Teamwork Jos ontmoet Jet Inspiratie en passie Buurtzorg vijf jaar

zorgorganisatie voor opgeven. In sommige
gevallen reageerde hun oude werkgever ook
bepaald onprettig. Soms gebeurden er schokkende
dingen. Ging ik ’s avonds met een
bloemetje de weg op om ze thuis gerust te stellen.
Ik ben het hele land door geweest.”
KRACHTEN BUNDELEN
Jet: “Als staatssecretaris werd mij verweten dat ik
Jos en Buurtzorg voortrok. Maar dat is dus nooit
gebeurd. Buurtzorg heeft nooit meer of andere
financiële steun gekregen dan andere organisaties.
Ik heb ook steeds tegen al die wantrouwige
zorgbestuurders gezegd: kijk naar wat Buurtzorg
in positieve zin voor de hele zorgsector wil
betekenen, niet naar de mogelijke concurrentie
die jullie ervan ondervinden. Laat je door de
aanpak van Jos inspireren, net als mij overkwam.”
Jos: “Die negatieve houding van collega’s in de
zorg is na vijf jaar wel grotendeels verdwenen
hoor. Concurrentie in onze sector is natuurlijk
ook flauwekul. We moeten de strijd niet met
elkaar aangaan, maar juist onze krachten
bundelen om onze cliënten nu en in de toekomst
zo goed mogelijk te kunnen helpen.” Met
een andere zorgverlener in Twente heeft Jos
zojuist een samenwerkingsverband opgezet,
waarbij de concurrent gratis van de kennis over
het opzetten van zorgteams en de webfaciliteiten
van Buurtzorg gebruik mag maken.
Dus je geeft je bedrijfsgeheimen voor niks en
niemendal weg?, constateert de interviewer. Jos:
“Jawel. Maar daar doe ik niet moeilijk over. Kijk
eens, de hele zorgsector wordt door de samenleving
bekostigd uit algemene middelen. Alle
kennis die in ons beroepsveld wordt opgedaan,
is met andere woorden intellectueel eigendom
van alle Nederlanders. Dan wil ik er dus geen
geld meer op verdienen.”
Jet: “Je bent in al die jaren dat ik je nu ken nog
geen steek veranderd, Jos. Je bent niet ten onder
gegaan aan het succes van Buurtzorg of naast je
schoenen gaan lopen van verwaandheid.
Mensen weten meteen wat ze aan je hebben. Je
staat ergens voor, en je windt er geen doekjes
om. En al snel werd er door beleidsmakers en
collegabestuurders naar je geluisterd.”
Jos: “Ik denk inderdaad wel dat ik mezelf ben
gebleven. Ik ben nog altijd de wijkverpleegkundige
die ik ooit was. Een beetje eigenzinnig ook,
ja dat klopt wel. Ik zit nu vaak in commissies met
JOS:”IK zIT NU vAAK
MET ALLERLEI
pROfESSOREN EN
HET GAAT ER Op DIE
BIJEENKOMSTEN
ALTIJD HEEL
BELEEfD AAN TOE. “
allerlei professoren. Het gaat er op die bijeenkomsten altijd heel
beleefd aan toe. Mensen praten er heel voorzichtig met elkaar,
waar ik op mijn beurt dus wel gewoon zeg dat ik het met dit of dat
niet eens ben. Veel aanwezigen willen er nog wel eens van schrikken.
Maar zo zit ik in elkaar. Als er besluiten moeten worden
genomen, wil ik me duidelijk kunnen uitspreken. Het is mij in
zulke gevallen niet om de confrontatie zelf te doen.”
vREEMDE EEND
Jet: “Je bent in de zorg een vreemde eend in de bijt. Maar daarin ben
je niet de enige, ook niet door je kleding. Ik kwam op bijeenkomsten
van de sector waarin de vertegenwoordiger van de dak- en thuislozenzorg
naast Hans Wiegel, gestoken in driedelig pak, kon worden
aangetroffen. Dus de sector heeft wel meer figuren van verschillend
pluimage. In je gedrag ben je wel bijzonder. Ik vind het knap van jou
dat jij zelf nooit boos bent geworden op al die zorgbestuurders die
jou in de begintijd van Buurtzorg in een kwaad daglicht probeerden
te stellen. In plaats daarvan ging je zelfs nog met een bos bloemen bij
ze langs om de plooien glad te strijken!”
Jos: “Ik ben opgevoed door en grootgebracht met mensen die het
goed bedoelen. Ik besef dat mensen zich af en toe aan mijn
opvattingen kunnen storen, maar toch niet aan mijn persoon zelf.
Ik zoek van jongsaf aan de discussie wel steeds op, maar ik ben niet
agressief of heftig.” Jet: “Dat verschil is ook wel jouw kracht. Je
bent heel prettig in de omgang en speelt geen spelletje.”
En Jos verwezenlijkte met Buurtzorg ook nog even een links ideaal,
oppert de interviewer: hij heeft in de 21-ste eeuw alsnog arbeiderszelfbestuur
in Nederland ingevoerd. Jos knikt geamuseerd. “Ik
neem het begrip zelf ook nog wel eens in de mond. Laatst hadden
we Agnes Jongerius van de vakbond op bezoek. Bracht ik het ook
JOSSY! • 25