
verstrijken van de jaren.”
Dus weten we de regie over ons leven te behouden, en
tegelijkertijd blij te zijn met de kleine dingen, dan kunnen
wij allemaal die gelukkige levenskunstenaar worden.
JOSSY! • 65