Editie 16 van 2012 - t Periodiekske

Perio-scoop
Wanneer de waarheid de fictie overtreft
Momenteel loopt er een film over
waargebeurde feiten: The Imposter, over
een 23-jarige Fransman die een gezin in
Texas kon overtuigen dat hij hun zoon
was, die zestien jaar eerder verdween.
Een enorm succes. We komen er beslist
op terug.
Het is niet de eerste film die een waar
verhaal vertelt, bijna in documentairestijl,
die de meest onvoorstelbare fictieve
scenario’s overtreft.
Zo had je Man on Wire over een
Fransman die in 1974 over een draad
liep, gespannen tussen de toen nog bestaande Twin Towers in
New York. Gebaseerd op het boek dat de stuntman Philippe Petit
erover schreef: ‘To Reach the Clouds’ en gedraaid door James
Marsh. Een letterlijk adembenemend verslag in de vorm van een
thriller met alle elementen van een fictiethriller erop en eraan.
Enkele dramatische taferelen zijn er te veel aan, net als een
overbodige seksscène. De film was en blijft zeker niet geschikt
voor mensen met hoogtevrees.
Ook de film Catfish over een New Yorkse fotograaf die online
bevriend raakt met een gezin uit Michigan, is echt gebeurd. Hij valt
voor een sexy dochter en besloten wordt het gezin op te zoeken.
Eens ter plaatse krijgt het verhaal een onverwachte wending.
Of: tot wat internetrelaties kunnen leiden. Een fascinerend en
waarschuwend relaas.
In Capturing the Friedmans wordt de waargebeurde zaak van
kindermisbruik verteld die in de jaren 1980 de VS op zijn kop zette,
vooral omdat alles plaatsvond in een schijnbaar normaal, gelukkig
en vrij welstellend gezin in Long Island. De film bevat aardig wat
filmmateriaal dat door de geobsedeerde Friedmanfamilie in de
loop der jaren met een homecamera was opgenomen.
Touching the Void vertelt het verbluffende verhaal van twee
alpinisten die in 1985 de top van de Siula Grande in de Peruviaanse
Andes bereikten. Bij de afdaling liep het mis. Een van de twee liet
zijn partner voor dood achter. Maar die overleefde op miraculeuze
wijze en vertelde nadien het hele verhaal dat, overlopend van
suspense, in beeld werd gebracht. Een fictieve Hollywoodproductie
zou hiertoe niet in staat zijn geweest!
En dan is er nog The Thin Blue Line, een mijlpaal in dit soort films.
Regisseur Errol Morris bewees, 12 jaar na de feiten, dat een ter
dood veroordeelde lifter niet de dader was van de moord op een
politieagent, maar dat de schooier, die hem beschuldigde, de ware
dader was. Het gevolg: de ware dader vloog in Death Row voor
een gelijkaardige, latere moord en de onschuldige, vermeende
dader kreeg, weliswaar na 12 jaar internering, de vrijheid terug.
Jawel, dit is een subjectieve weergave van de feiten, maar erg
overtuigend. Zo overtuigend dat de zaak na de première van de
film werd heropend en dat gerechtigheid geschiedde.
En bij ons?
Kan dat ook bij ons? Een film over Dutroux, de parachutemoord,
Ronald Janssen, Lernaut en Hauspie, Kim De Gelder, de Bende van
66
de Delhaize en ga zo nog maar een tijdje verder.
Of: zijn er bij ons ooit dit soort films geweest?
Ik meen mij te herinneren dat Mijn vriend of het verborgen leven van
Jules Depraeter, een ‘gerechtsfilm’ uit 1979 van Fons Rademakers,
in meer dan één opzicht alludeerde op het geruchtmakende
‘proces Jespers’ over de sjoemelende Gentse onderzoeksrechter
en de sympathieke volksjongen De Cramer die mensen op een
ongelooflijke manier kon inspinnen.
De ondergewaardeerde Vlaamse film Dief! (1998) met Axel
Daeseleire is gebaseerd op het leven van de Antwerpse boef Frans
Van Reeth, alias ‘Frans De Kleerkast’, die in de jaren 1970 de
Voorkempen en omstreken onveilig maakte. De film van Marc Punt
is gedeeltelijk gebaseerd op de biografie van Van Reeth (‘De helft
van de tijd’). Rauw in beeld gebracht, maar het leven van Van
Reeth zal ook wel rabiaat en onfris zijn geweest.
En verder is er nog De Hel van Tanger (2006) van Frank Van
Mechelen, gebaseerd op waargebeurde feiten. Twee Vlaamse
vrachtwagenchauffeurs (gespeeld door Filip Peeters en – opnieuw
– Axel Daeseleire belanden voor vijf jaar in een Marokkaanse cel
wegens vermeende drugsmokkel.
Het axioma blijft: de realiteit zorgt voor hardere, betere, meer
originele, meer ongeloofwaardige verhalen dan door scenaristen
(zelfs de beste) bedachte films. De twee bij elkaar doen passen,
mondt meestal uit op ’gebaseerd op’ en dat zet de filmdeur weer
op een kier voor beperkingen, aanpassingen, commercialiseringen.
Vanaf het najaar loopt er op VIER een 6-delige reeks over De
Bende Haemers. Ongetwijfeld het bekijken waard!
Aidan Rypens
“Accordeon geSTEMd” - zaterdag 20
oktober 2012 om 20.00 uur
De veelzijdigheid van het accordeon
wordt met het jaarlijkse concert van
accordeonvereniging De Notengalm
Boechout nogmaals in de verf gezet. Dit
jaar werd gekozen voor een samenspel
van het accordeon met het ‘natuurlijkste’
instrument: de stem.
Ray Miles, een zanger uit het Antwerpse,
staat ruim vijftien jaar op de planken met vlotte songs en duetten
uit onder andere musicals en het licht klassieke repertoire. De
Notengalm Boechout begeleidt Ray Miles bij bekende en minder
bekende melodieën. Het programma omvat onder meer stukken
uit The Sound of Music, The Phantom of the Opera, de wereld van
Walt Disney en The Pirates of the Caribbean. Tussen de liederen
door speelt De Notengalm mooie accordeonstukken. Warme
klanken zullen de knusse zaal van Theater Vooruit met gezelligheid
vullen. Het geheel staat onder leiding van Josephina De Herdt die,
zoals altijd, met veel enthousiasme en inzet het programma heeft
gerealiseerd.
Het concert vindt plaats in zaal Theater Vooruit, St.-Bavoplein 17,
2530 Boechout.
Kaarten en info: info@notengalm.be of 0486 92 12 06.
Toegang 8 euro (6 euro in voorverkoop tot 18 oktober - 12.00 uur)
www.notengalm.be
Spes
(Bron: Accordeonvereniging De Notengalm Boechout)