Ecce Homo (deel 1) Over kwaliteit Paul Klee en ... - de Aardespiegel

Het mooist aan het werkje van Mark Kramer vind ik het donker gemaakte gat in de wc-rol. Door de manier waar-
op de poppetjes erop zitten lijkt de WC-rol zelf wel een wc, maar dan een hele grote – een mensheids-toilet. Doel
en methode vallen samen, helemaal zoals het hoort in de filosofie. De wolkjes en het gat horen evenzeer bij el-
kaar als dat ze met elkaar contrasteren. Als het hoofd een metamorfose is van het lichaam, zijn de hersenen een
metamorfose van de darmen, misschien wel de darmen uit een vorig leven. Samen kijken de figuurtjes in dat
donkere gat. Hoe diep dat gat is, kunnen ze niet weten. Ze vormen er zich gedachten over (in dit geval tevergeefs
– de gedachtenwolkjes zijn net zo materieel als dat wat naar beneden valt en in het toilet terecht komt). En nog
steeds lijken de perspex droedels te zweven, en zijn ze wit in plaats van het gebruikelijke vieze bruin. Dit gaat
over reguliere en materialistische filosofie – we doen alsóf we bewustzijn hebben, maar eigenlijk is dat een effect
wat door stofjes wordt bewerkstelligd. De schijn is belangrijk, we móeten doen alsof, maar je moet altijd weten
waar het bodemloze gat zit – alleen de zwaartekracht is reëel.
Maar het is waar en ze hebben gelijk: je moet weten waar het gat zit, het luik naar de bodemloze put. Samen
in het gat van de menselijkheid kijken – echte filosofie kan niet zonder. Dat gat is waar je je aan afmeet, waar we
onze individualiteit aan ontlenen en tegen afzetten – zonder dat er overigens sprake is van zoiets als vaste grond.
Het is een klein poëtisch beeld van de afgrond in onszelf die we ooit, binnenkort of later moeten zien te overbrug-
gen.
Ecce homo (deel 2)
de levende Christus
www.aardespiegel.nu - donderdag 5 april 2012 - tweede jaargang Nr. 17
Evelien Nijeboer
door Jac Hielema
“Gezien de wereldproblematiek is het in onze tijd van het allergrootste belang een actuele verhouding te vinden
tot de levende Christus of het Wezen van Liefde.”, schrijft Roland van Vliet in Wie denken de mensen dat Ik Ben?
Maar hoe vind je een actuele verhouding tot de levende Christus? “Door je te verdiepen in de persoonlijkheid van
Christus Jezus zoals hij verschijnt in de evangeliën, maar ook in de apocriefe geschriften.”, herhaalde Judith von
Halle op zaterdag 24 maart tijdens een openbare gespreksavond over “de christologie van Rudolf Steiner”. Ze zei
dit ook al tijdens haar eerste voordracht in Nederland op 12 juni 2010, waarin ze refereerde aan voordrachten van
Rudolf Steiner over de theosofie van de Rosenkruisers. Daarin spreekt Rudolf Steiner over het wezen van de in-
wijding. In de laatste voordracht van die reeks zegt hij dat er twee voor de huidige mens begaanbare innerlijke
scholingswegen zijn: de zogenoemde rosenkruiserweg, genoemd naar de grondlegger ervan Christian Rosen-
kreutz, en de christelijke scholingsweg. De rosenkruiserweg is ook christelijk en volgens Rudolf Steiner de meest
begaanbare weg voor de huidige mens, de antroposofische weg is een rosenkruiserweg. Hij stelt zelfs dat ieder-
een vandaag de dag de rosenkruiserweg kan gaan, ‘in welk beroep en in welke levenssfeer hij ook mag staan’*.
Terwijl wie ‘de oude, zuiver christelijke scholingsweg in deze moderne tijd wil gaan, de mogelijkheid moet hebben,
om zich een tijd lang af te zonderen van het uiterlijke leven, om zich er vervolgens des te intensiever mee te ver-
11 terug naar boven