Ecce Homo (deel 1) Over kwaliteit Paul Klee en ... - de Aardespiegel

More documents

Recommendations

Info

inden’. Misschien omdat ik me in eerste instantie moest terugtrekken uit het uiterlijke leven - ik kon de spanning tijdens het werken in loondienst niet verdragen - misschien ook omdat de oude christelijke scholingsweg een ge- voelsweg is en niet zozeer een denkweg, ik weet het niet, maar deze sprak me het meest aan. Of eigenlijk is het niet zozeer een kwestie van kiezen, ik voelde me ertoe aangetrokken. Dus om mijn actuele verhouding te vinden tot de levende Christus, besloot ik nu ruim anderhalf jaar geleden om met de christelijke scholingsweg aan de slag te gaan, overigens niet zonder me ook te verdiepen in de rosenkruiserweg. De methode van de christelijke scholingsweg is aan ons gegeven door het evangelie naar Johannes en de in- houd door de Apocalypse van diezelfde Johannes. “Het Johannes-Evangelie is een wonderbaarlijk boek, je moet het leven, niet slechts lezen. Je kunt het leven, als je voor jezelf helder hebt, dat dat, wat erin staat voorschriften zijn voor het innerlijke leven en dat je die op de juiste manier moet leren waarnemen. De christelijke weg ver- langt van de pupil dat hij het Johannes-Evangelie als een meditatieboek ziet.” En verder dient de pupil, in tegen- stelling tot zij die de rosenkruiserweg gaan (voor alle duidelijkheid zeg ik nog een keer dat ook die weg een christelijke is) onvoorwaardelijk te geloven in de persoonlijkheid van Christus Jezus. Dit geloof dat ‘de logos’ mens is geworden, dat Jezus van Nazareth dus niet slechts ‘een individualiteit is als Socrates, Plato of Pythagoras’, kan door de pupil worden gewekt door maandenlang, jarenlang dagelijks de proloog te mediteren vanaf ‘In het begin was...’ tot ‘...vol overgave en waarheid’ (Johannes 1: 1-14). “Dan worden de krachten, die de christelijke scholing nodig heeft, door het wekken van heel bepaalde gevoelens wakker geroe- pen. De christelijke weg is meer een innerlijke, terwijl bij de rosenkruiserscholing de gewaarwordingen door de buitenwereld ontstoken worden.” Sinds 6 augustus 2010 mediteer ik dagelijks de proloog van Johannes (graag kom ik in contact met mensen die dat ook doen om ervaringen uit te wisselen). Misschien dat ik in een later stadium mijn ervaringen met die meditatie deel, ik weet het nog niet, in dit kader zal ik verderop een ervaring met het mediteren van de voetwassing delen. Hoe dan ook, Rudolf Steiner vertelt dat de christelijke weg een weg is door het wakker roepen van gevoelens, waarvan er zeven trappen of gradaties zijn. Deze zeven gradaties van gevoelens zijn gegeven in het evangelie naar Johannes: • de voetwassing (Johannes 13), • de geseling (Johannes 19), • de doornenkroning (Johannes 19), • de kruisiging (Johannes 19), • de mystieke dood en de hellevaart (Johannes 19), • de graflegging (Johannes 19) en • de opstanding (Johannes 20). De rosenkruiserweg kent ook zeven stappen: • studie, • imaginatie, • het lezen van het occulte schrift, www.aardespiegel.nu - donderdag 5 april 2012 - tweede jaargang Nr. 17 * Alle citaten van Rudolf Steiner in dit artikel zijn uit de voordracht van 6 juni 1907 - Das Wesen der Einweihung: GA 99 Die Theosophie des Rosenkreuzers 12 terug naar boven
• het vormen van de Steen der Wijzen, • het inzicht in de overeenkomst tussen macro- en microkosmos, • de eenheid met de macrokosmos en • godzaligheid. Omdat ik eerst zorgvuldig de aanwijzingen van Rudolf Steiner bestudeer voordat ik de meditaties van de christelijke scholingsweg doe, doe ik eigenlijk een combinatie van beide scholingswegen. De rosenkruiserweg begint immers met de studie van esoterisch werk en ik begin ook met die studie. Het werk van Rudolf Steiner mag immers als esoterisch werk worden beschouwd en de studie ervan dus als de eerste stap op de rosenkruiserweg. In dit kader, zou ik kort de eerste stap van de christelijke scholingsweg willen behandelen, de voetwassing. de voetwassing Ooit kregen leerlingen die deze scholingsweg gingen (ik stel me voor dat dat vooral monniken waren in bepaalde kloosters in de loop van de negende tot en met de vijftiende eeuw) van hun leraar de opdracht om zich een plant voor te stellen die uit de bodem voortkwam. Deze plant “is hoger dan de minerale aarde waar ze op groeit, maar ze heeft die nodig. Zij, de plant, het hogere zou niet kunnen bestaan zonder het lagere. Als de plant zou kunnen denken, zou het tegen de aarde moeten zeggen: ‘weliswaar ben ik hoger dan jij, maar zonder jou zou ik niet kunnen bestaan’ - en vervolgens zou ze vol dankbaarheid moeten buigen voor de aarde. En dat zou het dier ook ten opzichte van de plant moeten doen, want zonder de plant kan ook het dier niet bestaan, en evenzo de mens ten opzichte van het dier. En als de mens hoger zal zijn gestegen, dan zou hij tegen zichzelf moeten zeggen: ‘nooit zou ik deze trap hebben kunnen bereiken zonder het lagere’. Dankbaar zou hij moeten buigen voor het lagere, want dat heeft het hem mogelijk gemaakt, dat hij kan bestaan. Geen enkel wezen in de wereld zou kunnen bestaan zonder het lagere, voor wie hij dankbaar zou moeten zijn. Zo ook kon Christus, het hoogste, niet bestaan zonder de twaalf, en geweldig is het gevoel van het dankbare buigen zoals beschreven in het dertiende hoofdstuk van het Johannes-evangelie: Hij, de hoogste, wast de voeten van zijn discipelen.” Ik heb deze meditatie gedaan en gezocht naar een manier om de oude scholingsweg te vertalen naar en toe te passen in de 21ste eeuw. Graag zou ik ter afronding van dit artikel een onderzoeksresultaat van die 21ste eeuwse vorm van ‘de voetwassing’ kort willen schetsen. Nadat ik gedurende een langere periode ‘de voetwassing’-meditatie had gedaan, en inderdaad gevoelens van gro- te dankbaarheid had ontwikkeld, gebeurde er op een ochtend tijdens het ontbijt iets wonderlijks. Niet alleen be- sefte ik dat dat wat ik at en dronk ook in de werkelijkheid het lichaam en het bloed van Christus is - sinds Chris- tus Jezus stierf aan het kruis heeft hij zich belichaamd in de aarde* - ook zag ik alle mensen die een bijdrage hadden geleverd aan de totstandkoming van het eten en het drinken dat ik tot mij nam in de landschappen waar- in zij werkten. www.aardespiegel.nu - donderdag 5 april 2012 - tweede jaargang Nr. 17 De gevoelens bij de beelden waren overweldigend. Behalve dankbaarheid in overtreffende trap - theoretisch wist ik dat alles wat ik bezat, gemaakt was door anderen, niets van wat ik bezit of gebruik, heb ik zelf geprodu- ceerd, maar nu voelde ik het ook, ik schouwde het - voelde ik ook een enorm lijden. Ik voelde het lijden van de mensen, de dieren, de planten en de landschappen op aarde, die weliswaar een bijdrage leveren aan de totstandkoming van de producten die ik tot mij neem, waarvan ik leef, maar die op hun beurt niet of niet voldoende in * vergelijk dit ook met de voordracht van 26 mei 1908: GA 103 Das Johannes - Evangelium 13 terug naar boven
Page 1 and 2: edactioneel Lijdenstijd, lijdenswee
Page 3 and 4: colofon De volgende Aardespiegel ve
Page 5 and 6: Over kwaliteit door Evelien Nijeboe
Page 7 and 8: wijs!) tijdelijk zoek. Met zelfrefl
Page 9 and 10: Séban, straaljagers met katten, 20
Page 11: Het mooist aan het werkje van Mark
Page 15 and 16: Heel bijzonder daarbij is dat de au
Page 17: * zie De Aardespiegel van 20 oktobe

Ecce Homo (deel 1) Over kwaliteit Paul Klee en ... - de Aardespiegel

You also want an ePaper? Increase the reach of your titles

Delete template?

Save as template?