EEN FAUST - Theater Schrift Lucifer

Dat is het zieltje, psyche,
Ruk haar snel de vleugels uit,
Dan is ‘t nog maar een worm,
Ik druk er snel mijn stempel op
En dan, hup, weg ermee:
In de hete wervelstorm.
(Rechts verschijnen engelen)
ENGELEN:
Bloemen brengen
Warmte en liefde,
Vrolijke gevoelens.
Wij, de eeuwigen
Brengen licht, overal.
MEFISTOFELES:
Vervloekt! Schijnheilige hufters!
Stelletje bigotte semi-duivels
Laat die bloempjes maar krioelen.
Alsof jullie met je bloemenslingers
Ons duivels kunnen ondersneeuwen.
Ik blaas één keer en ze verschrompelen.
En jullie zelf verschroeien in mijn gloed.
ENGELEN:
Wat niet van jou is,
Blijf er af!
Wat de rust verstoort,
Mijd het!
Komt het toch,
Blijf dan standvastig!
Alleen aan wie liefheeft
Openbaart zich de liefde.
MEFISTOFELES:
Wow, ik brand van kop tot kont.
Hoe kan dat nou?
Mijn vuur hoort juist
Die types te bestrijden.
Hoofd, hart en lever branden!
Dit is pas een heftig element,
En mij als duivel onbekend.
Dus dat is wat verliefden lijden?
En dat overkomt nu mij?
(De engelen komen op hem af.)
Een vreemd gevoel heeft mij totaal overdonderd,
Wat een schatjes, deze charmante jongens.
Die ene, lange, jou vind ik het leukst,
Al kijk je wel heel vroom en serieus.
Kom aan, een klein beetje losbandig,
Eén verliefde glimlach maar.
En kan die soepjurk uit? Een beetje bloot
Dat slaat waarachtig toch niet dood.
Wat? Jij keert je om?
En ik krijg uitzicht op je malse kont?
Ik kom...
(De Engelen verdwijnen met medeneming van het onsterfelijke deel
van Faust.)
MEFISTOFELES:
(kijkt om zich heen)
Wat hebben ze me nu geflikt?
Naar de hemel weggevlogen met hun buit!
Daarom hebben ze zich dit graf ingelikt.
De ziel die mij toekwam ingepikt.
Waar kan ik me beklagen?
Bij welke instantie krijg ik mijn recht?
Ik heb mij als een kind laten belagen.
Al mijn werk is door één stommiteit verpest.
Lust en liefde, te absurd en banaal,
Hebben mij, ervaren duivel, onderuit gehaald.
ENGELEN:
(ver weg)
Gered is de geest
Theater Schrift Lucifer #12, najaar 2012 83