Teamwork Jos ontmoet Jet Inspiratie en passie Buurtzorg vijf jaar

IK KREEG HET ADvIES
zELf NOOIT pATIENT
TE WORDEN dan had je
niets te vertellen
niet snel om hulp. In ons nieuwe kantoor zetten we daarom de deuren
wagenwijd open. Dan stappen buurtbewoners makkelijker binnen.”
Vroeger werkte Annie bij een grote zorgorganisatie. De manier van
werken was een bron van frustratie. “Ik had het gevoel dat ik mijn vak niet
meer kon uitoefenen. Ik moest wachten tot een ziekenverzorgende een
seintje gaf dat de wijkverpleegkundige bij een patiënt moest komen. Dan
kwam ik bij een cliënt die ik niet kende om een morfinepleister te plakken
of een pomp aan te sluiten. Wij, als werkers in het veld, hadden niet
meer de regie over de zorg. En dan zat er ook nog een laag managers
tussen die geen contact meer had met de werkvloer. Ik heb daar wat
tegenaan geschopt, maar zonder resultaat.”
In mei 2007 begon Annie samen met nog twee collega’s het team in
Steenwijk. “In het begin was het onwennig. Geen managers die over je
schouder meekeken. Niemand die zei hoe lang je bij een cliënt mocht
blijven. Maar ik heb nu mijn vak weer terug en dat is fantastisch. Ik kan
mijn eigen tijd weer indelen en draag zelf de verantwoordelijkheid.”
13:30 uur
Om half twee stappen Mieke, Giny, Annie, Greta, Miriam en Ineke het
kantoor binnen. Tijd voor de wekelijkse teammeeting. Miriam Wasser leidt
de vergadering met strakke hand en iedereen heeft een eigen rol in het team.
Vanuit het hoofdkantoor in Almelo krijgt ieder team een training in de
Oplossing Gerichte Interactie Methode. Volgens de filosofie van directeur
Jos de Blok is elk team in staat zijn eigen problemen op te lossen zonder
tussenkomst van het hoofdkantoor. Binnen het team kan iedereen meepraten,
iedere mening weegt even zwaar.
Miriam vraagt of er nog opmerkingen zijn over de notulen. Daarna rollen
onbegrijpelijke termen over tafel. “Zetten we de rol van de pb’er op de
agenda? En wordt het nieuwe 0-uurcontract ook inzetbaar voor team 2?” Pas
als het gaat over de verjaardag van een cliënt is het voor een leek weer te
begrijpen. Annie: “Ze wordt maar één keer 65 jaar en we zijn allemaal
uitgenodigd. We maken een geldboompje. Zullen we er allemaal vijf euro in
hangen?” Annie lacht. “Dit is wat ik zo fijn vind aan Buurtzorg. Hier wordt
persoonlijk contact met cliënten gewaardeerd. Gelukkig wel.”
JOSSY! • 14
17:30 uur
TEAM WINTERSWIJK WEST
AANTAL CLIËNTEN: 27
TEAMGROOTTE: 11 MEDEWERKERS
Wijkverpleegkundigen Wilma Hasselo
(52) en Patty Boschker (25)
Ben Uffink (60), voorzitter cliëntenraad
Buurtzorg, voormalig wethouder van
Winterwijk, voormalig directeur van een
verzorgingshuis en nu eigenaar van een
informatiebureau.
Wijkverpleegkundigen Patty Boschker en
Wilma Hasselo maken deel uit van het
‘dreamteam’ van Ben Uffink. Ben is
chronisch patiënt en al twee jaar cliënt bij
Buurtzorg. Drie jaar geleden kreeg hij door
een bloeding in zijn ruggenmerg een
dwarslaesie. De voormalig wethouder van
Sociale Zaken nodigde, toen hij nog in het
revalidatiecentrum zat, Wilma uit voor een
kennismakingsgesprek. De openingszin van
Wilma “wat kunnen we voor jou doen” gaf
voor Ben de doorslag om voor Buurtzorg te
kiezen. Zijn wensen staan centraal.
Als voormalig directeur van een verzorgingshuis
en oud-verpleegkundige wist Ben
precies wat voor zorg hij wilde. “Toen ik in
de zorg werkte, kreeg ik ooit het advies om
nooit zelf patiënt te worden, want dan heb
je niets meer te vertellen. Iedereen beslist
dan over je. Buurtzorg doet dat anders. Bij
Buurtzorg staat de kwaliteit van leven
voorop, is de cliënt het middelpunt. Als ik
in het ziekenhuis ben, is iedereen met
onderdelen van mijn lijf bezig. Bijna
niemand vraagt hoe het met míj gaat. Bij
Buurtzorg krijg ik zorg en persoonlijke
aandacht. Daar denken ze niet in protocollen.
Bij mij komen er geen 36 specialisten
over de vloer, maar deskundige meiden die
alles kunnen. Door hen kan ik als een
zelfstandig mens functioneren.”
Ben kijkt met pretogen naar de twee
wijkverpleegkundigen aan tafel. Zelfs als hij