Teamwork Jos ontmoet Jet Inspiratie en passie Buurtzorg vijf jaar

Stel je de wereld voor over zo’n vijfentwintig
jaar. Je voelt je niet lekker. Als vitale oudere
pak je je draagbare computer, logt in en zoekt
wat informatie over jouw mogelijke aandoening.
Je maakt online een afspraak met je
huisarts. Die stelt op afstand - via satellietverbinding
- de diagnose die jij zelf al vermoedde.
De camerapil die je even voor je afspraak
hebt ingeslikt, maakt dat mogelijk. De
huisarts gaat vervolgens in gesprek met
diverse specialisten, online natuurlijk.
Privégegevens zijn hierbij absoluut niet van
belang. Iedereen moet nou eenmaal snel en
gemakkelijk je gegevens kunnen raadplegen:
het gaat erom dat je zo snel mogelijk geholpen
wordt. Is het orgaan niet meer helemaal
in orde, dan gaan we dit niet oplappen, maar
printen we ‘gewoon’ een nieuw orgaan uit
onze eigen stamcellen. We hebben immers
een zogenaamd genpaspoort.
Afvloeiingsregeling
En is het zó erg dat de arts geen mogelijkheden
meer ziet? Dan kunnen we zelf beslissen
om een waardig einde aan ons leven te laten
maken. Alle medische zorg hierna is immers
zinloos (je gaat toch dood, dat heeft de
dokter zelf gezegd). Dus een second opinion
betaal je zelf. Dat is een gevolg van de
consequent doorgevoerde privatisering, ook
wel commercialisering, van de zorg.
Doet dit beeld denken aan een slechte scène
uit een enge film? Dit toekomstscenario kan
volgens trendwatcher Adjiedj Bakas al over
pakweg tien jaar realiteit zijn! Op zijn
website en in zijn boek ‘De toekomst van
gezondheid’ vertelt Bakas dat het de enige
manier is om de stijgende kosten in de
gezondheidszorg te beheersen. En om zo te
voorkomen dat Nederland failliet gaat.
Natuurlijk raakt hij hiermee een punt waar
velen van ons over klagen: de almaar
stijgende kosten van de zorg, terwijl je er
steeds minder goede zorg voor terug krijgt.
Maar vergeet hij niet iets heel belangrijks?
Want over de mens en zijn persoonlijke
wensen rept de trendwatcher met geen
woord. Betekent dit dat we zijn overgeleverd
aan technologie en daar zonder slag of stoot
“WAT IN DEzE vISIE
ONTBREEKT, IS HET
MENSELIJK CONTACT.
DAT zAL ALTIJD DE
BASIS BLIJvEN.”
in moeten meegaan? Dat we vergeten dat we mens zijn, met
eigen wensen en vooral mogelijkheden om sturing te geven
aan onze eigen toekomst?
”Nee”, zegt Kety de Kwaasteniet, directeur Innovaties en
Kwaliteit bij Buurtzorg Nederland. “Het is te zwartgallig.
Een aantal voorspellingen zal best uitkomen, zoals de
voortgaande digitalisering en de technologische ontwikkelingen.
Maar de patiënt zal altijd verscheidene artsen en
onderzoeken raadplegen, die legt zich echt niet neer bij het
oordeel van één arts. Zeker niet als het om het opgeven van
zijn eigen leven gaat.” Kety mist dan ook zeker de eigen regie
van cliënten in de toekomstscenario’s van Bakas. Die eigen
regie is juist een uitgangspunt waar Buurtzorg Nederland
mee werkt en die ze dan ook stimuleert in haar zorgverlening.
Ook Jennie Mast, projectmedewerker bij Buurtzorg,
vindt de schets niet compleet. “Wat ontbreekt, is het
menselijk contact. Ik ben ervan overtuigd dat dat altijd de
basis blijft.”
Kosten omlaag
Carolien Smits, Lector Innoveren in de Ouderenzorg aan
Windesheim, schetst een vergelijkbaar beeld als dat van
Bakas. Natuurlijk moeten we die stijgende zorgkosten in de
toekomst beheersen. Smits, De Kwaasteniet en Bakas vinden
dat we daarom vooral moeten kijken naar preventie, het
efficiënt organiseren van de zorg en nieuwe technologieën.
Maar waar het zwaartepunt moet liggen, daarover verschillen
ze nogal van mening. Bakas denkt dat we straks een apparaatje
hebben dat ons hele lichaam continu in de gaten houdt
en bijvoorbeeld meet hoeveel je beweegt. Blijkt op een
bepaald moment dat je niet voldoende beweegt, dan krijg je
twee keuzes. Of je gaat per direct meer premie betalen omdat
je je eigen gezondheid in gevaar brengt. Of je verlichting in
huis gaat binnen tien minuten uit en je moet zo snel mogelijk
naar de sportschool om eens flink te gaan bewegen...
JOSSY! • 61